Ηταν 10 Οκτωβρίου 1931 όταν στην Κύπρο, ξεκινούσε ο ευγενέστερος αντιαποικιοκρατικός αγώνας της ιστορίας και ένα από τα πιο επιτυχημένα αντάρτικα όλων των εποχών. Ηταν το λεγόμενο κίνημα των Οκτωβριανών, που κατεπνίγη στο αίμα από τους Βρετανούς κατακτητές, αλλά είχε προλάβει να ρίξει το σπόρο για τον ξεσηκωμό του κυπριακού λαού την 1η Απριλίου 1955 και τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ Α’ που οδήγησε στις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1959 και την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960. Την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας που έζησε ειρηνικά μόλις τρία χρόνια, μέχρι το 1963 και τις διακοινοτικές ταραχές για τις οποίες ευθύνονται και οι Ελληνοκύπριοι, και ενιαία μέχρι το 1974 και την τουρκική εισβολή στην οποία επίσης έβαλαν το χέρι τους οι Ελληνες και οι προδοτικές για τον Ελληνισμό συμπεριφορές Ελλήνων στην Ελλάδα και την Κύπρο και της υποκινούμενης από τη CIA χούντας των Αθηνών.
Η βρετανική πολιτική του «Διαίρει και Βασίλευε» που υιοθετήθηκε και από τις ΗΠΑ, οδήγησε στο διχασμό Ελληννοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που όπως λεει και το τραγούδι του αείμνηστου Μάριου Τόκα, σε στίχους μιας Τουρκοκύπριας, «η δική τους η πατρίδα έχει χωριστεί στα δυο και δεν ξέρουν ποιο κομμάτι ν’ αγαπήσουν».
Σαν σήμερα πριν 77 χρόνια οι Κύπριοι ξεσηκώθηκαν για πρώτη φορά μέχρι που κατάφεραν να αποτινάξουν το βρετανικό ζυγό και το πέτυχαν διεξάγοντας τον ευγενέστερο αντιαποικιοκρατικό αγώνα της ιστορίας. Η Κύπρος είναι ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, με τους Ελληνες κατοίκους της να ομιλούν τη γλώσσα μας ίσως και καλύτερα από τους κατοίκους της Ελλάδας και να χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα ομηρικές φράσεις.
Για αυτό και ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης κάθε φορά που πατούσε το χώμα της Μεγαλονήσου, έλεγε: «Κάθε φορά που πηγαίνω στην Κύπρο νοιώθω την Ελλάδα πιο ευρύχωρη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου