Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ...

Αίφνης η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της έγιναν μήλον της έριδος για τον διεθνή παράγοντα. Ο Αμερικάνος πρόεδρος και η καγκελάριος της Γερμανίας επιδόθηκαν σε αγώνα δρόμου για να δουν τον Γιώργο Παπανδρέου που χθες δήλωσε από βήματος της βουλής με τον πλέον επίσημο τρόπο, πως το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό.
Ένα θέμα που άνοιξε επισήμως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος και χθες κράτησε ανοιχτό ο πρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος δέχθηκε την πρόσκληση της Ανγκέλας Μέρκελ για να τη συναντήσει στις 5 Μαρτίου, τέσσερις ημέρες δηλαδή πριν τον Μπάρακ Ομπάμα που κάλεσε τον πρωθυπουργό για τις 9 Μαρτίου στο Λευκό Οίκο.
Όλα αυτά σε μια περίοδο που είναι προφανές ότι οι ελληνογερμανικές σχέσεις διέρχονται περίοδο κρίσης. Και όταν μιλάμε για σχέσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία, μιλάμε για σχέσεις δύο κρατών και λαών με πολύ μεγάλο παρελθόν, μεγάλη αντιπαλότητα και μεγάλη αγάπη.
Γερμανός ήταν ο πρώτος αρχηγός του νεοσύστατου ελληνικού κράτους το 1830. Ηταν ο βασιλιάς Οθωνας, ο 18χρόνος Βαυαρός μονάρχης που παρέμεινε στην ηγεσία του κράτους μέχρι το 1863 και όπως όλοι οι Βαυαροί, έτσι και αυτός ήταν βαθιά φιλέλληνας και λάτρευε –όπως όλοι οι Βαυαροί- τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Η βασιλεία του βέβαια, επέφερε δεινά το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, αλλά για αυτά ήταν κυρίως υπεύθυνη η αυλή του.
Γερμανίδα ήταν και η βασίλισσα των μεγάλων δεινών της χώρας. Η Φρειδερίκη, μητέρα του Τέως που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν τη χώρα στη δικτατορία των συνταγματαρχών, ενώ να μην ξεχνάμε ότι ως βασίλισσα, σύζυγος του Παύλου, η Φρειδερίκη επιχείρησε να κλείσει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων του 1959.
Να μην ξεχνάμε, όμως, τους Γερμανούς φιλέλληνες που πολέμησαν στην ελληνική επανάσταση του 1821 και τους Γερμανούς αρχιτέκτονες που έφτιαξαν ορισμένα από τα εξαίρετα νεοκλασικά των Αθηνών και άλλων πόλεων. Να μην ξεχνάμε ότι Γερμανοί κατασκεύασαν το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ότι γερμανική εταιρεία κατέχει πια τον ΟΤΕ και βεβαίως να μην ξεχνάμε ότι Γερμανός είναι και ο Οτο Ρεχάγκελ, ο προπονητής της ομάδας που το 2004 έκανε την Ελλάδα να ζει στιγμές μεταπολίτευσης.
Να μην ξεχνάμε ακόμη τα εκατομμύρια των Ελλήνων που μετανάστεψαν στη Γερμανία για να βγάλουν το ψωμί τους και βεβαίως, να μην ξεχνάμε τους 125.000 Ελληνες εκτελεσθέντες και τους 500.000 νεκρούς από την πείνα και τις κακουχίες, αλλά και τους 70.000 εκτελεσθέντες Ελληνες Εβραίους και τα 3.500 χωριά και πόλεις της Ελλάδας που ισοπεδώθηκαν κατά τη γερμανική κατοχή…

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Την ώρα που η συζήτηση για τις εξεταστικές επιτροπές στη βουλή και ειδικά αυτής για την οικονομία φουντώνει, οι στιγμές της εθνικής ανάτασης και περηφάνιας που έζησαν όλοι οι Ελληνες προ έξι ετών επανέρχονται. Ηταν οι στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, οι στιγμές που η Ελλάδα έδειξε ότι μπορεί να φέρει σε πέρας μεγάλες αποστολές, αλλά και με μεγάλο τίμημα.
Τόσο μεγάλο που ίσως να ευθύνεται κατά ένα μέρος για αυτό που γίνεται τώρα. Για την απώλεια θέσεων εργασίας, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την εισαγωγή της χώρας στην επιτήρηση. Την ώρα αυτή γεννάται το ερώτημα αν πρέπει να γίνει και μια εξεταστική επιτροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που καταχρέωσαν τους Ελληνες και τους ανάγκασαν να πληρώσουν πανάκριβα τα έργα και το περίφημο σύστημα ασφαλείας C4I.
Την ώρα αυτή έρχονται προφητικά τα λόγια ενός ανθρώπου, όπως υπενθύμισε η «Ελευθεροτυπία» το περασμένο Σάββατο. Είναι τα λόγια του αείμνηστου Μιχάλη Παπαγιαννάκη, εκ των συνεπέστερων αγωνιστών της Ελλάδας και της δημοκρατίας που ψύχραιμα και νηφάλια λίγες ημέρες μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων και μέσα στη γενική ευφορία για το επίτευγμα της νέας Ελλάδας, έλεγε μιλώντας στην «Κυριακάτικη Αυγή»: «Η αντίθεσή μου με τους Αγώνες ήταν αντίθεση με τη ντόπα και τους χορηγούς, αλλά κυρίως ήταν αντίθεση με το τεράστιο κόστος. Πρόκειται για ιλιγγιώδη ποσά τα οποία έχουν σχέση με την αύξηση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος της χώρας. Το κόστος θα είναι τελικά τριπλάσιο απ’ ότι είχαμε αρχικά υπολογίσει».
Επισήμως το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας υπολογίζεται σε 11,2 δις. ευρώ. Ανεπισήμως είναι πολύ μεγαλύτερο. Η βουλή των Ελλήνων οφείλει να συστήσει εξεταστική επιτροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες από την οποία θα παρελάσουν άπαντες όσοι είχαν σχέση με εκείνο το πάρτι. Ακόμη και κυρίες με ατσαλάκωτα ταγέρ που επιχείρησαν να ηγηθούν του έθνους για να εξηγήσουν ποιοι και γιατί μας επέβαλλαν τα πανάκριβα και αχρείαστα συστήματα ασφαλείας και τα πανάκριβα και αχρείαστα έργα που καταχρέωσαν τους Ελληνες…

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΙΛΑΟ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ

Από την ιστορική φράση του Χαριλάου Τρικούπη «κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν» το 1893, έχουν περάσει 116 χρόνια. Εχει περάσει ένας αιώνας και κάτι δηλαδή και δυστυχώς όσο και αν λένε πολλοί ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, στην προκειμένη περίπτωση επαναλαμβάνεται και μάλιστα με μεγάλη ομοιότητα.
Ισως και να μην πρόκειται περί επανάληψης, αλλά να πρόκειται περί του ιδίου κακού εφιάλτη που βλέπουν και πάλι οι Ελληνες. Το σίγουρο είναι ότι η μελέτη της ιστορίας, οδηγεί σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τα μελλούμενα.
Λίγο πριν ο Χαρίλαος Τρικούπης πει την ιστορική φράση περί πτώχευσης και ενώ η Ελλάδα βρισκόταν εν μέσω συνεχών κυβερνητικών αλλαγών, ζητήθηκε βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας μας. Αυτοί δέχθηκαν να βοηθήσουν με εύσχημο τρόπο, δηλαδή δεν δέχθηκαν, όπως και τώρα που βοηθούν υπό επαχθέστατους όρους που είναι σαν να μην βοηθούν. Στη συνέχεια ο Τρικούπης έχασε τις εκλογές, στην εξουσία ανέβηκε ο Δεληγιάννης, τον οποίο οι εταίροι και οι σύμμαχοι έσυραν στον καταστροφικό για την Ελλάδα πόλεμο με την Τουρκία το 1897 με αποτέλεσμα την ήττα, το διεθνή διασυρμό της χώρας και την τελική την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου.
Η χρεωκοπία ακόμη δεν έχει έρθει για την Ελλάδα και όπως διαβεβαιώνουν κυβερνητικά στελέχη δεν θα έρθει. Πόλεμος με την Τουρκία δεν φαίνεται να κηρύσσεται, αν δεν προκληθεί από τρίτες δυνάμεις, αλλά ο διεθνής έλεγχος έχει επιβληθεί στη χώρα. Είναι αυτό που γράφαμε στο περασμένο σημείωμά μας για τετραπλή συγκυβέρνηση της Ελλάδας, από την εθνική κυβέρνηση, την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αυτή την τετραπλή συγκυβέρνηση να επιχειρεί να σπάσει η ελληνική κυβέρνηση με το ταξίδι του πρωθυπουργού στη Μόσχα και τις μεγαλοστόμως ανακοινωθείσες συμφωνίες ολοκλήρωσης των αγωγών φυσικού αερίου. Σε κάθε περίπτωση το αντίπαλο δέος θα πρέπει να υπάρχει για να αποφύγουμε μελλοντικούς πολέμους που δεν είναι απαραίτητο να είναι με αντίπαλο την Τουρκία, ούτε να γίνουν με όπλα…

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Η ΤΕΤΡΑΠΛΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν είναι κακό όνειρο, είναι πραγματικότητα. Η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη μεταπολιτευτική στιγμή της ιστορίας της και μία από τις χειρότερες από την ύπαρξή της. Η χώρα είναι πλέον σε επιτήρηση και μάλιστα τριπλή από Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προφανώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που μπήκε από το παράθυρο δεν θα παίξει, αλλά θα ζητήσει ακόμη πιο σκληρά μέτρα, όπως μόλις την Πέμπτη έκανε ο νέος επίτροπος για την Οικονομία της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ολι Ρεν, μιλώντας για την Ελλάδα.
Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί και πριν το καταλάβουν στην καθημερινή τους ζωή και τους μισθούς τους, αρκεί να πούμε ένα πράγμα για να εξηγήσουμε τι σημαίνει διεθνή επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας. Σημαίνει ότι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας είναι πλέον υπό ξένη επιτήρηση και οι αποφάσεις για τα οικονομικά μέτρα δεν θα ανήκουν αποκλειστικά στην ελληνική κυβέρνηση, το μεγαλύτερο μέρος που θα έχει να κάνει με την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας θα της επιβάλλεται με ότι αυτό συνεπάγεται…
Επιβεβαιώνονται έτσι τα πιο ακραία και εφιαλτικά σενάρια και επιβεβαιώνονται όλοι όσοι προέβλεπαν από καιρό της άφιξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Παρά τις κατηγορηματικές διαψεύσεις, το ΔΝΤ μπήκε στη χώρα έστω και από το παράθυρο που του άνοιξαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι η επιβεβαίωση των σεναρίων και των προβλέψεων.
Τι πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι πια απολύτως ανεξάρτητη, μιας και για την οικονομική της ανάκαμψη εξαρτάται πλέον από άλλες χώρες και διεθνής οργανισμούς. Αυτή είναι νομίζουμε η χειρότερη εξέλιξη που θα μπορούσε να υπάρξει, μιας και θα καθορίσει και τη στάση της χώρα μας διεθνώς και σε κρίσιμα ζητήματα που δεν άπτονται της οικονομίας, αλλά που δυστυχώς η στάση της χώρας θα καθορίζεται από τις εξαρτήσεις που πλέον έχει. Επί της ουσίας μιλάμε για μια τετραπλή συγκυβέρνηση της Ελλάδας, από την ελληνική κυβέρνηση, την Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

ΒΑΡΚΙΖΑ: Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΔΙΧΑΣΜΟ

Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για την περίφημη «Συμφωνία της Βάρκιζας». Η ιστορία η ίδια της έχει επιφυλάξει ένα πολύ μεγάλο μέρος έως τώρα, αλλά η έρευνα και η συζήτηση περί αυτής συμφωνίας που υπεγράφη σαν σήμερα 65 χρόνια πριν, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, συνεχίζεται.
Εκ του αποτελέσματος, η σημερινή επέτειος πέρα από ιδεολογίες και κομματικές ταυτότητες, είναι αποφράδα για τη χώρα και τη νεοελληνική ιστορία. Και είναι αποφράδα, διότι η συμφωνία έγινε για να ενώσει τους Ελληνες και όχι για να τους διχάσει όπως τελικά συνέβη με τον τριετή αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο που διαίρεσε τη χώρα και τους Ελληνες και λειτούργησε ως τροχοπέδη στην εξέλιξη και την πρόοδό της. Λειτούργησε ως τροχοπέδη στην εξέλιξη μιας χώρας που είχε συμβάλει τα μέγιστα στην έκβαση του Β παγκοσμίου πολέμου, μιας χώρας που έδειξε τι σημαίνει ηρωισμός, αλλά που δεν καρπώθηκε τα οφέλη της νίκης, λόγω και του εμφυλίου πολέμου που μέχρι ενός σημείου της επιβλήθηκε…
Η «Συμφωνία της Βάρκιζας» λέγεται έτσι διότι υπεγράφη στο εξοχικό του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα από την κυβέρνηση Πλαστήρα που στο μεταξύ είχε αναλάβει τα ηνία της χώρας και το ΕΑΜ. Μεταξύ των άλλων περιελάμβανε και την παράδοση των όπλων από τους άνδρες του ΕΛΑΣ, που όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες της εποχής, τα παρέδωσαν δακρυσμένοι και έγινε για να τερματιστεί η εμφύλια διαμάχη που είχε ξεσπάσει με τα Δεκεμβριανά.
Δυστυχώς, όμως, η συμφωνία αυτή δεν τηρήθηκε από κανέναν. Περιείχε και πολλές αδυναμίες και τελικά όχι μόνο δεν κατάφερε να ενώσει τους Ελληνες, αλλά τους δίχασε και οδήγησε στον εμφύλιο, ο οποίος με τη «Συμφωνία της Βάρκιζας» δεν επήλθε μόνο μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, αλλά και μεταξύ της ίδιας αριστεράς. Τμήμα του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τον Αθανάσιο Κλάρα ή Αρη Βελουχιώτη όπως ήταν το επαναστατικό του όνομα, δεν υπάκουσαν, δεν παρέδωσαν τον οπλισμό και παρέμειναν στα βουνά. Τελικά και αυτοί, αλλά και χιλιάδες αριστεροί και δεξιοί, πλήρωσαν με τις ζωές τους τον εθνικό διχασμό και τον τριετή εμφύλιο πόλεμο.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, "ΕΦΥΓΕ" Ο ΨΑΡΟΝΙΚΟΣ

Όταν ο υπογράφων περνούσε στην εφηβεία, για τον ίδιο και άλλα παιδιά της ηλικίας και της γενιάς του, υπήρχε μια φωνή που ήταν απολύτως συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με τους σχετικά πρόσφατους τότε αγώνες κατά της χούντας και υπέρ της αποκατάστασης της δημοκρατίας. Μια φωνή που στα χρόνια της δικτατορίας κράτησε ψηλά το δημοκρατικό αίσθημα των Ελλήνων. Μια φωνή ενός ανθρώπου συνήθως ντυμένου στα μαύρα, μια φωνή θεϊκή.
Ηταν η φωνή του Αρχάγγελου της Κρήτης, του Ψαρονίκου, του Νίκου Ξυλούρη. Μία από τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου που έσβησε τέτοιες ημέρες πριν από 30 χρόνια. Στις 8 Φεβρουαρίου 1980 ο Νίκος Ξυλούρης άνοιγε την πόρτα της γειτονιάς των αγγέλων. Ο καρκίνος τον είχε νικήσει στα 43 του χρόνια, αλλά δεν κατάφερε να νικήσει και δεν θα νικήσει ποτέ τη θεϊκή του φωνή και τα πολύ μεγάλα τραγούδια που ερμήνευσε.
Όταν ο Ψαρονίκος έφυγε ήταν Παρασκευή. «Μια μέρα μια Παρασκευή θα πέσω να πεθάνω», ήταν ένα από τα προφητικά τραγούδια που είχε πει. «Εβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά και ο πατέρας του στον Αδη άκουσε μια τουφεκιά», λεει το ρεφρέν ενός ενός από τα ωραιότερα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου που λες και το΄ ξερε ο Ψαρονίκος όταν το είπε ότι ο Θεός τον είχε βάλει σημάδι πολύ νωρίς. Λες και ήταν και αυτό το πολύ «μεγάλο» τραγούδι προφητικό για τον λυράρη από τα Ανώγεια.
Η μνήμη του Ψαρονίκου παραμένει και σήμερα ζωντανή και άσβεστη. Το σπίτι του στα Ανώγεια, εκεί στις κορφές του Ψηλορείτη ανοιχτό, περιμένει τον περαστικό να πιει μια ρακί για αυτόν που σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Νίκου Γκάτσου είπε το θεϊκό άσμα: «Εβαλ' ο Θεός σημάδι, παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη, άκουσε μια τουφεκιά. Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά, βρες αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό. Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά. Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά μην περνάς τη χαρακιά, η ζωή 'ναι πιο γλυκιά…»

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ...

Τι Σαββατοκύριακο και αυτό Θεέ μου. Όμοιο του να μην ξανάρθει γιατί δεν είναι μόνο το διαζύγιο της χρονιάς, ίσως και της δεκαετίας, Λάτσιου-Μενεγάκη, αλλά το σημαντικότερο είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν για την επόμενη ημέρα και του καθενός ξεχωριστά, αλλά και των δύο μαζί, επαγγελματικά και προσωπικά βεβαίως.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον μέσο Ελληνα ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Για αυτό και όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές που ειδικεύονται στο είδος αυτό αφιέρωσαν πολλές ώρες, με συζητήσεις ζωντανές συνδέσεις και λεπτό προς λεπτό ενημέρωση, ενώ η αγωνία αυξήθηκε στο κατακόρυφο με κίνδυνο παράλυσης της ζωής της χώρας μετά το Σαββατοκύριακο.
Το σκηνικό συμπλήρωσαν και οι έκτακτες εκδόσεις περιοδικών που πρόλαβαν και βγήκαν μια ημέρα μετά στα περίπτερα με όλο το παρασκήνιο.
Για να σοβαρευτούμε τώρα, όλα αυτά είναι βεβαίως, ενδεικτικά της κρίσης που διέρχεται η χώρα. Μια κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική (αυτή θα ξεπεραστεί αργά ή γρήγορα), αλλά είναι κυρίως κρίση αξιών ίσως και θεσμών, διότι αυτοί προάγουν τις αξίες.
Το βράδυ της Παρασκευής, την ίδια ημέρα με το διαζύγιο Λάτσιου - Μενεγάκη που είναι βεβαίως μια προσωπική στιγμή δύο ανθρώπων που δεν γνωρίζουμε αν και οι ίδιοι επιθυμούσαν να γίνει αυτό που έγινε στα ΜΜΕ και τις κουτσομπολίστικες εκπομπές και περιοδικά, η Νέα Ελληνική Τηλεόραση πρόβαλλε συνέντευξη ενός εκ των τελευταίων πνευματικών ανθρώπων στη χώρα, του Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου ο λόγος παραμένει πάντα επίκαιρος και οι παρεμβάσεις καίριες και σημαντικές. Πόσοι τον είδαν; Ελάχιστοι. Ποιοι ασχολήθηκαν την επόμενη ημέρα μαζί του; Ουδείς. Μια συνέντευξη του Μίκη, άλλωστε, δεν πιάνει τίποτα συγκρινόμενη με την μεγάλη είδηση του Σαββατοκύριακού. Αυτή είναι δυστυχώς η πλειοψηφούσα τάση στη σύγχρονη Ελλάδα που προσπερνάει με μεγάλη ευκολία και κατατρώει ακόμη και τα μεγάλα τέκνα του ελληνισμού, εντός των οποίων μπορούμε να κατατάξουμε τον Μίκη.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΠΕΙΣ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Πολύς λόγος έγινε τον τελευταίο καιρό για το Νταβός, την πόλη που φιλοξενεί το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ Από το χιονισμένο Νταβός των Αλπεων, των 10.000 κατοίκων και των 1.560 μέτρων υψόμετρο, σήμερα θα ταξιδέψουμε στο ηλιόλουστο Πόρτο Αλέγκρε του βραζιλιάνικού νότου. Ένα σκηνικό εντελώς διαφορετικό, χωρίς χιόνι, κοστούμια και αυστηρά μέτρα ασφαλείας, αλλά με πολύ ήλιο, σάμπα και ωραία κορίτσια, που δίνουν τον τόνο στο αντί-φόρουμ που διεξάγεται εκεί ή στο κοινωνικό φόρουμ όπως το έχουν ονομάσει οι διοργανωτές του.
Για 10η χρονιά διεξάγεται εκεί το φόρουμ αυτό που ξεκίνησε ως αντίπαλο δέος του Νταβός, με πολύ πιο χαλαρά τα πράγματα, χωρίς ενδυματολογικούς κανόνες, με κοντομάνικα και βερμούδες και με μυρωδιές Ατλαντικού Ωκεανού, σε μια πόλη 4 εκατομμυρίων κατοίκων που είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου Ρίο Γκράντε του Ηλίου.
Αν αναγνώσει κανείς με προσοχή τον αριστερών πεποιθήσεων Τύπο διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, θα διαπιστώσει ότι το κοινωνικό αυτό φόρουμ αναζητά ταυτότητα που θα του δώσει λόγο σοβαρής ύπαρξης και βεβαίως θα το ισχυροποιήσει ως αντίπαλο δέος στο Νταβός. Από τις κορώνες του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για συγκρότηση της 5ης Διεθνούς και τις πολλές συζητήσεις για την παγκοσμιοποίηση και την άλλη ματιά και άποψη για την οικονομική κρίση και την έξοδο από αυτή, το κοινωνικό φόρουμ φαίνεται να έχει φθάσει σε ένα σημείο κορεσμού, αλλά και μιας μόνιμης επιχείρησης καπελώματος από το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.
Είναι γεγονός ότι η διεξαγωγή του δεν προβάλλεται ιδιαιτέρως στην Ευρώπη, κάτι που συμβαίνει και λόγο απόστασης. Αυτό το φόρουμ το προτίμησε από το Νταβός ο οικοδεσπότης του πρόεδρος της Βραζιλίας Ιγνάθιο Λούλα που αποθεώθηκε από τον κόσμο στην ομιλία του εκεί. Μια Βραζιλία που δέκα χρόνια μετά δεν είναι σαφώς ίδια χώρα. Είναι μια ανερχόμενη οικονομική δύναμη που θα φιλοξενήσει το μουντιάλ του 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και ως εκ τούτου και το ίδιο το κοινωνικό φόρουμ του Πόρτο Αλεγκρε δεν μπορεί να είναι πια το ίδιο…