Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013, μια ιστορική ημέρα για τη Δημοκρατία και τη χώρα και μία από τις ελάχιστες φορές στη νεοελληνική ιστορία που το κράτος κερδίζει το παρακράτος. Η σύλληψη των στελεχών της Χρυσής Αυγής και η εικόνα του να οδηγούνται σιδεροδέσμιοι ενώπιον της δικαιοσύνης είναι μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας, είναι μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Η συντεταγμένη πολιτεία επιτέλους και ευτυχώς αντέδρασε. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα γράφαμε: “Ισως το αίμα του 34χρονου Παύλου Φύσσα να είναι η απαρχή μιας συνολικής αντίδρασης της οργανωμένης πολιτείας και σύσσωμης της κοινωνίας που θα μας γλυτώσει από αυτό τον εφιάλτη”. Μετά από 10 ημέρες η αντίδραση αυτή ήρθε με τον πιο ηχηρό τρόπο. Η Δημοκρατία απάντησε με τον πιο ηχηρό τρόπο. Η χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία έστειλε ένα παγκόσμιο μήνυμα, ένα μήνυμα κατά του παρακράτους, του ναζισμού, των υμνητών αυτών που αιματοκύλισαν τον πλανήτη, των σταγονιδίων της ξενόφερτης δικτατορίας στη χώρα μας, που σκότωναν ανθρώπους, Ελληνες και αλλοδαπούς και που η δικαιοσύνη τους κατηγορεί για εγκληματική οργάνωση. Οσο και αν άργησε η συντεταγμένη πολιτεία να αντιδράσει, όποιος και για όποιο λόγο και αν σχεδίασε αυτή την ιστορία, η ουσία είναι πως πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες στιγμές της δημοκρατίας μας και της σύγχρονης ιστορίας και ως τέτοια θα την κρατήσουμε, ως ένα πρωτοφανές και ηχηρό ράπισμα, στο παρακράτος, την αποσταθεροποίηση, τα σταγονίδια της χούντας, το ναζισμό και την εγκληματική τους δράση.

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

Για τον κίνδυνο της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα και τη δράση μελών της Χρυσής Αυγής είχαμε δυστυχώς γράψει εδώ και καιρό. Τώρα άρχισαν να σκοτώνουν ανθρώπους και ο κίνδυνος για τη χώρα είναι όχι απλά ορατός, αλλά προ των πυλών. Η δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι είναι ενδεικτική του κινδύνου για τον οποίον μιλάμε, καθώς δείχνει το μίσος και τον φανατισμό με τα οποία έχουν διαποτιστεί όλοι αυτοί που ασπάζονται τη φασιστική ιδεολογία και τις ναζιστικές μεθόδους.Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από ένα Χρυσαυγίτη έρχεται να επιβεβαιώσει τον πολύ μεγάλο κίνδυνο από τη άνοδο της ύπαρξης του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και του κόμματος που τον εκφράζει. Ενας χώρος που βρήκε πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης την περίοδο αυτή της οικονομικής κρίσης και που είναι προφανές πως στηρίζεται από κέντρα που επιθυμούν τον αποπροσανατολισμό και την αποσταθεροποίηση. Τα πράγματα, όμως, τώρα πια ξέφυγαν και με πολύ άσχημο τρόπο, με τον χαμό ενός νέου ανθρώπου. Αν το κακό δεν κοπεί από τη ρίζα, τότε ο θάνατος αυτός δεν θα είναι ο τελευταίος και στη συνέχεια θα αρχίσουν όχι απλά να σκοτώνουν αλλά και να καίνε ανθρώπους, όπως έκανε ο ιδεολογικός τους μέντορας Αδόλφος Χίτλερ. Είθε το αίμα του 34χρονου Παύλου Φύσσα να είναι η απαρχή μιας συνολικής αντίδρασης της οργανωμένης πολιτείας και σύσσωμης της κοινωνίας που θα μας γλιτώσει από αυτό τον εφιάλτη.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Η επέμβαση των Δυτικών δυνάμεων στη Συρία φαίνεται ότι καθυστερεί και η διπλωματία πήρε την ευκαιρία της, όπως όλοι ήθελαν και ήλπιζαν. Η χώρα παραμένει, βεβαίως, στο μάτι του κυκλώνα και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι συμβαίνει με τον Ελληνισμό σε μια περιοχή με μακρά ελληνική παράδοση. Ισως δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά στη Συρία ζουν σήμερα πολλοί Ελληνες ή ελληνικής καταγωγής, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Περίπου 1.200 είναι οι κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων, μέλη της ελληνικής κοινότητας οι περισσότεροι, που υπάρχει εκεί από το 1913. Ο αριθμός, όμως, των Ελλήνων ή των ελληνικής καταγωγής Σύρων είναι πολύ μεγαλύτερος αφού στη Συρία ζουν πολλοί ελληνικής καταγωγής αραβόφωνοι χριστιανοί, αλλά και μουσουλμάνοι, με πιο γνωστούς τους Συροκρητικούς και τους Τουρκοκρητικούς, οι οποίοι είναι μεν μουσουλμάνοι (σουνίτες ή μπεκατσήδες), αλλά ομιλούν ελληνικά (κρητική διάλεκτο) ή είναι δίγλωσσοι (ελληνικά και αραβικά). Οι αραβόφωνοι Χριστιανοί με ελληνική καταγωγή, μάλιστα, χρησιμοποιούν πέραν των αραβικών και τα ελληνικά στις λειτουργίες τους, ενώ το ορθόδοξο πατριαρχείο της Αντιοχείας -τρίτο στην τάξη πατριαρχείων και εκκλησιών μετά το Οικουμενικό και το Αλεξανδρείας- εδρεύει στην πρωτεύουσα της χώρας, τη Δαμασκό και παρ΄ ότι είναι αραβόφωνο και έχει Αραβα πατριάρχη από τα τέλη του 19ου αιώνα, θεωρείται ελληνορθόδοξο και έχει πολλούς ιερείς και αρχιερείς ελληνομαθείς, όπως ο απαχθείς μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος.

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

Εντονα διχασμένη και στα πρόθυρα ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου βρίσκεται η Αίγυπτος, στην οποία οι Ισλαμιστές (Αδελφοί Μουσουλμάνοι) επιμένουν παρά τη σταδιακή υποχώρηση στην πολιτική ανυπακοής. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η μεγάλη και με τεράστια γεωπολιτική θέση χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, αφού εδώ και δύο χρόνια βιώνει μια σειρά από ανώμαλες και δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι, όμως, μόνο η Αίγυπτος που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, αλλά και άλλες χώρες, οι εμφύλιες συγκρούσεις στις οποίες δίνουν και μια θρησκευτική διάσταση, στα όσα συμβαίνουν τούτη την περίοδο. Ο ανεξέλεγκτος εμφύλιος της Συρίας και η ολοένα και επιδεινούμενη κατάσταση ασφαλείας στο Ιράκ, τις δύο χώρες που καταλαμβάνουν τον ιστορικό χώρο της Μεσοποταμίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα φυλετικών και κυρίως θρησκευτικών συγκρούσεων που δημιουργούν μια άκρως επικίνδυνη αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή. Πολλοί λένε πως ειδικά στη Συρία και στο Ιράκ, βρίσκεται σε εξέλιξη ένας θρησκευτικός εμφύλιος πόλεμος, ένας πανισλαμικός όπως τον ονομάζουν εμφύλιος, μεταξύ Σουνιτών και Σηιτών, των δύο μεγάλων ομάδων του Ισλάμ που επί της ουσίας δεν έχουν δογματικές διαφορές, αλλά έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για τη διοίκηση του Ισλάμ και την επιβολή του στον κόσμο. Με τους μεν Σουνίτες (τους Σουνίτες Ουαχαβίτες) διατηρούν σχέσεις οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου, οι δε Σηίτες απέκτησαν μετά από αιώνες το πάνω χέρι στο Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ και σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνά κανείς την ισχυρή πολεμική μηχανή που λέγεται Ιράν και αποτελεί το κέντρο του Σηιτικού ισλάμ παγκοσμίως και το οποίο αν και δεν είναι αραβικό κράτος, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Καλοκαίρι του 2009, όταν η κρίση ήταν ήδη στην πόρτα της Ελλάδας. Στο beach bar «Nammos», στην παραλία Ψαρού της Μυκόνου, κατόπιν ελέγχου του ΣΔΟΕ επιβάλλεται πρόστιμο 4 εκατ. ευρώ για φοροδιαφυγή. Ο έλεγχος έγινε σε συναυλία του Αντώνη Ρέμου, στην οποία δεν είχε κοπεί ούτε ένα εισιτήριο για τους χιλιάδες θαυμαστές του γνωστού αοιδού που την παρακολούθησαν. Η περίπτωση του «Nammos» δεν ήταν, βεβαίως, η μοναδική μεγάλης φοροδιαφυγής στην προ κρίσης Ελλάδα, αλλά ήταν ενδεικτική. Ηταν ενδεικτική του τι συνέβαινε στη χώρα και του πώς οδηγηθήκαμε στην επιτήρηση. Ο ιδιοκτήτης του «Nammos» είχε και αυτός μεγάλο μερίδιο ευθύνης, γιατί ήταν εξ εκείνων που δεν πλήρωναν φόρους τη στιγμή που εισέπρατταν μεγάλα ποσά και όχι μόνο στερούσαν το κράτος από έσοδα, αλλά λειτουργούσαν και σε βάρος των Ελλήνων πολιτών που μονίμως πληρώνουν φόρους, των μικρομεσαίων, των μισθωτών και των συνταξιούχων. Η περίπτωση του «Nammos» είναι βεβαίως συμβολική. Στον χώρο στον οποίο ανθούσε προκλητικά η φοροδιαφυγή τέσσερα χρόνια αργότερα ξεκίνησε η επανάσταση κατά των Γερμανών, με άθλιο τρόπο και χαρακτηρισμούς. Οι αναφορές του Αντώνη Ρέμου στην αναπηρία του Σόιμπλε είναι άθλιες και προσβλητικές όχι μόνο για τον ίδιο τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών αλλά και για την ίδια την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Δεν ήταν, όμως, η μοναδική πρόκληση της βραδιάς, υπήρξαν και άλλες. Οπως αυτές επιχειρηματιών που πτώχευσαν, αλλά παρ' όλα αυτά άνοιγαν σαμπάνιες χιλιάδων ευρώ, τη στιγμή που οι μισοί και πλέον Ελληνες πεινάνε, είναι άστεγοι και δεν έχουν δουλειά. Αυτά είναι τα απομεινάρια μιας Ελλάδας που μοιραία οδηγήθηκε στην κρίση, αλλά ευτυχώς αυτή η Ελλάδα τελειώνει. Τα πράγματα στη ζωή έχουν μια αρχή και ένα τέλος και όταν κάτι τελειώνει αρχίζει ξανά και συνήθως στήνεται σε πιο υγιείς βάσεις, οπότε σύντομα θα τελειώσουν αυτά τα προκλητικά αλλά και προσβλητικά για τον ελληνικό πολιτισμό φαινόμενα.

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Η ...ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ν. ΑΦΡΙΚΗΣ

“Γήπεδα του πρώτου κόσμου, σχολεία και νοσοκομεία του τρίτου κόσμου”, έγραφε ένα από τα πανό των διαδηλωτών στη Βραζιλία, τη χώρα της σάμπας, του καφέ, αλλά και του ποδοσφαίρου, της χώρας, στην οποία το ποδόσφαιρο λατρεύεται ως θεότητα και βρίσκει απόλυτη εφαρμογή ο όρος στρογγυλή θεά. Το περιεχόμενο του πανό αναφέρεται στα γήπεδα που κατασκευάζονται στη Βραζιλία για το παγκόσμιο κύπελλο του επόμενου καλοκαιριού, που είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για όλο τον κόσμο και ειδικά για τη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, στην οποία οι πρόσφατες διαδηλώσεις έδειξαν πως τελικά η Βραζιλία δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο, αλλά μια χώρα που στον αντίποδα των εκπληκτικών ρυθμών ανάπτυξης των τελευταίων ετών έχει και τεράστιες αντιθέσεις. Οι διαδηλώσεις αυτές σε πολλές μεγάλες πόλεις της περίπου 200 εκατομμυρίων κατοίκων Βραζιλίας που βεβαίως μόνο ως αφορμή είχαν την αύξηση των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες για να καλυφθεί το έλλειμμα του μουντιάλ, κάτι μας θύμισαν σε σχέση και με το παγκόσμιο κύπελλο και εκείνο που μας θύμισαν είναι η Νότιος Αφρική. Η διοργανώτρια του προηγούμενου παγκοσμίου κυπέλλου, στην οποία συνέβησαν περίπου τα ίδια με τη Βραζιλία πριν και κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου κυπέλλου του 2010 που διοργάνωσε και το οποίο ήταν το πρώτο που φιλοξένησε η αφρικανική ήπειρος στην ιστορία του θεσμού. Οι ομοιότητες και τα κόστη Οι δύο αυτές χώρες μοιάζουν σε πολλά, πέραν του ότι είναι οι διοργανώτριες των δύο τελευταίων διοργανώσεων του παγκοσμίου κυπέλλου στο ποδόσφαιρο. Είναι και οι δύο χώρες του νοτίου ημισφαιρίου, υπήρξαν αποικίες Ευρωπαίων αποικιοκρατών, αλλά εκείνο στο οποίο μοιάζουν πολύ σε σχέση και με το παγκόσμιο κύπελλο είναι πως πρόκειται για χώρες με πολύ μεγάλες αντιθέσεις στην κοινωνία. Αντιθέσεις που όχι τυχαία εκφράστηκαν στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις που φιλοξένησε η μία και ετοιμάζεται να φιλοξενήσει η άλλη λόγω του πολύ μεγάλου κόστους αυτών. Την ώρα που κάποιοι κάτοικοι δεν είχαν νερό, ρεύμα και φαγητό στη Νότιο Αφρική, η κυβέρνηση της χώρας ξόδεψε πολλά λεφτά για την κατασκευή γηπέδων και το κόστος της διοργάνωσης ξεπέρασε κατά κάποιους υπολογισμούς τα 4 δις. δολάρια, ενώ αυτή την εποχή στη χώρα διεξάγονται δίκες για την υπερτιμολόγηση των γηπέδων. Στη Βραζιλία το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο και αναμένεται να φθάσει τα 14 δις. δολάρια, που θα είναι το μεγαλύτερο κόστος στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων, αν και πολλά έργα θα χρησιμοποιηθούν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 που θα φιλοξενήσει το Ρίο. Στη Βραζιλία των φαβέλων και των μεγάλων ρυθμών ανάπτυξης που την έχουν αναγάγει στη δέκατη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν ένα χρόνο πριν το παγκόσμιο κύπελλο, ενώ στη Νότιο Αφρική του χρυσού και των διαμαντιών που εκμεταλλεύονται οι λίγοι έγιναν κυρίως στη διάρκεια του μουντιάλ. Στη Βραζιλία η κυβέρνηση αύξησε τις τιμές των εισιτηρίων που προκάλεσαν τις μεγάλες διαδηλώσεις τον περασμένο Ιούνιο για να καλύψει τα ελλείμματα που αναμένεται να προκύψουν από τα έργα για το μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν είναι λίγοι αυτοί που ανησυχούν για το τι θα συμβεί στη χώρα της σάμπας και του καφέ το επόμενο καλοκαίρι από πλευράς αντιδράσεων. Τα όσα συνέβησαν στη Νότιο Αφρική και οι βίαιες καταστολές είναι πρόσφατα και τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα επαναληφθούν του χρόνου στη Βραζιλία.

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΞΕΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ

Πρόκειται για Ελληνόπουλα της διασποράς που ξεχωρίζουν για τις ποδοσφαιρικές τους επιδόσεις. Είναι παιδιά για τα οποία μπορεί να ειπωθεί ότι κατά ένα τρόπο αποτελούν την άλλη πλευρά της υπόθεσης Αντετοκούμπο. Το “Goal” παρουσιάζει τις σύγχρονες, αλλά και παλαιότερες περιπτώσεις Ελλήνων ποδοσφαιριστών που δεν φόρεσαν και ίσως δεν φορέσουν ποτέ στο μέλλον τη φανέλα με το εθνόσημο της Ελλάδας είτε γιατί το επέλεξαν, είτε όχι και αγωνίστηκαν ή αγωνίζονται με εθνόσημα των εθνικών ομάδων των χωρών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Η ιστορία αυτών των ποδοσφαιριστών είναι πολύ παλιά και δεν έχει τέλος. Ξεκινώντας από τους σύγχρονους θα βρούμε σε δεσπόζουσα θέση έναν 15χρονο που αγωνίζεται στη Μπαρτσελόνα, είναι επιτελικός και τον φωνάζουν “Ελληνα Μέσι”. Το όνομα αυτού Γιώργος Σπανουδάκης, ο οποίος έχει γεννηθεί στη Γερμανία και προς το παρόν επέλεξε τις εθνικές ομάδες της χώρας που γεννήθηκε για να αγωνιστεί. Λέμε προς το παρόν γιατί με αυτόν, αλλά και άλλες περιπτώσεις υπάρχει ακόμη ελπίδα να παίξουν στην εθνική Ελλάδας, αφού ένας ποδοσφαιριστής τέτοιας περίπτωσης που δεν έχει αγωνιστεί στην εθνική ανδρών μιας χώρας, αλλά μόνο σε μικρότερες εθνικές, μπορεί να αλλάξει στο μέλλον εθνόσημο μόνο αν τη στιγμή που επέλεξε τη μικρή εθνική είχε διπλό διαβατήριο. Ο Γιώργος Σπανουδάκης είναι τέτοια περίπτωση, όπως τέτοια περίπτωση είναι ο τερματοφύλακας της Στουτγκάρδης Οδυσσέας Βλαχοδήμος, ο οποίος έχει επιλέξει τις μικρές εθνικές της Γερμανίας και μάλιστα ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής παίδων της Γερμανίας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011. Ο αδερφός του Παναγιώτης, βεβαίως, που αγωνίζεται στον Ολυμπιακό έχει αγωνιστεί με τις εθνικές νέων και ελπίδων της Ελλάδας, αλλά ακόμη μπορεί και ο Οδυσσέας ν' αλλάξει εθνική. Ανάλογη περίπτωση είναι αυτή του 15χρονου Παντελή Σαχπατζίδη της Σάλκε που επέλεξε και αυτός τις μικρές εθνικές της Γερμανίας και επειδή σε αυτή τη χώρα υπάρχουν πολλοί Ελληνες ομογενείς και ως εκ τούτου και πολλοί Ελληνες ομογενείς ποδοσφαιριστές και για να μην χάνονται από τις εθνικές και να συμβαίνει ότι παλαιότερα με ποδοσφαιριστές όπως ο Γιάννης Αμανατίδης που έφθασε μέχρι την εθνική ανδρών της Ελλάδας, η ΕΠΟ σχεδιάζει και θα ξεκινήσει σύντομα τη διεξαγωγή προεπιλογών ποδοσφαιριστών για τις μικρές εθνικές ομάδες ανδρών, αλλά και γυναικών (!) στη Γερμανία. Είναι κάτι που κάνουν και άλλες χώρες και θα βοηθήσει στην εξεύρεση Ελλήνων ομογενών ποδοσφαιριστών για τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας, αλλά και για τους συλλόγους, όπως συνέβη με τον Κώστα Μήτρογλου που μέσω της εθνικής νέων που το καλοκαίρι του 2007 έλαβε μέρος στα τελικά του Euro, τον είδαν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού και τον απέκτησαν. Στις παραπάνω περιπτώσεις δεν ανήκει ο Κώστας Μπαρμπαρούσης του Παναθηναϊκού που πέραν των μικρών εθνικών ομάδων έχει αγωνιστεί και στην ανδρών της Νέας Ζηλανδίας. Η ιστορία, βεβαίως, των Ελλήνων που αγωνίζονται σε άλλες εθνικές είναι μακρά και στο παρόν ή και το παρελθόν θα βρούμε αρκετούς τέτοιους. Από τον σέντερ μπακ της εθνικής ανδρών της Ουκρανίας και τη Ντιναμό Κιέβου Ευγένιο Καχερίδη (Ελληνας πατέρας, Ουκρανή μητέρα), μέχρι τον ομογενή από τη Νότιο Αφρική Γιώργο Κουμανταράκη, αλλά και τον εκ Ισημερινού ορμώμενο ο Ιβάν Καβιέδες (ελληνιστί Γιάννης Καβίδης), ο οποίος έχει Ελληνα πατέρα και Ιταλίδα μητέρα και έμεινε στην ιστορία για το πανηγυρισμό του με την κίτρινη μάσκα του Σπάιντερ-Μαν στο γκολ που πέτυχε με τα χρώματα του Ισημερινού στο μουντιάλ του 2006 κατά της Ουρουγουάης. Ο διασημότερος όλων των ποδοσφαιριστών αυτής της κατηγορίας, βέβαια, είναι ο θρύλος του τουρκικού τουρκικού ποδοσφαίρου Λευτέρης Αντωνιάδης, Ελληνας της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος αγωνίστηκε 46 φορές στην εθνική ομάδα της Τουρκίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε πέντε φορές και ο Νίκος Κόβης, αλλά και οι επίσης Ελληνες της Τουρκίας Κότσο (Kώστας) Κασάπογλου και ο Αλέκο Γιορντάν. Στις κατηγορίες αυτές ανήκουν οι έχοντες αγωνιστεί στην εθνική ομάδα της Αυστραλίας Τζίμης Πατίκας, Κρις Καλαντζής, Σταν Λαζαρίδης, Κον Κουτσιάνος, Ανζε Κωστέκογλου, Κον Λάτσης και Μιχάλης Βαλκάνης. Μεγάλος είναι και ο κατάλογος των Αμερικάνων, αφού στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ έχουν αγωνιστεί οι Ελληνες Αλεξ Λάλλας, Φρανκ Κλόπας, Πίτερ Σκούρας και η κυρία Ντανιέλ Φωτόπουλός, η μοναδική Ελληνίδα που έχει αγωνιστεί στη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ!

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Μια εικόνα είναι αξίζει όχι μόνο χίλιες λέξεις, αλλά πολλές φορές εμπεριέχει και ένα πολύ μεγάλο συμβολισμό. Το ξημερώματα της Παρασκευής στο Barclays Center στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ο 18χρονος Γιάννης Αντετοκούνμπο επελέγη στο νούμερο 15 του ντραφτ από τους Μιλγουόκι Μπακ. Εγινε έτσι ο πρώτος Ελληνας μπασκετμπολίστας που φτάνει τόσο ψηλά στα ντραφτ του ΝΒΑ. Ο Γιάννης είχε μαζί του κατά την ανακοίνωση του ονόματός του μια ελληνική σημαία, την οποία ξεδίπλωσε, τιμώντας με τον τρόπο αυτό την πατρίδα του, τη χώρα στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, τη μοναδική χώρα από την οποία έχει παραστάσεις. Ο Γιάννης είναι μαύρος και οι γονείς του είναι Νιγηριανοί μετανάστες που στέγασαν τα όνειρά τους στην Ελλάδα και τον έφεραν στον κόσμο μαζί με τα τέσσερα αδέρφια του. Η εικόνα του 18χρονου Γιάννη που είναι μαύρος, αλλά όπως και ο ίδιος έχει πει, είναι και αισθάνεται Ελληνας, με την ελληνική σημαία είναι συγκλονιστική και εμπεριέχει τεράστιο συμβολισμό. Είναι ο αντικατοπτρισμός της νέας πολυπολιτισμικής Ελλάδας με τα παιδιά των μεταναστών, δεύτερης ή τρίτης γενιάς μετανάστες, να δηλώνουν και να είναι και αυτά Ελληνες. Είναι ο αντικατοπτρισμός της οικουμενικότητας του ελληνισμού, γιατί Ελληνας δεν είναι μόνο αυτός που γεννιέται Ελληνας, αλλά και αυτός που αισθάνεται Ελλήνας και αυτός που ασπάζεται την ελληνική παιδεία. Η εικόνα του μαύρου παιδιού που δηλώνει ότι αισθάνεται Ελληνας με την ελληνική σημαία είναι η εικόνα μιας κοινωνίας πολυσυλλεκτικής, μακριά από ξενοφοβία και ρατσισμό, μιας κοινωνίας δημοκρατικής που απεχθάνεται το φασισμό, της κοινωνίας που θέλουμε και έχουμε ανάγκη.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

ΤΑ ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ “ΚΗΡΥΚΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ”

Μόνο ως ανατριχιαστικά και επικίνδυνα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα όσα συνέβησαν στην κηδεία του Νίκου Ντερτιλή, του τελευταίου εγκλείστου της χούντας που έφυγε από τη ζωή. Εκείνο που θέλουμε να πούμε για τον αείμνηστο πια Ντερτιλή που είχε καταδικαστεί το 1975 σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη στο Πολυτεχνείο και του οποίου θα μείνει αξέχαστη η φωτογραφία που τον δείχνει με το πιστόλι στο χέρι έξω από το Πολυτεχνείο, είναι ότι έμεινε έως τέλους πιστός στις ιδέες του, δεν υπέγραψε και δεν βγήκε από τη φυλακή, όπως προ ετών έκανε ο Στυλιανός Παττακός. Οι νεκροί βεβαίως δεδικαίωνται, αλλά τα όσα συνέβησαν στην κηδεία του πρέπει να προβληματίσουν. Το να ακούγονται συνθήματα υπέρ της χούντας από τους Χρυσαυγίτες ήταν αναμενόμενο. Το να χαρακτηρίζεται,ο Ντερτιλής ήρωας είναι αστείο. Το ότι μαζεύτηκε τόσος κόσμος στο νεκροταφείο είναι επικίνδυνο. Οπως επικίνδυνη είναι και η συμπεριφορά του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου, του οποίου θα πρέπει ο γνωστός για τα δημοκρατικά του αισθήματα αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να τον επαναφέρει στην τάξη και να του υπενθυμίσει πως η Ελλάδα έχει δημοκρατία εδώ και 38 χρόνια προς μεγάλη λύπη του γνωστού για τα φιλοχουντικά του αισθήματα Αμβροσίου, του “κήρυκα του μίσους” όπως τον χαρακτήρισε η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωση της. Ολα αυτά τα λέμε όχι γιατί ο Αμβρόσιος λειτούργησε στη νεκρώσιμη ακολουθία του Ντερτιλή, αλλά για τα όσα είπε από τα οποία προκύπτει πως στους κόλπους της εκκλησίας υπάρχουν ακόμη χουντικά σταγονίδια...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Η ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ

Η επιστολή που έστειλαν οι Ελληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα κάτοικοι της Θράκης στους Ελληνες βουλευτές, από τους οποίους ζητούσαν να μην υποκύψουν στις εκπορευόμενες από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής πιέσεις και να υπερψηφίσουν την τροπολογία για τον διορισμό των ιεροδιδασκάλων στα σχολεία τους αποτελεί μνημείο. Η τροπολογία τελικά αποσύρθηκε, αλλά η επιστολή αυτή αποτελεί μνημείο και κραυγή αγωνίας ανθρώπων που ζουν εδώ και γενιές στην Ελλάδα, αισθάνονται και είναι Ελληνες και ας μην είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. “Θέλει το ελληνικό κράτος να δώσει ευκαιρίες στα παιδιά μας για να είναι υπερήφανοι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες; Θέλει να διατηρήσουμε την πίστη μας όπως την είχαν οι πατέρες και οι παππούδες μας ή θα αφήσει ξένους να την αλλάξουν σιγά σιγά και ύπουλα;”, είναι τα ερωτήματα που μεταξύ άλλων θέτουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αισθάνονται Τούρκοι, αλλά Ελληνες και αυτοπροσδιορίζονται ως μουσουλμανική μειονότητα, όπως πραγματικά είναι και όπως τους περιγράφει και η συνθήκη της Λωζάνης. Λένε χαρακτηριστικά σε άλλα σημεία της επιστολής τους πως “η τροπολογία είναι μια μεγάλη ηθική ανταμοιβή για όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος” και καταλήγουν “σας ζητάμε να στηρίξετε με την υπογραφή και την ψήφο σας αυτή την τροπολογία που λύνει ένα μείζον θέμα για τη Θράκη, την μουσουλμανική μειονότητα και την Ελλάδα”. Επειδή η Ελλάδα δεν είχε ποτέ σαφή πολιτική στα θέματα των μειονοτήτων και επειδή το ίδιο λάθος έκανε και με τους Πομάκους που είναι μουσουλμάνοι με σλαβικές ρίζες, τους οποίους έστειλε στην αγκαλιά του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής με την αδιαφορία της για αυτούς, ας ακούσει τη φωνή αυτών των ανθρώπων, των Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα.