Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΣΙΟ ΣΤΟ ΚΑΠΟ ΝΤ' ΙΣΤΡΙΑ

Η 25η Μαρτίου 1821 εορτάζεται ως ημέρας ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, χωρίς βεβαίως, να είναι αυτή η ημέρα της ανεξαρτησίας. Το γιατί επελέγη η 25η Μαρτίου 1821 ως ημέρα παλιγγενεσίας του έθνους, οφείλεται πιθανώς στο μετέπειτα μύθο που εφευρέθηκε για την Αγία Λαύρα και τη σύμπτωσης της ημέρας με τη γιορτή του Ευαγγελισμού.
Σήμερα πια θεωρείται σίγουρο πως η σκηνή στην Αγία Λαύρα με τον Παλαιό Πατρών Γερμανό να ευλογεί τους ήρωες της επανάστασης, υπάρχει μόνο στους πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, αλλά και στα σχολικά μας βιβλία. Τουλάχιστον με παρόντα τον Παλαιών Πατρών που ούτε στα απομνημονεύματά του δεν αναφέρει ότι ευλόγησε την επανάσταση…
Μια επανάσταση που είχε ξεκινήσει πολύ πριν με ενέργειες και πράξεις που οδήγησαν σε αυτή, όπως η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας. Η σημαία της επανάστασης σηκώθηκε στο Ιάσιο της ρουμανικής Μολδαβίας στις 24 Φεβρουαρίου 1821 από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και επεκτάθηκε στην Πελοπόννησο και τη Ρούμελη, όπου ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και οι υπόλοιποι στρατηγοί έγιναν ήρωες.
Καθοριστική στον αγώνα της Ελλάδας για τη σύσταση του ανεξαρτήτου κράτους, η απαρχή του οποίου θεωρείται η Δ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας την 1η Μαΐου 1827, ήταν η στάση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας. Η καθεμία για δικούς της λόγους συνέβαλλε στην απόσχιση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία του ελληνικού κράτους που πιστοποιήθηκε με το πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου 1830.
Σημαντική και η συμβολή του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, υπουργού Εξωτερικών και πρέσβη της τσαρικής Ρωσίας, πρωθυπουργού της Ιονίου Πολιτείας, του ανεξαρτήτου κράτους των Ιονίων Νήσων (1800-1807). Ο Καποδίστριας γεννήθηκε στην Κέρκυρα, αλλά ήταν εξ αίματος Ιταλός. Η οικογένειά του που έφερε το όνομα Βιτόρι μετακόμισε στην Κέρκυρα το 1373 από το Κάπο ντ’ Ιστρια της Δαλματίας και άλλαξε το όνομα της σε Καποδίστρια (Κάπο ντ΄Ιστρια), κάνοντας επίθετο και εξελληνίζοντας τον τόπο καταγωγής της. Ο Καποδίστριας ήταν βέβαια πιο Ελληνας από τους Ελληνες και είχε εξαιρετικές διοικητικές ικανότητες, αλλά δολοφονήθηκε από Ελληνες στην τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο, στις 9 Οκτωβρίου 1931.

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

ΠΟΙΗΣΗ: Η ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με το φορολογικό νομοσχέδιο να είναι το επόμενο μεγάλο θέμα των ημερών, μαζί με την εξωτερική οικονομική βοήθεια της χώρας, είτε αυτή προέλθει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ανοιξη κάνει και επισήμως την εμφάνισή της. Η 21η ημέρα του Μαρτίου είναι η ημέρα της εαρινής ισημερίας, η ημέρα δηλαδή που ξεκινά η Ανοιξη, η εποχή της αισιοδοξίας του φωτός, της χαράς, ο προάγγελος του καλοκαιριού και του «αιώνιου» ελληνικού ήλιου.
Η 21η Μαρτίου είναι η ημέρα που το φως ισορροπεί με το σκοτάδι και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι αυτή την ημέρα έχει επιλεγεί για να εορτάζεται η παγκόσμια ημέρα της ποίησης, της ανάγκης του πραγματικού να αγγίξει το ονειρικό, το μαγικό, της ανάγκης για φυγή.
Μια παγκόσμια ημέρα που γιορτάζεται με πολλές εκδηλώσεις σήμερα και αύριο στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα, κάτι που επίσης δεν είναι τυχαίο. Η ποίηση είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, πιο βαριά ίσως και από τον παραπαίοντα τα τελευταία χρόνια ελληνικό τουρισμό. Δύο βραβεία νόμπελ λογοτεχνίας και πολλοί ακόμη μεγάλοι ποιητές, αρχαίοι και σύγχρονοι, καθιστούν τη χώρα μας πολύ ψηλά στον παγκόσμιο κατάλογο.
Δεν είναι μόνο ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης που έχουν τιμηθεί με νόμπελ λογοτεχνίας. Είναι ο Διονύσιος Σολωμός, ο Κωστής Παλαμάς, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, η Κική Δημουλά και πολλά ακόμη «βαριά» ονόματα της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας, της οποίας σήμερα οι κάτοικοι δυστυχώς δεν διαβάζουν ποίηση. Δεν πορεύονται σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους και όπως γράφει ο Ελύτης στον «Αξιον Εστί», «δεν πορεύονται σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη, με ανάλαφρα πλάσματα και κορίτσια κυανά να τους ακολουθούν».
Ο Σεφέρης γράφει κάπου «όλοι βλέπουν οράματα, κανείς ωστόσο δεν τα ομολογεί, πηγαίνουν και θαρρούν πως είναι μόνοι» και η Κική Δημουλά γράφει πως «κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει ακόμη η ελπίδα».

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΣΤΟ "ΜΙΚΡΟ ΝΑΥΤΙΛΟ"

«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου». Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο παρά ένα απόσπασμα από το Αξιον Εστί, το έπος της ποίησης όπως έχει χαρακτηριστεί, που συνέγραψε ο τεράστιος Οδυσσέας Ελύτης και μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ο νους και η σκέψη δεν μπορεί παρά να πηγαίνουν στον «Μικρό Ναυτίλο». Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια έφυγε για «χώρα μακρινή και αναμάρτητη» με «ανάλαφρα πλάσματα να τον ακολουθούν» και την ανθρωπότητα να υποκλίνεται.
Ηταν 18 Μαρτίου 1996 όταν ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Οδυσσέας Ελύτης πέρασε στην αιωνιότητα. Απλός και λιτός παρ΄ ότι προερχόταν από μεγαλοαστική οικογένεια της Μυτιλήνης που είχε μέχρι και εργοστάσιο στην κατοχή της. έμενε σε ένα δυάρι στη Σκουφά μέχρι να το βρει ο θάνατος στα 85 του χρόνια. Το πως χωρούσε στο δυάρι της Σκουφά το μέγεθος του Ελύτη είναι η απάντηση στην μανία του νεοπλουτισμού.
Ο Ελύτης ταξίδεψε και εξακολουθεί να ταξιδεύει την ανθρωπότητα σε κόσμους μαγικούς ονειρικούς. Ηταν από τους ανθρώπους που έγιναν γνωστοί παγκοσμίως και που η Ελλάδα είναι υπερήφανη που είναι τέκνα της, που είναι Ελληνες. Ηταν Ελληνας με την αρχαία και έννοια του όρου και δεν ήταν μόνο το βραβείο Νόμπελ που του απενεμήθη το 1979. Ηταν η ευφυΐα του και οι ονειρεμένοι στίχοι του. Ηταν «η ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία», όπως ανέφερε η ανακοίνωση της σουηδική ακαδημίας επιστημών για την απονομή του βραβείου Νόμπελ.
Ηταν «οι μυρσίνες οι δοξαστικές» που έκαναν τον πλανήτη να «μη λησμονήσει την Ελλάδα». Ηταν το ταξίδι που κατέληγε: «Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν ανάλαφρα πλάσματα. Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν κορίτσια κυανά…»
Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι το λιγότερο που μπορεί να πει η Ελλάδα και οι Ελληνες στον Ελύτη, παρ΄ ότι το ελληνικό κράτος κωφεύει και μια δεκαετία τώρα αρνείται να χρηματοδοτήσει μια έκθεση για το μεγάλο ποιητή.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΛΕΖΟ...

Το σύμβολο του αγώνα της Ελλάδας στη γερμανική κατοχή, τον άνθρωπο που κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, χτύπησαν οι ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις, 69 χρόνια μετά από εκείνη την ηρωική του πράξη. Ο Μανόλης Γλέζος δέχθηκε την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2009 επίθεση από την αστυνομία (ψεκάστηκε με χημικά) την ώρα των επεισοδίων στο Σύνταγμα.Πιθανώς δεν τον ήξεραν, πιθανώς δεν κατάλαβαν για ποιον πρόκειται, όπως είχε συμβεί παλαιότερα με τον Δημήτρη Παπαχρήστου, τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου.
Λίγη ώρα νωρίτερα, είχε χτυπηθεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος από άγνωστους, ενώ για μία ακόμη φορά οι κουκουλοφόροι και οι γνωστοί προβοκάτορες έκαναν την εμφάνισή τους στην πορεία διαμαρτυρίας του εργατικού κινήματος στο κέντρο της Αθήνας. Πρόκειται μόνο για ορισμένα από αυτά που συνέβησαν την πρώτη ημέρα διαμαρτυρίας για τα νέα μέτρα. Η εξέγερση και η αναταραχή για την οποία γράφαμε ξεκίνησε και αυτά που -δυστυχώς θα συμβούν- δεν θα έχουν προηγούμενο, αλλά αυτή η ημέρα ήταν η ημέρα που χτύπησαν τον Γλέζο. Ετσι θα μείνει στην ιστορία, έτσι θα τη θυμόμαστε.
Η κοινωνική αναταραχή πάντως, θα κορυφωθεί. Από τη μία θα είναι ο λαός που θα μάχεται για τα δικαιώματα του και την ίδια του την επιβίωση, από την άλλη θα είναι οι μόνιμοι προβοκάτορες και από την άλλη τα νέα μέτρα της κυβέρνησης που φέρνουν ήδη ασφυξία στην αγορά και τις ζωές του κόσμου. Όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που θα οδηγήσει την Αθήνα και όλη τη χώρα σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που δεν θα έχουν τελειωμό. Καταστάσεις που μαζί με τη φτώχεια και την ανέχεια που έρχεται με τα νέα μέτρα, θα γυρίσουν δυστυχώς τη χώρα χρόνια πίσω και πλέον θα ομιλούμε για μια άλλη Ελλάδα. Για την Ελλάδα που πνίγηκε στη μεγάλη ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων, την Ελλάδα που οι κυβερνώντες της τα τελευταία χρόνια εγκατέλειψαν στην τύχη της, την Ελλάδα που δίνει νέους αγώνες για πράγματα που είχε χυθεί αίμα και πριν από 100 χρόνια. Θυμίζουμε ότι στις 6 Μαρτίου 2010 είναι η επέτειος της αγροτικής εξέγερσης του Κιλερέρ το 1910…

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ

Οι αντιδράσεις για τα νέα μέτρα μόλις ξεκίνησαν και αναμένεται να κορυφωθούν. Είναι σίγουρο ότι θα οδηγηθούμε σε ένα είδος εξέγερσης εναντίον των άδικων για τους εργαζόμενους μέτρων. Ένα είδος εξέγερσης που θα προκαλέσουν οι μονίμως αδικημένοι, αυτοί που πάντα πληρώνουν και ποτέ δεν διευκολύνονται, αυτοί που είναι συνεπείς με τα κράτος.
Οι αντιδράσεις θα είναι ένα είδος εξέγερσης εκείνων που δούλεψαν μια ζωή για να χαθούν όλα στο τέλος. Εκείνων που ξεκινούν τη ζωή τους και κάνουν όνειρα. Εκείνων που δεν θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, καθώς το δικαίωμα αυτό τους στερείται λόγω της κακής διαχείρισης, αλλά και της αδυναμίας και της ανικανότητας κάποιων αιρετών να κυβερνήσουν τον τόπο. Η εξέγερση θα στραφεί εναντίον τους, αλλά και εναντίον αυτών που δεν πληρώνουν φόρους, δεν είναι συνεπείς, αλλά πάντοτε διευκολύνονται.
Τα νέα επαχθή μέτρα της κυβέρνησης τίθενται άμεσα σε ισχύ. Μπορεί και να πετύχουν, μπορεί και όχι και να απαιτηθούν και νέα μέτρα. Το ζητούμενο, όμως, πέραν της επιτυχίας των μέτρων θα πρέπει να είναι ο άνθρωπος και η ζωή του. Τα σπίτια που θα κλείσουν, τα όνειρα που θα γκρεμιστούν. Οι ζωές που δεν θα ξεκινήσουν, τα παιδιά που δεν θα έρθουν στον κόσμο, που δεν θα μορφωθούν.
Αυτά είναι τα κρίσιμα και τα σημαντικά ζητήματα και αυτά είναι τα επικίνδυνα, διότι κανενός η ζωή δεν θα γυρίσει πίσω όταν η Ελλάδα βγει από την κρίση σε μερικά χρόνια. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο σημείο, ο άνθρωπος και η ζωή του, διότι δίχως αυτόν, ούτε τα μέτρα θα πετύχουν, ούτε η χώρα θα βγει ποτέ πραγματικά από την κρίση, στην οποία κάποιοι την έβαλαν και δυστυχώς δεν πληρώνουν για αυτό. Οι ζωές και τα όνειρα που θα γκρεμιστούν είναι τελικά η πραγματική κρίση.