Από τη Νότιο Αφρική και το Ντέρμπαν πλέον, εδώ όπου χτυπά η καρδιά του ποδοσφαίρου και η καρδιά της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Από την Κυριακή 6 Ιουνίου στο λιμάνι του Ινδικού Ωκεανού και μετά Πορτ Ελίζαμπεθ, πάλι Ντέρμπαν, Μπλουμφοντέιν και πάλι Ντέρμπαν, Πολοκουάνε, Γιοχάνεσμουργκ και βλέπουμε. Το ταξίδι συνεχίζεται...
Οι στιγμές είναι ιστορικές. Το αεροπλάνο που μετέφερε την αποστολή της εθνικής βγήκε από τον ελληνικό εναέριο χώρο βράδυ Σαββάτου ξημερώματα Κυριακής 6 Ιουνίου, τον συνόδευσαν οι ευχές του πιλότου και όλων των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας του ελληνικού εναέριου χώρου. Ξημέρωμα πάνω στην κεντρική αφρική με το φως του ήλιου να χαράζει και να δωρίζει μοναδικές στιγμές. Αφιξη στις 8 (ώρα Ελλάδας) στο αεροδρόμιο του Ντέρμπαν. Ο Ελληνισμός εδώ είναι στο πόδι, ζει και αυτός ιστοπρικές στιγμές. Δεν θα το ξαναζήσουν ούτε τα παιδιά μας αυτό που ζούμε, λένε οπι μεγαλύτεροι Ελληνες ομογενείς.
Η Νότιος Αφρική είναι η πλουσιότερη χώρα της Μαύρης Ηπείρου. Η προετοιμασία για την έναρξη της διοργάνωσης μπαίνει στην τελική της ευθεία και αυτό το δείχνουν πλέον όλα, από την έντονη αστυνομική παρουσία μέχρι και τις αφίσες του μουντιάλ, τις βουβουζέλες που πουλιούνται παντού υπό καθεστώς ημιαπαγόρευσης και τον «Ke nako», δηλαδή η ώρα έφθασε που είναι το σύνθημα αυτού του παγκοσμίου κυπέλλου, που τούτο εδώ έχει χρώμα Αφρικής και μάλιστα της πλέον ιδιαίτερης χώρας της Αφρικής, της χώρας Ουράνιο Τόξο όπως αποκαλείται λόγω της πολύ-πολυτισμικότητάς της στην οποία οι αποστολές των ομάδων μεταξύ των οποίων και η ελληνική φθάνουν σιγά, σιγά συνθέτοντας ένα παζλ που θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή το απόγευμα στις 5 μ.μ. (ώρα Ελλάδας) με το εναρκτήριο ματς Νοτίου Αφρικής-Μεξικού.
Σε αυτή τη χώρα ο ένας στους πέντε κατοίκους είναι φορέας ή ασθενής του AIDS, καθημερινά προσβάλλονται 1.400 άνθρωποι και πεθαίνουν 1.000 και το προσδόκιμο ζωής δεν ξεπερνά τα 50 έτη. Πέραν του AIDS, το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ασφάλεια, με τους άνεργους και πεινασμένους κατοίκου των γκέτο να ξεφεύγουν πολλές φορές από τα όρια. Το απαρτχάιντ τέλειωσε επισήμως πριν 20 χρόνια, αλλά οι φυλετικές διαμάχες εκατέρωθεν συνεχίζονται.
Στα σούπερ μάρκετ το Ντέρμπαν, αλλά και σε όλα τα μαγαζιά της πόλης, οι μαύροι σχηματίζουν ουρές για τα ψώνια τους. Αυτά που αγοράζουν συνήθως κοστίζουν λίγα καθώς οι μαύροι είναι οι πιο φτωχοί και αυτοί που έχουν χαμηλά εισοδήματα. Οπω σε κάθε μεγαλούπολη που είναι και τουριστική και παραθαλάσσια και που σέβεται τον εαυτό της άσχετα αν πρόκειται για αφρικανική, έξω από τα μαγαζιά υπάρχουν επαίτες και λίγα μέτρα πιο πέρα ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή ξενοδοχεία και πολυσύχναστοι παραλιακοί δρόμοι. Στη λεωφόρο Τάμπο Παρέιντ που είναι η μεγαλύτερη παραλιακή λεωφόρος του Ντέρμπαν και στην ακτογραμμή του ινδικού ωκεανού, το χρώμα του μουντιάλ είναι εντονότατο και αυτή είναι μία ακόμη ιδιαιτερότητα του μουντιάλ με χρώμα Αφρικής. Μουντιάλ με άρωμα ινδικού ωκεανού, με τα Fan Park της FIFA λίγα μέτρα από τα αφρικάνικά παζάρια και λίγα χιλιόμετρα από τις ουρές των καρχαριών που περιπολούν πέριξ της πόλεως του Ντέρπαν και αναγκάζουν τους νεαρούς Αφρικάνους να τσαλαβουτούν στα πελώρια κύματα του ωκεανού και να μην ανοίγονται πιο μέσα.
Το άρωμα του ινδικού ωκεανού και ο χειμώνας του νοτίου ημισφαιρίου αποτελούν επίσης ιδιαιτερότητες του αφρικάνικού μουντιάλ στις προσομοιώσεις του οποίου (λέγονται και ποδοσφαιράκι) επιχειρούν να μυηθούν από πολύ μικροί οι Νοτιοαφικάνοι. Μέσα σε όλα αυτά λούνα παρκ και τελεφερίκ, άνθρωποι που δίκη αλόγων μεταφέρουν άμαξες και οι αστυνομικοί που όλο και πληθαίνουν, ακόμη και πέριξ των ακτογραμμών του ινδικού ωκεανού. Περιπολούν, ρεμβάζουν, αναπολούν και περιμένουν, περιμένουν και αυτοί το πρώτο μουντιάλ με χρώμα και άρωμα Αφρικής.