Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΞΕ

Εβδομάδα αναταραχής και μάλιστα μεγάλης ξεκίνησε για την παιδεία. Μια αναταραχή, η οποία δεν πρόκειται βεβαίως να μείνει σε αυτή την εβδομάδα, αλλά όλα δείχνουν πως θα συνεχιστεί, αν και αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τις προθέσεις της κυβέρνησης και την τελική μορφή του νέου νομοσχεδίου για την παιδεία που βρίσκεται στη βουλή.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα αντιδρά εδώ και καιρό σε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο όπως φαίνεται, δεν κομίζει τίποτα νεότερο για την πολύπαθη ελληνική παιδεία, τον σημαντικότερο ίσως τομέα της κοινωνίας μας, ο οποίος θα έπρεπε και με μεγαλύτερο σεβασμό να αντιμετωπίζεται, αλλά και ως κόρη οφθαλμού να διαφυλάσσεται.
Δυστυχώς η παιδεία είναι πολύπαθη και μιλάμε για ότι σημαντικότερο έχουμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως πολιτισμός. Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν τα πάντα, αυτή είναι η μεγάλη μας ελπίδα ως έθνος.
Οσο μπορούμε να θυμηθούμε οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν ενιαία πολιτική για την παιδεία. Καθεμία που αναλάμβανε την εξουσία είχε τη δική της πολιτική, άλλαζε πράγματα, έφερνε αναστάτωση στο χώρο. Γενιές μαθητών έδιναν εξετάσεις στα πανεπιστήμια με διαφορετικό τρόπο και ακολουθούσαν σχεδόν πάντα ανούσια συστήματα εκπαίδευσης που άλλαζαν ανάλογα με τον εκάστοτε υπουργό παιδείας και την κυβέρνηση.
Ολα αυτά δεν σήμαιναν απαραιτήτως ενδιαφέρον για την παιδεία και σχεδόν ποτέ δεν τη βοήθησαν. Ολα αυτά προκαλούσαν αναταραχές σε ένα χώρο που μαζί με την υγεία είναι ο πολυτιμότερος για τη χώρα και την κοινωνία. Την παιδεία ποτέ κανείς δεν την πρόσεξε ως όφειλε και καμία κυβέρνηση δεν της έδωσε ποτέ τα χρήματα που της άρμοζαν και δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στην ομιλία του κατά την εορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, έκανε αναφορά στο σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Ένα σύνθημα που κυριάρχησε στη διάρκεια της δικτατορίας από τους φοιτητές στη Νομική και στη συνέχεια στο Πολυτεχνείο κατά το έτος 1973, το έτος των μεγάλων ανατροπών που έφεραν και πάλι τη Δημοκρατία της οποίας γιορτάσαμε τα 37 χρόνια πρόσφατα.
«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» λοιπόν είναι το σύνθημα που είναι και σήμερα επίκαιρο. Ένα σύνθημα που ακούγεται και πάλι τις διαδηλώσεις και τους αγώνες, ένα σύνθημα του οποίου οι λέξεις νομίζαμε πως ήταν, αλλά τελικά δεν ήταν, κατακτημένες…
Για την «παιδεία» σίγουρα χρειάζονται πολλοί και νέοι αγώνες. Οπως πολλές φορές έχουμε γράψει σε αυτή εδώ τη στήλη, όλα στη ζωή είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού. Όλα μα όλα. Από εκεί εκπορεύονται τα πάντα και αξίζει τον κόπο να μάχεται κανείς για αυτά μέχρι εσχάτων.
Το ίδιο και περισσότερο θα λέγαμε και για την «ελευθερία». Για αυτή και αν αξίζει να μάχεσαι και να «πέφτεις», ακόμη και σήμερα, περίοδο γεμάτη από ελευθερίες που ποτέ, όμως, δεν είναι αυτονόητες και εξ αυτού του λόγου η πάλη για την ελευθερία θα πρέπει να είναι αέναη.
Οσο για το «ψωμί» αυτό ήταν ίσως εκτός συνθηματολογίας όλα αυτά τα χρόνια μετά τη χούντα και την πολυτάραχη δεκαετία του ’60, αλλά μάλλον επανέρχεται. Η νέα κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα επαναφέρει ακόμη και το «ψωμί» και στη σύγχρονη συνθηματολογία, αλλά και ως μία από τις διεκδικήσεις που δεν είναι πια αυτονόητες, αλλά θέλουν τη δική τους μάχη.