Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για την περίφημη «Συμφωνία της Βάρκιζας». Η ιστορία η ίδια της έχει επιφυλάξει ένα πολύ μεγάλο μέρος έως τώρα, αλλά η έρευνα και η συζήτηση περί αυτής συμφωνίας που υπεγράφη σαν σήμερα 65 χρόνια πριν, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, συνεχίζεται.
Εκ του αποτελέσματος, η σημερινή επέτειος πέρα από ιδεολογίες και κομματικές ταυτότητες, είναι αποφράδα για τη χώρα και τη νεοελληνική ιστορία. Και είναι αποφράδα, διότι η συμφωνία έγινε για να ενώσει τους Ελληνες και όχι για να τους διχάσει όπως τελικά συνέβη με τον τριετή αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο που διαίρεσε τη χώρα και τους Ελληνες και λειτούργησε ως τροχοπέδη στην εξέλιξη και την πρόοδό της. Λειτούργησε ως τροχοπέδη στην εξέλιξη μιας χώρας που είχε συμβάλει τα μέγιστα στην έκβαση του Β παγκοσμίου πολέμου, μιας χώρας που έδειξε τι σημαίνει ηρωισμός, αλλά που δεν καρπώθηκε τα οφέλη της νίκης, λόγω και του εμφυλίου πολέμου που μέχρι ενός σημείου της επιβλήθηκε…
Η «Συμφωνία της Βάρκιζας» λέγεται έτσι διότι υπεγράφη στο εξοχικό του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα από την κυβέρνηση Πλαστήρα που στο μεταξύ είχε αναλάβει τα ηνία της χώρας και το ΕΑΜ. Μεταξύ των άλλων περιελάμβανε και την παράδοση των όπλων από τους άνδρες του ΕΛΑΣ, που όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες της εποχής, τα παρέδωσαν δακρυσμένοι και έγινε για να τερματιστεί η εμφύλια διαμάχη που είχε ξεσπάσει με τα Δεκεμβριανά.
Δυστυχώς, όμως, η συμφωνία αυτή δεν τηρήθηκε από κανέναν. Περιείχε και πολλές αδυναμίες και τελικά όχι μόνο δεν κατάφερε να ενώσει τους Ελληνες, αλλά τους δίχασε και οδήγησε στον εμφύλιο, ο οποίος με τη «Συμφωνία της Βάρκιζας» δεν επήλθε μόνο μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, αλλά και μεταξύ της ίδιας αριστεράς. Τμήμα του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τον Αθανάσιο Κλάρα ή Αρη Βελουχιώτη όπως ήταν το επαναστατικό του όνομα, δεν υπάκουσαν, δεν παρέδωσαν τον οπλισμό και παρέμειναν στα βουνά. Τελικά και αυτοί, αλλά και χιλιάδες αριστεροί και δεξιοί, πλήρωσαν με τις ζωές τους τον εθνικό διχασμό και τον τριετή εμφύλιο πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου