Εβδομάδα αναταραχής και μάλιστα μεγάλης ξεκίνησε για την παιδεία. Μια αναταραχή, η οποία δεν πρόκειται βεβαίως να μείνει σε αυτή την εβδομάδα, αλλά όλα δείχνουν πως θα συνεχιστεί, αν και αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τις προθέσεις της κυβέρνησης και την τελική μορφή του νέου νομοσχεδίου για την παιδεία που βρίσκεται στη βουλή.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα αντιδρά εδώ και καιρό σε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο όπως φαίνεται, δεν κομίζει τίποτα νεότερο για την πολύπαθη ελληνική παιδεία, τον σημαντικότερο ίσως τομέα της κοινωνίας μας, ο οποίος θα έπρεπε και με μεγαλύτερο σεβασμό να αντιμετωπίζεται, αλλά και ως κόρη οφθαλμού να διαφυλάσσεται.
Δυστυχώς η παιδεία είναι πολύπαθη και μιλάμε για ότι σημαντικότερο έχουμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως πολιτισμός. Από εκεί ξεκινούν και εκεί τελειώνουν τα πάντα, αυτή είναι η μεγάλη μας ελπίδα ως έθνος.
Οσο μπορούμε να θυμηθούμε οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν ενιαία πολιτική για την παιδεία. Καθεμία που αναλάμβανε την εξουσία είχε τη δική της πολιτική, άλλαζε πράγματα, έφερνε αναστάτωση στο χώρο. Γενιές μαθητών έδιναν εξετάσεις στα πανεπιστήμια με διαφορετικό τρόπο και ακολουθούσαν σχεδόν πάντα ανούσια συστήματα εκπαίδευσης που άλλαζαν ανάλογα με τον εκάστοτε υπουργό παιδείας και την κυβέρνηση.
Ολα αυτά δεν σήμαιναν απαραιτήτως ενδιαφέρον για την παιδεία και σχεδόν ποτέ δεν τη βοήθησαν. Ολα αυτά προκαλούσαν αναταραχές σε ένα χώρο που μαζί με την υγεία είναι ο πολυτιμότερος για τη χώρα και την κοινωνία. Την παιδεία ποτέ κανείς δεν την πρόσεξε ως όφειλε και καμία κυβέρνηση δεν της έδωσε ποτέ τα χρήματα που της άρμοζαν και δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου