Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

Ηταν πριν από ένα χρόνο όταν έφυγε μία από τις ευγενέστερες μορφές της ελληνικής πολιτικής ζωής και βεβαίως μία από τις ευγενέστερες μορφές της σύγχρονης ανανεωτικής αριστεράς. Ηταν τέτοια μέρα πριν από ένα χρόνο όταν έφυγε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, μια εμβληματική φυσιογνωμία, όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για το σύνολο της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης με τον οποίο ο υπογράφων είχε την τύχη να γνωρίζεται προσωπικά και να τον έχει ακούσει πολλές φορές να ομιλεί εκ του σύνεγγυς, ήταν πολυγραφότατος, με ευρεία γνώση και πνεύμα. Ηταν ασυμβίβαστος πολιτικός, δημοκράτης, μεταρρυθμιστής και ριζοσπάστης, ήθελε να παρεμβαίνει και να εκφράζει τη γνώμη του χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος, πέρα από μέσους όρους και μετριότητες.
Πολλές από τις θέσεις τους έχουν δικαιωθεί πανηγυρικά σήμερα. Ειδικά τα όσα υποστήριζε για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και μάλιστα, τα υποστήριζε όταν το σύνολο των Ελλήνων πολιτικών μιλούσε για το θαύμα της Ελλάδας και το μεγάλο κατόρθωμα της διοργάνωσης των Αγώνων. Ο Μιχάλης είχε προβλέψει από τότε τα δεινά που θα επέφεραν στη χώρα…
Ηταν παρών στο γαλλικό Μάη το 1968. Ηταν φιλοευρωπαϊστής και οραματιστής σε ένα πολιτικό χώρο που ακροβατεί και που ακόμη αναζητά την ακριβή του ταυτότητα. Εμεινε πιστός στην ανανεωτική αριστερά και ήταν από τους πρώτους Ευρωβουλευτές του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ το 1994, ενώ από το 2007 εξελέγη βουλευτής στη Β’ Αθηνών.
Το κενό του είναι αναμφίβολο μεγάλο για την πολιτική ζωή της χώρας και ακόμη μεγαλύτερο για τους δικούς του ανθρώπους, τη γυναίκα του, το γιο του, τους φίλους του. Για τις συζητήσεις στο Γρίμποβο, την παραλία της Ναυπάκτου, κάτω από τα πλατάνια, για τις μαγικές στιγμές του καλοκαιριού με φόντο τον Κορινθιακό, το λιμάνι και το κάστρο…

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Ο ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η EUROVISION

Τα δύο τελευταία Σαββατοκύριακα η ΝΕΤ προβάλλει συνέντευξη του καθηγητή Γιώργου Μπαμπινιώτη, στην Βίκη Φλέσα και την εκπομπή «Στα Ακρα». Πρόκειται για συνεντεύξεις σεμινάριο, για μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου, απολύτως διδακτικές και χρήσιμες για όλους, Εξηγούν τα πάντα για τη γλώσσα την οποία μιλάμε σήμερα, με απολύτως επιστημονικό τρόπο. Εξηγούν τις ρίζες και τη σημασία των λέξεων, το νόημα τη γλώσσας μας και στον αστείρευτο πλούτο της, αλλά και την διαχρονικότητά της και τις αλλαγές που έγιναν στο πέρασμα των αιώνων.
Τη συνέντευξη του Γιώργου Μπαμπινιώτη, όπως και παλαιότερα τη μεγαλειώδη συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη και την επίσης εξαιρετική συνέντευξη του Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά και πολλές άλλες, η κρατική τηλεόραση τις προέβαλλε και τις διαφήμισε ελαχίστως, πέραν του ότι τις προβάλλει σε ώρες δύσκολες ως προς την τηλεθέαση. Οι εκπομπές αυτές δε, αποτελούν πολύ, μα πολύ φθηνές παραγωγές προσφέροντας ανεκτίμητο πλούτο.
Από την άλλη πλευρά έχουμε εκπομπές πανάκριβες που στοιχίζουν πολύ στον Ελληνα φορολογούμενο, που δεν έχουν να συνεισφέρουν τον παραμικρό στον πολιτισμό μας και οι οποίες υπερδιαφημίζονται και προβάλλονται. Όπως για παράδειγμα η αποθέωση του κιτς και της προσβολής της ελληνικής τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού που λέγεται διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision και ο οποίος –τουλάχιστον παλαιότερα- στοίχιζε πολλά χρήματα στον Ελληνα φορολογούμενο.
Πέραν του ότι ήρθε η ώρα για γενναίες αποφάσεις που σημαίνει να σταματήσει η Ελλάδα να μετέχει σε αυτό το ανούσιο και κακόγουστο πανηγύρι που λέγεται Eurovision, μήπως ήρθε η ώρα και για πιο γενναίες αποφάσεις; Μήπως ήρθε η ώρα να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για όλα αυτά τα πράγματα που χρόνια ρουφάνε το χρήμα του ελληνικού λαού για την εξυπηρέτηση των σκοπών και των σχεδίων μιας ελίτ, με την ανοχή ή τη συνενοχή του πολιτικού μας συστήματος; Μήπως εκτός της εξεταστικής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήρθε η ώρα και για την εξεταστική για τη Eurovision, ειδικά για τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για το διαγωνισμό που έγινε στην Ελλάδα;

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ: Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ "ΕΣΠΑΣΕ"

Μια φυσιογνωμία σχεδόν ονειρική ήρθε από τα παλιά. Μια φυσιογνωμία ποιητική, με λόγο γεμάτο έρωτα, αισιοδοξία και χυμούς ζωής. Ο Χρόνης Μίσσιος στα 80 του χρόνια πια, έκανε και πάλι την εμφάνισή του μετά από πολλά χρόνια σιωπής στην κρατική τηλεόραση, την περασμένη Κυριακή, στην εκπομπή «Προσωπικά». Ο Χρόνης Μίσσιος, συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων –από τα ωραιότερα που έχουν γραφτεί ποτέ- έχει σιωπήσει από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Πιθανώς το όνομά του να μην λεει πολλά τώρα πια. Οι τίτλοι των βιβλίων του, όμως, είναι σίγουρο ότι έχουν ακουστεί πολύ περισσότερο από το όνομά του. «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς», είναι ο τίτλος του πρώτου βιβλίου του που εκδόθηκε το 1985. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε το μυθικό «Χαμόγελα ρε, τι σου ζητάνε» και λίγο αργότερα, το 1991 εκδόθηκε το τρίτο του βιβλίο με τίτλο «Τα κεραμίδια στάζουν» για να ολοκληρωθεί το συγγραφικό του έργο πριν την έναρξη της σιωπής του το 1996 με το βιβλίο «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι».
Μετά από πολλά χρόνια, η σιωπή του 80χρονου σήμερα Χρόνη Μίσιου έσπασε. Ο γεμάτος έρωτα, αισιοδοξία και χυμούς ζωής λόγος του ακούστηκε και πάλι. Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη των ημερών, από έναν άνθρωπο που πέρασε περισσότερα από τα μισά χρόνια της ζωής του στη φυλακή και την εξορία, από έναν άνθρωπο που δεν πήγε σχολείο, αλλά έγινε συγγραφέας με ένα από τους ποιητικότερους και ωραιότερους λόγους της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Στο «χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε» ο πραγματικά επαναστάτης ακόμη και σήμερα Χρόνης Μίσσιος δεν χαμογελούσε στην ασφάλεια για τον αφήσουν ελεύθερο. «Χαμογέλα ρε παιδάκι μου, τι σου ζητάνε», του είπε ένας αστυνομικός, αλλά εκείνος δεν το έκανε, δεν πρόδωσε τις ιδέες του και πήγε πάλι εξορία.
«Δε λυπάμαι που πεθαίνω. Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι, είναι ότι πεθαίνω μετά το θάνατο του ονείρου», γράφει ο Χρόνης Μίσσιος λίγο πριν το τέλος του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Ας είναι καλά που ήρθε και πάλι…

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Στην Ελλάδα βρίσκεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επικεφαλής πολυμελούς κυβερνητικής και επιχειρηματικής αποστολής της γείτονος χώρας. Πολλά έχουν ακουστεί, ειπωθεί και γραφτεί για αυτή την επίσκεψη, από τα πλέον λογικά πράγματα μέχρι τα πιο ακραία και μάλλον φανταστικά σενάρια για μοίρασμα της Κύπρου, του Αγαίου και των πετρελαίων που λέγεται ότι υπάρχουν σε αυτό.
Φανταζόμαστε ότι για ενδεχόμενο κλείσιμο του Κυπριακού ή μοίρασμα του Αιγαίου, δεν θα χρειαζόταν να έρθει ο Ερντογάν στην Ελλάδα. Αρα μάλλον άλλοι είναι οι λόγοι της επίσκεψης αυτής, για την οποία το ζητούμενο και το ερώτημα που μπαίνει είναι σε τι θα χρησιμεύσει στη χώρα και στις διεθνείς της σχέσεις, στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή την περίοδο.
Η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση αυτή τη στιγμή με την Τουρκία, όπως έχει γραφτεί και έγκυρους αναλυτές όπως ο Γιώργος Δελαστίκ του «Εθνους», όχι μόνο είναι λάθος, αλλά μπορεί να αποβεί σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Μια Ελλάδα αδύναμη και παραπαίουσα από τα οικονομικά της προβλήματα και τα πολλά εσωτερικά μέτωπα που άνοιξαν τα οικονομικά μέτρα που έλαβε, θα είναι ένας πολύ εύκολος αντίπαλος για την Τουρκία που ναι μεν παίζει εκτός έδρας, αλλά ήταν εξ αρχής το φαβορί. Κατά τον Γιώργο Δελαστίκ και πάλι, είναι απόλυτα λογικό να επιχειρήσει ο Ερντογάν να αξιοποιήσει την πλήρη αποδυνάμωση της ελληνικής κυβέρνησης και να αποσπάσει όσα περισσότερα μπορεί και σε όποια θέματα τα καταφέρει, ακόμη και στα εθνικά.
Κατόπιν όλων αυτών είναι λογικό να προκαλεί ερωτηματικά η χρονική περίοδος που επελέγη για να έρθει ο Ερντογάν στην Αθήνα, όπως είναι λογικό και να προκαλεί φόβο αυτή η επίσκεψη υπό τον κίνδυνο απωλειών, σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, αλλά και τον Ελληνισμό ολόκληρο. Μακάρι οι χθεσινές και οι σημερινές διμερείς επαφές να διαψεύσουν όλους εκείνους που βλέπουν με σκεπτικισμό αυτή την επίσκεψη και φοβούνται για τα αποτελέσματά της.

ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗ ΣΥΡΙΑ ΕΞΙΣΟΥ...

Με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και απέχθεια, η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί την κόντρα πολιτικών- επιχειρηματιών και το όψιμο ενδιαφέρον ορισμένων μεγαλοσχημόνων της επιχειρηματικής ζωής για τα κοινά. Μια κόντρα που φουντώνει τα σενάρια για κόμμα επιχειρηματιών που θα έρθει για να σώσει τη χώρα. Ενα κόμμα που δεν θα είναι ακριβώς τύπου Μπερλουσκόνι όπως λέγεται και γράφεται, διότι ο Ιταλός πρωθυπουργός προέρχεται μεν από τον επιχειρηματικό χώρο, αλλά εκφράζει και ηγείται της δεξιάς παράταξης του γειτονικού κράτους.
Εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν φθάσει στο σημείο μηδέν για το μεταπολιτευτικό μοντέλο διακυβέρνησης. Εχουν φθάσει στο σημείο μηδέν διότι οι ίδιοι οι πολιτικοί το επέλεξαν και το έφεραν εκεί με τις πράξεις τους ή τις παραλήψεις τους και το ερώτημα που μπαίνει είναι μπορούν οι επιχειρηματίες να σώσουν τον τόπο;
Το να ασκούν κριτική στο πολιτικό μας σύστημα όπως έπραξε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος σαφώς και μπορούν και έχουν το δικαίωμα ως πολίτες να το κάνουν. Το να κατεβάζουν πολιτική πλατφόρμα, όμως, όπως επίσης έπραξε ο κ. Δασκαλόπουλος είναι άλλο πράγμα, για το οποίο δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα.
Δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ονειρεύονται τη διακυβέρνηση της χώρας αυτοί που κρατούν τους μισθούς στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτοί που πλούτισαν σε βάρος των εργαζομένων και αυτοί που επιχειρούν να χειραγωγήσουν το λαό.
Δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα ούτε αυτοί, ούτε οι πολιτικοί, διότι αμφότεροι φέρουν την ευθύνη για την κατάντια της χώρας και του λαού. Φέρουν την ευθύνη για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται ένα στάδιο πριν την ηθική, αλλά και πνευματική χρεοκοπία και εδώ ταιριάζει απόλυτα ο στίχος του Καβάφη που αναφέρει πως «βλάπτουν τη Συρία εξίσου».

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Υπό κηδεμονία και διεθνή επιτήρηση βρίσκεται πια η χώρα και ο μπαμπούλας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι εδώ. Το ΔΝΤ ενέκρινε ομόφωνα τα 30 δις. ευρώ προς τη χώρα μας, αλλά άπαντες νοιώθουν ανασφάλεια και φοβούνται αυτά που έρχονται.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες, λέει η περίφημη ομηρική φράση που ισχύει απολύτως και στην προκειμένη περίπτωση. Την περίπτωση της Ελλάδας, που βρίσκεται υπό επιτήρηση και που βρίσκεται και κοντά στην πτώχευση, διότι ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος ότι τα μέτρα θα αποδώσουν. Το ποιοι είναι οι Δαναοί, θα δείξει ο πανδαμάτωρ χρόνος.
Από την περίφημη φράση «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» που αποδίδεται στο Χαρίλαο Τρικούπη σε ομιλία του στη βουλή στις 10 Δεκεμβρίου 1893, μέχρι σήμερα έχουν περάσει 117 χρόνια. Η Ελλάδα μέχρι τότε, το 1893, είχε πτωχεύσει ήδη δύο φορές, το 1826 και το 1843. Στη συνέχεια έρχεται το 1893 και η περίφημη πια φράση που αποδίδεται στον Τρικούπη, αλλά και που από πολλούς αμφισβητείται αν την έχει πει αυτός και η χώρα κηρύσσει νέα πτώχευση. Ο καταστροφικός Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 τον οποίο η χώρα μας έχασε την αποτελειώνει.
Στα χρόνια που πέρασαν η Ελλάδα έφθασε στη μεταπολίτευση και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 για να αποπληρώσει τα τελευταία δάνεια της εποχής του Τρικούπη. Λίγο πριν η Νέα Δημοκρατία παραδώσει την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ το 1981, ο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ράλλη, ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ που ήταν υπεύθυνος για τα οικονομικά, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας, όμως, που είχε ήδη μπει στην ΕΟΚ και που πολύ αργότερα μπήκε και στη ζώνη του ευρώ. Το χρέος, όμως, παρέμενε χρέος, ουδείς το αντιμετώπισε και έτσι σήμερα βρεθήκαμε στις πύλες του ΔΝΤ και του τριπλού μηχανισμού στήριξης και κεκτημένα δεκαετιών έχουν ήδη απολεσθεί. Αυτή είναι εν ολίγης η ιστορία της χώρας με τις συνεχείς χρεωκωπίες και το μόνιμο χρέος.

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΝΙΔΩΜΑ ΒΑΡΥΝΑΝ ΠΟΛΥ ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ

Θάλασσα λανθασμένη δεν γίνεται, γράφει ο Ελύτης και πράγματι. Η θάλασσα αυτή που κατέβηκε στο δρόμο αυτές τις ημέρες δεν μπορεί να ήταν λανθασμένη. Ούτε αυτά που έλεγαν αυτοί που έλαβαν μέρος ίσως στις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές διαδηλώσεις.
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», φώναζε ο λαός που επιχείρησε να εισβάλει στο κοινοβούλιο την Τετάρτη. Είναι προφανές πως το μεταπολιτευτικό μοντέλο διακυβέρνησης έχει τελειώσει οριστικά, μετά και την ψηφοφορία της Πέμπτης στη βουλή και τις διαγραφές στα δύο μεγάλα κόμματα. Δεν λένε άλλωστε πως όπου παρενέβη το ΔΝΤ διαλύθηκαν τα παραδοσιακά κόμματα;
Μαζί με το μεταπολιτευτικό σκηνικό τελειώνει και μια τάξη επιχειρηματιών όπως ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Ο λαός τον χαρακτήρισε «δολοφόνο» και «λαμόγιο» υπό το βάρος των τριών νεκρών. «Τους έβαλες να δουλέψουν», είπαν κάποιοι άλλοι και σε πόσες εταιρείες δεν συμβαίνει αυτό, να υποχρεώνονται ή και να απειλούνται με απόλυση για να μην απεργήσουν οι εργαζόμενοι. Ο Βγενόπουλος και ότι αυτός εκπροσωπεί, είναι προϊόν που ευδοκίμησε στο σύγχρονο μεταπολιτευτικό μοντέλο από τις πολιτικές που ακολούθησαν αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης αντιμετώπισαν την χλεύη του κόσμου τις τελευταίες ημέρες. Σύντομα θ’ αντιμετωπίσουν και την οργή. Η αρχή είχε γίνει με τον Απόστολο Κακλαμάνη και βεβαίως αυτά θα γίνονται με τους πολιτικούς των δύο μεγάλων κομμάτων από εδώ και πέρα.
Μέρα Μαγιού και αυτή η 5η Μαΐου 2010. Μεγάλο το βάρος των τριών νεκρών και της μιας ζωής που τέλειωσε πριν ξεκινήσει. Μέρα Μαγιού με ένα μεγάλο μοιρολόι για τα τρία νέα παιδιά που έφυγαν.
«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη γιε που αγάπαγες, κι ανέβαινες απάνω», γράφει ο Ρίτσος στον Επιτάφιο που εμπνεύστηκε από τους νεκρούς καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης στην απεργία της Πρωτομαγιάς του 1936.
Η κατάσταση έχει φθάσει πια εκεί που γράφει ο Ελύτης πως «το σανίδωμα θα σπάσει από το μεγάλο βάρος του Ηλιου» και οι τρεις άνθρωποι που δολοφονήθηκαν βάρυναν πολύ το σανίδωμα…

H AIMATOBAMMENH 5η MAIOY 2010

Ηρθε η ώρα για τους σύγχρονους ποιητές να γράψουν το σύγχρονο Επιτάφιο. Από την εικόνα της μάνας του 25χρονου Τάσου Τούση που μοιρολογούσε πάνω από το νεκρό γιο την πρωτομαγιά του 1936 στη διαδήλωση των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη, γράφτηκε ο Επιτάφιος από τον Γιάννη Ρίτσο. Από την εικόνα της μάνας που μοιρολογούσε την Τετάρτη το απόγευμα έξω από τη Marfin στην οδό Σταδίου θα γραφτεί ο νέος Επιτάφιος, ο Επιτάφιος της αιματοβαμμένης Τετάρτης 5 Μαΐου 2010, ημέρα που θα μείνει στην ιστορία ως μία ακόμη αιματοβαμμένη ημέρα Μαγιού στην Ελλάδα. Ως μία ακόμη ημέρα Μαγιού που τρεις νέοι άνθρωποι, δύο γυναίκες 32 και 35 ετών, η μία τεσσάρων μηνών έγκυος και ένας άνδρας 36 ετών, «έπεσαν» νεκροί. Ηταν τρεις νέοι άνθρωποι, εργαζόμενοι στη Marfin που δεν πρόλαβαν να σωθούν από την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι μολότοφ κάποιων «διαδηλωτών» και πέθαναν από ασφυξία. Ηταν οι πρώτοι θάνατοι των διαδηλώσεων για την οικονομική κρίση. Ηταν τα πρώτα θύματα της κρίσης και ήταν τρεις θάνατοι εργαζομένων για τους οποίους υπάρχουν και τεράστια ερωτηματικά για τις συνθήκες ασφαλείας κάτω από τις οποίες δούλευαν.Αγγελική Παπαθανασόπουλου 32 ετών, Βιβή Ζούλια 35 ετών και Νώντας Τσακάλης 36 ετών είναι οι τρεις εργαζόμενοι της Marfin που έπεσαν νεκροί την αιματοβαμμένη 5η Μαΐου 2010.

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ

Όταν το πλήθος κινήθηκε εναντίον του Απόστολου Κακλαμάνη το περασμένο Σάββατο κατά τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, δεν γνώριζε επακριβώς τις αποφάσεις της κυβέρνησης και τα νέα οικονομικά μέτρα. Εάν τα γνώριζε και μεταξύ αυτών που επιτέθηκαν φραστικά στον πρώην πρόεδρο της βουλής ήταν και δημόσιοι υπάλληλοι, οι αντιδράσεις θα ήταν σίγουρα πολύ χειρότερες.
Η φραστική επίθεση στον Απόστολο Κακλαμάνη δεν ήταν σίγουρα προσωπική. Ηταν, όμως, σίγουρα θεσμική και εξελίχθηκε και σε συμβολική διότι ο πρώην πρόεδρος της βουλής δεν είχε απλά θεσμικό ρόλο στη διακυβέρνηση Σημίτη που δεν μπορεί να μην έχει και αυτή ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, αλλά κατείχε πολιτειακό αξίωμα. Ηταν πρόεδρος της βουλής, άσχετα που αυτός προσωπικά δεν έλαβε καμία απόφαση που επηρέασε την οικονομία της χώρας και κατά γενική ομολογία άσκησε με μεγάλη επιτυχία τα καθήκοντά του.
Αν δε στη θέση του Απόστολου Κακλαμάνη το περασμένο Σάββατο ήταν κάποιος άλλος πολιτικός, οι αντιδράσεις θα ήταν χειρότερες. Τουλάχιστον ο πρώην πρόεδρος της βουλής πήγε στον εορτασμό της πρωτομαγιάς, διότι οι περισσότεροι εκ των συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας δεν τόλμησαν να κάνουν το ίδιο υπό το φόβο των αποδοκιμασιών και ίσως και χειρότερων αντιδράσεων του κόσμου.
Θυμίζουμε ότι την περασμένη εβδομάδα αποδοκιμάστηκε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης σε ομιλία του στο Λονδίνο. Αυτός και αν υπεύθυνος για την κατάσταση της οικονομίας.
Αυτού του είδους οι αντιδράσεις δεν θα πρέπει να προκαλούν έκπληξη σε κανένα. Θα είναι συχνές από εδώ και πέρα, μιας και ο λαός είναι αγανακτισμένος και σαφέστατα αδικημένος και όταν μπορεί θα παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Θα βάλει κατά πολιτικών και μάλιστα θα βάλει κατά δικαίων και αδίκων όπως συνέβη με τον Απόστολο Κακλαμάνη. Ειδικά όσο δεν βλέπει τους υπεύθυνους να τιμωρούνται, οι αντιδράσεις θα οξυνθούν και φαίνεται ότι αυτό που συνέβη με τον πρώην πρόεδρο της βουλής μάλλον είναι μόνο η αρχή…

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

1η ΜΑΗ 2010: ΗΜΕΡΑ ΕΠΑΝΑΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Πιο επίκαιρος από ποτέ είναι εφέτος ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Μιας χρονιάς δύσκολης για την Ελλάδα και πιθανώς τον Ελληνισμό ολόκληρο, μιας χρονιάς που θα σημάνει πολλά για το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας, της χώρας, των γενεών που έρχονται.
Η εφετινή πρωτομαγιά αναμένεται να είναι η απαρχή σκληρών αγώνων μιας χρονιάς που ίσως δούμε ακραία και πρωτόγνωρα πράγματα στη χώρα, μετά τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα, στην οποία έχει εισέλθει. Η εφετινή πρωτομαγιά και ο συμβολικός, αλλά και ουσιαστικός εορτασμός της επετείου θα πρέπει να σημάνει την απαρχή της επαγρύπνησης και των νέων αγώνων για όλους τους Ελληνες γιατί έτσι και αλλιώς, άπαντες θα πρέπει να είναι έτοιμοι για το καινούργιο που έρχεται…
Η 1η Μάη άλλωστε, πέραν του συμβολισμού της, του εορτασμού του εργατικού κινήματος και της επετείου της αιματοβαμμένης πρωτομαγιάς του 1886 στο Σικάγο, είναι συνδεδεμένη με σημαντικά γεγονότα στην Ελλάδα.
Ηταν 1η Μάη του 1892 όταν έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Κύριο αίτημά της η καθιέρωση του οκταώρου και στη χώρα μας.
Ηταν 1η Μάη του 1936 όταν η αστυνομία πυροβόλησε εναντίον των συγκεντρωμένων καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. Οι δολοφονίες έδωσαν έμπνευση στον Γιάννη Ρίτσο για να γράψει τον «Επιτάφιο».
Ηταν 1η Μάη του 1944 όταν οι Γερμανοί εκτέλεσαν 200 Ελληνες πατριώτες στην Καισαριανή. Εκείνοι οι Γερμανοί ήταν ναζιστές. Οι σημερινοί τους απόγονοι δεν είναι, αλλά επιφυλάσσουν νέα δεινά για την Ελλάδα.
Ηταν 1η Μάη του 1976 όταν σκοτώθηκε σε ένα περίεργο τροχαίο ο ήρωας του αντιδικτατορικού αγώνα Αλέκος Παναγούλης. Μια μορφή που πολύ έλειψε από τη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Είναι 1η Μάη του 2010 και η Ελλάδα έχει ήδη εισέλθει σε διεθνή επιτήρηση υπό το ΔΝΤ και πιθανώς σε κατάλυση μέρους της εθνική κυριαρχίας της. Ο λαός είναι έτοιμος να αντισταθεί, είναι έτοιμος για νέους αγώνες. Είναι έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι το όνειρο που πάει να χαθεί και δεν θα πρέπει να επιτρέψει σε κανέναν να του το πάρει…

ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΗ;

Ηχηρή η παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη με το άρθρο του στα «ΝΕΑ» και όσο και αν βγάζει συναισθηματισμό –κάτι που και ο ίδιος παραδέχεται- πρέπει τουλάχιστον να ληφθούν υπόψη και να προκαλέσουν έστω και την ελάχιστη ανησυχία τα όσα γράφει. Διότι ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι απλά ένας «μεγάλος» Ελληνας και ένας σημαντικός συνθέτης, είναι ένα πρόσωπο σύμβολο για τη χώρα και τους αγώνες της δημοκρατίας, διάσημος ανά τον κόσμο.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στο άρθρο του αναφέρεται σε σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας και του Ελληνισμού, δηλαδή και της Κύπρου και το συνδέει με την προσφυγή στο ΔΝΤ, την οποία ο ίδιος δεν τη θεωρεί προσφυγή, αλλά όπως αναφέρει «κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ». Πίσω από αυτό, ο διάσημος συνθέτης βλέπει «διεθνή συνομωσία στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικάνοι τύπου Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός Τύπος που όλοι μαζί συνωμότησαν για το μεγάλο κόλπο της υποβάθμισης εντός ελεύθερου λαού σε υποτελή».
Ο τιμημένος για τη συνεισφορά του στην ελληνοτουρκική φιλία Μίκης Θεοδωράκης, τα συνδέει αυτά με την «ξαφνική επίσκεψη» Ερντογάν στην Αθήνα και αναφέρει ακόμη πως πίσω από την προσφυγή στο ΔΝΤ και τη μετατροπή των Ελλήνων σε λαό υποτελή, «κρύβεται η αμερικάνικη πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της».
Επειδή όλα αυτά τα γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης σε άρθρο με τίτλο «προμήνυμα μεγάλων συμφέρον» έχουν σαφέστατα διαφορετική βαρύτητα και επειδή τα γράφει ο Θεοδωράκης υπάρχει και σοβαρή πιθανότητα να είναι αληθινά. Και αν είναι αληθινά, ο καθείς αντιλαμβάνεται τι πρόκειται να συμβεί και τι περιμένει τον Ελληνισμό και το λαό, που έχουν μία και μόνο οδό αντίδρασης, τον αγώνα!