Η ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ

Η επιστολή που έστειλαν οι Ελληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα κάτοικοι της Θράκης στους Ελληνες βουλευτές, από τους οποίους ζητούσαν να μην υποκύψουν στις εκπορευόμενες από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής πιέσεις και να υπερψηφίσουν την τροπολογία για τον διορισμό των ιεροδιδασκάλων στα σχολεία τους αποτελεί μνημείο. Η τροπολογία τελικά αποσύρθηκε, αλλά η επιστολή αυτή αποτελεί μνημείο και κραυγή αγωνίας ανθρώπων που ζουν εδώ και γενιές στην Ελλάδα, αισθάνονται και είναι Ελληνες και ας μην είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. “Θέλει το ελληνικό κράτος να δώσει ευκαιρίες στα παιδιά μας για να είναι υπερήφανοι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες; Θέλει να διατηρήσουμε την πίστη μας όπως την είχαν οι πατέρες και οι παππούδες μας ή θα αφήσει ξένους να την αλλάξουν σιγά σιγά και ύπουλα;”, είναι τα ερωτήματα που μεταξύ άλλων θέτουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αισθάνονται Τούρκοι, αλλά Ελληνες και αυτοπροσδιορίζονται ως μουσουλμανική μειονότητα, όπως πραγματικά είναι και όπως τους περιγράφει και η συνθήκη της Λωζάνης. Λένε χαρακτηριστικά σε άλλα σημεία της επιστολής τους πως “η τροπολογία είναι μια μεγάλη ηθική ανταμοιβή για όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος” και καταλήγουν “σας ζητάμε να στηρίξετε με την υπογραφή και την ψήφο σας αυτή την τροπολογία που λύνει ένα μείζον θέμα για τη Θράκη, την μουσουλμανική μειονότητα και την Ελλάδα”. Επειδή η Ελλάδα δεν είχε ποτέ σαφή πολιτική στα θέματα των μειονοτήτων και επειδή το ίδιο λάθος έκανε και με τους Πομάκους που είναι μουσουλμάνοι με σλαβικές ρίζες, τους οποίους έστειλε στην αγκαλιά του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής με την αδιαφορία της για αυτούς, ας ακούσει τη φωνή αυτών των ανθρώπων, των Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα.