Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΜΑΚΡΟΖΩΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΣ ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ

Η Αθήνα ετοιμάζεται για τη συναυλία της Μαντόνας, ένα αναμφισβήτητα μεγάλο γεγονός, καλλιτεχνικό, αλλά και τουριστικό, αφού στην ελληνική πρωτεύουσα αναμένονται 16.000 αλλοδαποί επισκέπτες και περίπου το 40% από αυτούς θα μείνουν για διακοπές και μετά τη συναυλία που είναι απλά ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Δεν παράγει και δεν προάγει πολιτισμό αν και ουδείς θα ανέμενε κάτι τέτοιο..
Όταν προ ημερών ξεφύλλιζα μια εφημερίδα, το μάτι έπεσε πάνω σε ένα θεόσταλτο δίστιχο που έγραφε: «Η μακροζωία των ονείρων, η εργατικότης των ελπίδων». Κική Δημουλά το εποίησεν. Ισως η κορυφαία σύγχρονη Ελληνίδα ποιήτρια, την οποία πιθανώς να μην γνωρίζουν πολλοί Ελληνες.
Ηταν η βαθύτερη ανάγκη του υπογράφοντος και η τυχαία συνάντηση με το θεόσταλτο δίστιχο της κυρίας Δημουλά για να εκφράσει αυτές τις σκέψεις για αυτά παράγουν πολιτισμό. Η κυρία Δημουλά και πολλές άλλες κυρίες και κύριοι, σύγχρονοι ή παλαιότεροι που ζουν ή ζούσαν στην Ελλάδα και η βιομηχανία του θεάματος δεν τους προβάλει, παράγουν και παρήγαγαν πολιτισμό.
«Το λίγο του κόσμου», λέγεται η ποιητική συλλογή από την οποία προέρχεται το δίστιχο και όπως και άλλα ποιήματα της κυρίας Δημουλά αξίζει να το γνωρίσει κάποιος. Να ένα μικρό δείγμα από το ποίημα «Πέρασα»: «Πέρασα μέρες με βροχή\ εντάθηκα πίσω απ΄ αυτό το συρματόπλεγμα το υδάτινο\ υπομονετικά κι απαρατήρητα,\ όπως ο πόνος των δέντρων όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει\ κι όπως ο φόβος των γενναίων.\ Όχι, δεν είμαι λυπημένη.\ Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε σιντριβάνια\ και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν\ σε αθέατα αίτια χαράς.\ Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.\ Τα τεντωμένα τόξα τους \βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.\ Είδα πολλά και ωραία όνειρα \ και είδα να ξεχνιέμαι. \Όχι, δεν είμαι λυπημένη. \ Περπάτησα πολύ στα αισθήματα τα δικά μου και των άλλων\ κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσά τους \ να περάσει ο πλατύς χρόνος. \
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα. \ Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.\ Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα. \ Και δεν μου ‘λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.\ Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια, σκοτεινή, με ακόνισε.\ Όχι, δεν είμαι λυπημένη.\ Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι \ όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει,
κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό στα ξεροπόταμα και παρασύρθηκα

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

«Το άλλο πρωί μας ξυπνήσανε χλιμιντρίσματα και καλπασμός αλόγων. Πεταχτήκαμε μεμιάς ορθοί κι ανοίξαμε τα μάτια μας. Το τούρκικο ιππικό περνούσε καμαρωτό από την παραλία. Κανείς δεν έβγαλε τσιμουδιά. Και τα μωρά κερώσανε. Μόνο μια πολύ ψιλή παιδική φωνούλα ρώτηξε: -Τι θα μάς κάνουνε οι Τούρκοι;»
Το απόσπασμα αυτό είναι το μυθιστόρημα «Ματωμένα Χώματα», της μεγάλης κυρίας των ελληνικών γραμμάτων, της Διδώς Σωτηρίου, της συγγραφέως, της ανθρώπου, της αγωνίστριας, της Ελληνίδας που τίμησε με τη γραφίδα της τη χώρα και που μέρες σαν και αυτές (23 Σεπτεμβρίου) το 2004 στα 93 της, πέρναγε στην αιωνιότητα.
Τα «Ματωμένα Χώματα» είναι το πιο γνωστό μυθιστόρημα της πολυγραφότατης Διδώς Σωτηρίου, το οποίο γράφτηκε το 1962 και περιγράφει την πολύπαθη και τραγική πορεία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, χωρίς να αναπαράγει τα μίση και τα πάθη, αλλά καταδεικνύοντας με αριστουργηματικό τρόπο το δράμα των απλών ανθρώπων.
Μικρασιάτισσα και η ίδια, γεννήθηκε στο Αϊδινιό της Μικράς Ασίας το 1919, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της Ελλης Παππά, της συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη και γνώρισε από πρώτο χέρι τα πάθη και τις περιπέτειες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος τη χαρακτήρισε σαν «μια συγγραφέα που έκανε ζωή, όχι φιλολογία» και αυτό το απέδειξε η πολυποίκιλη δράση της. Εζησε τη μικρασιατική καταστροφή, και από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εντάχθηκε στις γραμμές του Αριστερού Κινήματος, του οποίου υπήρξε δραστήριο μέλος, ενώ στην κατοχή έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση και δούλεψε στον παράνομο Τύπο. Η κορυφαία στιγμή στη ζωή της υπήρξε η συνάντησή της με την ηρωική μορφή της Αντίστασης και ειδικά του παράνομου Τύπου Ηλέκτρα Αποστόλου.
Η Διδώ μεγάλωσε μαζί με τον σύζυγό της Πλάτωνα Σωτηρίου τον γιο της αδελφής της Έλλης Παπά που ήταν φυλακή και του Νίκου Μπελογιάννη που είχε εκτελεστεί και για τον οποίο η Διδώ Σωτηρίου γράφει σε ένα βιβλίο της το καταπληκτικό: «Το χαμόγελό σου Νίκο Μπελογιάννη δεν θα μπορέσει κανείς να μας το πάρει πίσω. Δεν ήσουνα ένας άνθρωπος, μα μια γενιά, ένα κίνημα που νίκησε την ήττα του...».

Ο ΠΑΜΠΛΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Εγραφε για θάλασσες, έρωτες, γυναίκες και αγγέλους. Τον είπαν Πάμπλο των αγγέλων. Ηταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ηταν ο Πάμπλο των αγγέλων…
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο τιμημένος με Οσκαρ λογοτεχνίας τον 1971 Πάμπλο Νερούντα ή Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο όπως ήταν το πραγματικό του όνομα. Ο μεγάλος Χιλιάνος ποιητής, έγινε σύμβολο της ελευθερίας της λατινοαμερικάνικης αυτής χώρας που ήταν καταπιεσμένη και ρημαγμένη από την ξενόφερτη σε αυτή δικτατορία. Ο Πάμπλο Νερούντα έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων στα 69 του χρόνια και η κηδεία του μετατράπηκε σε μια μεγάλη διαδήλωση των Χιλιανών κατά του τυραννικού καθεστώτος που τους δυνάστευε.
Ο Πάμπλο Νερούντα ήταν διπλωμάτης και γερουσιαστής με το κομμουνιστικό κόμμα της Χιλής. Η επιβολή της δικτατορίας στην πατρίδα του και η κήρυξη του κομουνιστικού κόμματος ως παρανόμου το 1948, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη Χιλή. Ο Πάμπλο Νερούντα δεν θα μπορούσε να μείνει αδιάφορος και στον ισπανικό εμφύλιο, αλλά και την εκτέλεση του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Εκ των κορυφαίων στιγμών ήταν η γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη, το 1970 στο Παρίσι, όπου βρέθηκαν εξόριστοι και οι δύο από τα τυραννικά καθεστώτα Ελλάδας και Χιλής. Η συνάντηση αυτή αποτέλεσε αφορμή για τη μελοποίηση από τον Μίκη Θεοδωράκη ενός μεγαλειώδους έργου του Νερούντα, του «Κάντο Χενεράλ» (γενικό άσμα), το οποίο ήταν ένα άσμα υπέρ της ειρήνης και της δημοκρατίας και όπως έχει γραφτεί, «αποτέλεσε κραυγή ελευθερίας στο σκοτάδι της χουντικής νύχτας της Ελλάδας όταν πρωτακούστηκε το 1972». Ηταν ένα έργο μνημειώδες και ιστορικό, το οποίο όπως πει ο ίδιος ο Μίκης «εξέφραζε τη δίψα των λαών των δύο χωρών για ελευθερία και όλων αυτών που στενάζουν κάτω από την μπότα των κάθε λογής δικτατόρων».

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Η ΑΘΩΩΣΗ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ

Πριν μήνες είχαμε γράψει για μια υπόθεση συναδέλφου από την Κρήτη, του Μανόλη Δανδουλάκη, κατά του οποίου είχε στραφεί η ιδιοκτησία του ΟΦΗ και είχε καταθέσει αγωγή. Αυτό συνέβη διότι σε εκπομπή που παρουσιάζει στο Creta Channel, ο καλεσμένος του Σήφης Κορωνάκης, πρώην γενικός αρχηγός της ομάδας του Ηρακλείου, είχε πει ότι τα αδέρφια Βατσινά δεν είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του ΟΦΗ, αλλά κουμάντο κάνουν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού.
Ο Μανόλης Δανδουλάκης κάθησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για αυτή την υπόθεση, αφού οι αδερφοί Βατσινά κατέθεσαν σε βάρος του αγωγή. Η απόφαση του δικαστηρίου εξεδόθη χθες και ήταν πανηγυρικά αθωωτική για τον Μανόλη Δανδουλάκη, εκ των μαρτύρων υπεράσπισης του οποίου ήταν και ο υπογράφων.
Πρόκειται για μια απόφαση πολύ σημαντική για τον Τύπο. Για μια απόφαση σταθμό που στρέφεται υπέρ και ενισχύει την ελευθερία του Τύπου, αφού το δικαστήριο δέχθηκε ότι δεν μπορεί να έχει ευθύνη και να σύρεται στα δικαστήρια ένας δημοσιογράφος για κάτι που είπε κάποιος άλλος στην εκπομπή του. Συνήθως βέβαια, αυτές οι αγωγές γίνονται με ένα και μοναδικό στόχο, την ομηρία του δημοσιογράφου και την αποθάρρυνση του από το να ασκεί κριτική, όπως είναι υποχρεωμένος να κάνει ασκώντας το λειτούργημά του και μάλλον αυτό συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση, διότι αυτό που είπε ο Σήφης Κορωνάκης – που επίσης αθωώθηκε- στον τηλεοπτικό σταθμό του Ηρακλείου, το έχει γράψει ουκ ολίγες φορές ο Τύπος ανά τη χώρα, αλλά δεν έγινε αντίστοιχη αγωγή από τους αδερφούς Βατσινά.
Εν πάση περίπτωση, η δικαιοσύνη απάντησε και εξέδωσε μια άκρως σημαντική απόφαση για την ελευθερία του Τύπου.

ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΟ ΚΡΑΧ

Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε προ ενός οικονομικού κραχ, το οποίο ξεκινά από τις ΗΠΑ, αλλά λόγω της παγκοσμιοποίησης, πρόκειται να επηρεάσει όλο τον πλανήτη και τις εθνικές οικονομίες. Ένα οικονομικό κραχ του οποίου οι συνέπειες είναι ακόμη απρόβλεπτες, αλλά αναμένεται στα σίγουρα να είναι και πολύ οδυνηρές.
Εδώ και πολλά χρόνια οι ειδικοί προέβλεπαν το οικονομικό κραχ που φαίνεται να είναι πολύ κοντά και να είναι και πιο οδυνηρό από εκείνο του 1929. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, οι οικονομολόγοι προειδοποιούσαν για το επερχόμενο παγκόσμιο οικονομικό κραχ και μάλιστα προσδιοριζόταν ως πηγή του η καταρρέουσα οικονομία των ΗΠΑ, λέγοντας για αυτή πως είναι γίγαντας με πήλινα πόδια.
Ηταν η περίοδος μιας μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης τότε, όπως και τώρα, με τους ειδικούς να λένε ότι η οικονομία των ΗΠΑ είναι υπό κατάρρευση. Λίγοι τους πήραν στα σοβαρά και λίγοι έδωσαν σημασία στα λεγόμενα όλων αυτών που επισήμαναν το επερχόμενο οικονομικό κραχ.
Τρεις δεκαετίες αργότερα, όλα δείχνουν ότι όσοι φώναζαν τότε, είναι πολύ μα πολύ κοντά στο να δικαιωθούν τώρα. Ο πλανήτης βρίσκεται πολύ κοντά σε οικονομικό κραχ με απρόβλεπτες και τεράστιες συνέπειες, το οποίο θα ξεκινήσει μεν από τις ΗΠΑ, αλλά θα επεκταθεί λόγω της παγκοσμιοποίησης σε όλο τον κόσμο.
Εκτός της κρίσης αυτής δεν θα μείνει ούτε η Ελλάδα, κάτι που βεβαίως δεν αποτελεί άλλοθι για την επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων που, τα οποία συνήθως πλήττουν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Το σίγουρο είναι ότι βρισκόμαστε προ μιας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με τράπεζες στις ΗΠΑ να είναι έτοιμες να χρεοκοπήσουν και τον υπόλοιπο πλανήτη να παρακολουθεί με αγωνία το κακό που έρχεται και να έχει πολύ λίγα όπλα στα χέρια του για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

CERN: Γράφεται ιστορία στην επιστήμη

Το μεγαλύτερο πείραμα στην ιστορία της Φυσικής, το οποίο ενδέχεται ν’ αλλάξει το ρουν της επιστήμης και του τρόπου θεώρησης των πραγμάτων ξεκινά. Πρόκειται για το περίφημο πείραμα CERN, το οποίο θα λάβει χώρα στη Γενεύη της Ελβετίας και από το οποίο η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναμένει πρωτόγνωρα για την ανθρωπότητα αποτελέσματα και απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα της φυσικής, καθώς και να ξεκλειδώσει τα μυστικά της δημιουργίας του κόσμου.
Το πείραμα αυτό που θεωρείται ανώτερο και από το αμφιβόλου επιστημονικής βάσης και αλήθειας πείραμα της Φιλαδέλφειας, φέρει την ονομασία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικής Ερευνας (CERN), που βρίσκεται στα προάστια της Γενεύης και διαθέτει το μεγαλύτερο εργαστήριο φυσικής στον κόσμο. Αύριο πρόκειται να μπει σε λειτουργία ο μεγάλος επιταχυντής σωματιδίων (LHC), ο οποίος θα δημιουργήσει μια μαύρη τρύπα ικανή ακόμη και να καταπιεί ολόκληρο τον πλανήτη και για αυτό πολλοί φοβούνται ότι αντί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για τη γη και τη δημιουργία της ζωής σε αυτή, μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, ενώ κάποιοι λένε πως μπορεί μέχρι και να καταστρέψει τον κόσμο.
Το πείραμα αυτό προετοιμάζεται εδώ και χρόνια από πλειάδα επιστημόνων, μεταξύ των οποίων και Ελληνες και αν αποδώσει, θα δικαιωθεί ή όχι η λεγόμενη θεωρία των χορδών. Ο LHC θα προκαλέσει τη σύγκρουση μικροσκοπικών σωματιδίων που θα κινούνται με ταχύτητα που θα αγγίζει την ταχύτητα του φωτός, με σκοπό να αναδημιουργηθούν οι συνθήκες που επικρατούσαν τη στιγμή του Big Bang. Πρόκειται, δηλαδή, για τη δημιουργία μιας μηχανής του χρόνου για την προετοιμασία της οποίας δούλεψε επί σειρά ετών πλειάδα επιστημόνων.
Το σίγουρο είναι πως παρά τις όποιες επικρίσεις (οι πολέμιοι του CERN κατηγορούν τους επιστήμονές του ότι το πείραμα καταπατά το δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή, όπως διατυπώνεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και υπάρχουν και προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) με αυτό το πείραμα η ανθρωπότητα βρίσκεται προ μεγάλων ανακαλύψεων και απαντήσεων σε θεμελιώδη ερωτήματα και η επιστημονική κοινότητα έτοιμη ν’ ανοίξει την πόρτα στο μέλλον και τη νέα εποχή.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ

Και βέβαια με ενδιαφέρει πόσο κόστισαν οι Αγώνες της Αθήνας διότι θα τους πληρώσω και εγώ, όπως και εσύ, σε αντίθεση με του Πεκίνου που θα τους πληρώσουν οι Κινέζοι και βέβαια με ενδιάφέρει και αυτό. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι στο Πεκίνο χάθηκαν άνθρωπο και αυτούς δεν μπορείν να τους φέρει κανείς πίσω και νομίζω πως αυτό που μου επισημαίνεις στο σχόλιό σου είναι και η διαφορά της Αθήνας με το Πεκίνο και δείχνει πόσο καλύτεροι -όχι πετυχημένοι- ήταν οι Αγώνες της Αθήνας σε σύγκριση με το Πεκίνο.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΕΚΙΝΟ: Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ





Η Αθήνα το 2004, το Πεκίνο το 2008. Τουλάχιστον η ελληνική πρωτεύουσα δεν είχε το "φονικό" νέφος της Κίνας, το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα στη φωτογραφία και την ανελευθερία του κινεζικού καθεστώτος. Ηταν οι πρώτες ημέρες των Αγώνων, πριν η ατμόσφαιρα καθαρίσει αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία. Ηταν οι πρώτες ημέρες, όταν οι αύρες της αστυνομίας έκαναν έντονη την παρουσία τους.
Οι 29οι Ολυμπιακοί Αγώνες που έγιναν στο Πεκίνο πέρασαν στην ιστορία. Δεν ήταν καλύτεροι της Αθήνας σίγουρα. Αν ήταν επιτυχημένοι εξαρτάται από τι σημαίνει επιτυχία. Οι Αγώνες της Αθήνας ήταν επιτυχημένοι; Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Ελληνες δεν ξέρουν για πόσα χρόνια ακόμη θα τους πληρώνουν μάλλον δεν ήταν και τόσο επιτυχημένοι...
Αυτοί του Πεκίνου ήταν επιτυχημένοι; Οχι βέβαια. Ηταν η αποθέωση της ανελευθερίας και της υποκρισίας. Ηταν η αποθέωση του κιτς και της φυσικής εξάντλησης λόγω των αφόρητων συνθηκών και βέβαια ήταν οι Αγώνες που είχαν 22 νεκρούς. Το κόστος ουδείς το γνωρίζει, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι ότι τα ολυμπιακά ιδεώδη στο Πεκίνο καταρρακώθηκαν, τέλειωσαν, έπεσαν στο χαμηλότερο επίπεδό τους. Ούτε καν η ολυμπιακή εκεχείρία δεν τηρήθηκε. Την ώρα της τελετής έναρξης η Ρωσία επιτέθηκε στη Γεωργία.
Οσο για το ντόπινγκ. Ελέγχονται αυτοί που θέλει ο παγκόσμιος αθλητικός χωροφύλακας, η ΔΟΕ, να ελέχγονται. Η περίφημη ντριμ τιμ δεν περνά από ελέγχους, όπως και όλοι οι αθλητές των ΗΠΑ, χωρίς αυτό να αθωώνει όλους όσους κάνουν χρήση αναβολικών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου θα κριθούν και αυτοί από την ιστορία, αλλά και από τη γραφίδα τούτη, που ταπεινά τους κατατάσει στους πλέον ανελεύθερους και αντιδημοκρατικούς της ιστορίας, οι οποίοι έγιναν σε μια χώρα που φυλακίζει χωρίς δίκες όσους δεν έχουν την ίδια άποψη με τους κυβερνώντες. Η αποθέωση της υποκρισίας και το πισωγύρισμα της ιστορίας δηλαδή...

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ

Τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζε το Πεκίνο ήταν γνωστά και πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμη και τα μέλη της ΔΟΕ που το 2001 είχαν ψηφίσει Πεκίνο τα γνώριζαν και παρ΄ όλα αυτά πήραν την απόφαση να δώσουν τους Ολυμπιακούς σε μια χώρα με αφόρητες κλιματολογικές συνθήκες εξαιτίας του νέφους που στη συνέχεια άλλαξαν εξαιτίας της τεχνητής βροχής, με τρομερό κυκλοφοριακό πρόβλημα και με περιορισμό των ελευθεριών και με όχι απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι αρχές της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου είχαν υποσχεθεί προόδους σε όλους αυτούς τους τομείς, οι οποίες πρόοδοι ήταν από μηδαμινές έως ελάχιστες.
Διερωτάται λοιπόν, κάποιος πως το Πεκίνο πήρε τους Αγώνες , ενώ όλα αυτά ήταν γνωστά. Μήπως τους πήρε για τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις που παρουσίασε και την κακή οργάνωση ή για τους πολλούς, εξυπηρετικούς και ευγενέστατους εθελοντές ή ακόμη για την τεράστια ιστορία και τον πολιτισμό που κουβαλά αυτή η χώρα;
Για τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν πήρε το Πεκίνο τους Αγώνες και βέβαια η απάντηση κρύβεται στην πολύ μεγάλη και σχετικά παρθένα αγορά της Κίνας, η οποία ανακαλύπτεται εσχάτως από τη Δύση και παει και αυτή να διαβρωθεί.
Είναι σαφές ότι το Πεκίνο πήρε τους Αγώνες γιατί το θέλησαν οι πολυεθνικές και οι χορηγοί των Ολυμπιακών Αγώνων και της ΔΟΕ και είναι σαφές ότι η αγορά της Κίνας είναι αυτή που τους προσέλκυσε.
Το ζητούμενο, ωστόσο, για το Πεκίνο και την Κίνα είναι η επόμενη ημέρα των Αγώνων. Όταν τα φώτα θα χαμηλώσουν και τα στάδια θα κλείσουν. Όταν στο ολυμπιακό χωριό θα εγκατασταθούν οι πρώτοι του ένοικοι που αγόρασαν αντί 1 εκ δολαρίων τα διαμερίσματά του, όταν όλα τα αυτοκίνητα θα επιστρέψουν στους δρόμους και οι κάτοικοι θα γυρίσουν στα σπίτιά τους και όταν το νέφος εγκατασταθεί και πάλι πάνω από τα κεφάλια τους και τους κρύψει τον ουρανό, κάνοντας την ατμόσφαιρα και πάλι αποπνικτική και επικίνδυνη για την υγεία της. Όταν το καθεστώς επιστρέψει στην εσωστρέφεια, αφού η διεθνής κοινότητα και η ΔΟΕ θα σταματήσουν να ασχολούνται μαζί του.
Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο πλέον για το Πεκίνο και την Κίνα και αυτό είναι που κάνεις τους κατοίκους της πρωτεύουσας να τρέμουν την επομένη ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, που για όσους έμειναν σε αυτή ήταν ένα ευχάριστο διάλειμα.
(Αρθρο από το Contra)