Με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και απέχθεια, η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί την κόντρα πολιτικών- επιχειρηματιών και το όψιμο ενδιαφέρον ορισμένων μεγαλοσχημόνων της επιχειρηματικής ζωής για τα κοινά. Μια κόντρα που φουντώνει τα σενάρια για κόμμα επιχειρηματιών που θα έρθει για να σώσει τη χώρα. Ενα κόμμα που δεν θα είναι ακριβώς τύπου Μπερλουσκόνι όπως λέγεται και γράφεται, διότι ο Ιταλός πρωθυπουργός προέρχεται μεν από τον επιχειρηματικό χώρο, αλλά εκφράζει και ηγείται της δεξιάς παράταξης του γειτονικού κράτους.
Εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν φθάσει στο σημείο μηδέν για το μεταπολιτευτικό μοντέλο διακυβέρνησης. Εχουν φθάσει στο σημείο μηδέν διότι οι ίδιοι οι πολιτικοί το επέλεξαν και το έφεραν εκεί με τις πράξεις τους ή τις παραλήψεις τους και το ερώτημα που μπαίνει είναι μπορούν οι επιχειρηματίες να σώσουν τον τόπο;
Το να ασκούν κριτική στο πολιτικό μας σύστημα όπως έπραξε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος σαφώς και μπορούν και έχουν το δικαίωμα ως πολίτες να το κάνουν. Το να κατεβάζουν πολιτική πλατφόρμα, όμως, όπως επίσης έπραξε ο κ. Δασκαλόπουλος είναι άλλο πράγμα, για το οποίο δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα.
Δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ονειρεύονται τη διακυβέρνηση της χώρας αυτοί που κρατούν τους μισθούς στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτοί που πλούτισαν σε βάρος των εργαζομένων και αυτοί που επιχειρούν να χειραγωγήσουν το λαό.
Δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα ούτε αυτοί, ούτε οι πολιτικοί, διότι αμφότεροι φέρουν την ευθύνη για την κατάντια της χώρας και του λαού. Φέρουν την ευθύνη για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται ένα στάδιο πριν την ηθική, αλλά και πνευματική χρεοκοπία και εδώ ταιριάζει απόλυτα ο στίχος του Καβάφη που αναφέρει πως «βλάπτουν τη Συρία εξίσου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου