Του ΣΩΤΗΡΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Αν ανατρέξει κάποιος στην ιστορία του ελληνικού κράτους θα παρατηρήσει
ότι ανά διαστήματα 30- 40 περίπου ετών σημειώνονται σημαντικές αλλαγές και η
χώρα αλλάζει σελίδα. Δείτε τέτοιες ιστορικές περιόδους, Α’ με B’ παγκόσμιος πόλεμος, B’ παγκόσμιος πόλεμος, με δικτατορία,
δικτατορία, με σήμερα.
Τόσο λοιπόν, είναι και το διάστημα αυτό που ονομάστηκε
μεταπολίτευση και το οποίο οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 θα
δείξουν αν θα κλείσει με την αριστερή παρένθεση του ΣΥΡΙΖΑ ή αν τέλος πάντων ο
ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτός που θα κάνει τη μετάβαση στη νέα εποχή και θα κλείσει
οριστικά τον κύκλο της μεταπολίτευσης.
Λέγοντας μεταπολίτευση, βεβαίως, τώρα πια είναι προφανές πως
μπορούμε να κάνουμε χρήση του όρου και ευρύτερα για κάτι παλιό που τελειώνει,
που κλείνει τον κύκλο του και κάτι νέο που αρχίζει. Διότι αυτό είναι συμβαίνει
στην Ελλάδα της κρίσης και αυτό είναι που συμβαίνει σε πολλούς τομείς της
κοινωνίας και στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο.
Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως χρόνο με το χρόνο το
ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Με ελάχιστες
εξαιρέσεις όπως του Ολυμπιακού που είναι επίπεδα πάνω από τις υπόλοιπες ομάδες,
άντε και του ΠΑΟΚ λόγω ονόματος, κόσμου και ιδιοκτησίας, της ΑΕΚ στην οποία
υπάρχει η δίψα της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία, του υγιούς οικονομικά
Ατρόμητου και ορισμένων επενδυτών από την περιφέρεια (Αγρίνιο, Ξάνθη, Τρίπολη)
που περισσότερο επιβεβαιώνουν τον κανόνα και θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα ισχυρό,
σε ένα καλό πρωτάθλημα, οι υπόλοιπες ομάδες δεν είναι ανταγωνιστικές. Ακόμη και
αυτός ο Παναθηναϊκός είναι προφανές πως είναι κατώτερος του αναμενομένου και
μακράν του παλιού καλού Παναθηναϊκού.
Όλα αυτά έχουν, βεβαίως, αντίκτυπο στις ευρωπαϊκές
διοργανώσεις εκεί όπου οι ελληνικές ομάδες δύσκολα διακρίνονται και βεβαίως και
στην εθνική ομάδα η διάλυση της οποίας δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα των άστοχων
κινήσεων των διοικήσεων της ΕΠΟ (ήταν κυρίως αυτών), αλλά ήταν και της
φθίνουσας πορείας και της ανταγωνιστικότητας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια
το πρωτάθλημα της Super League.
Κάτι η οικονομική κρίση η οποία έχει χτυπήσει με σφοδρότητα
της χώρα μας, κάτι η διαφθορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης που έχει απομακρύνει
και τον κόσμο από τα γήπεδα, αλλά και η απουσία από τη μία των παραδοσιακών και
αστών παραγόντων τύπου Γουλανδρή, Νταϊφά, Μπάρλου και από την άλλη πραγματικών
επενδυτών που ακόμη και όταν υπάρχουν το περιβάλλον είτε δεν ευνοεί τις
επενδύσεις, είτε τους απομακρύνει, έχουν οδηγήσει στη σημερινή δύσκολη και για
το ποδόσφαιρο κατάσταση. Τόσο δύσκολη, που όπως προαναφέραμε, έχει φέρει το
ελληνικό ποδόσφαιρο σε θέση ανάλογη με τη χώρας, να βρίσκεται προ του να
κλείνει και για αυτό ένας μεγάλος ιστορικός κύκλος που στην προκειμένη
περίπτωση ξεκίνησε το 1979 με τη δημιουργία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
