Ρεσιτάλ έδωσε την περασμένη Τετάρτη στην πρωινή εκπομπή του Mega με τους Δημήτρη Καμπουράκη και Γιώργο Οικονομέα, μία γυναίκα απολύτως αντιπροσωπευτικό δείγμα της παγκοσμιότητας του ελληνισμού. Μια γυναίκα πρόεδρος του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου σήμερα, η οποία το 1976 έγινε η πρώτη γυναίκα πρύτανης του πανεπιστημίου της Σορβόνης στην 700 ετών ιστορία του.
Πρόκειται βεβαίως για την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, μια Ελληνίδα που θεωρείται ίσως η διασημότερη Βυζαντινολόγος στον κόσμο. Μια Ελληνίδα που παραμένει εντυπωσιακή ακόμη και σήμερα που έχει ξεπεράσει τα 80 της χρόνια και που και χθες είπε πολλά καταπληκτικά, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα δωρεάν και ευχάριστο σεμινάριο.
Από τα πολλά, άκρως ενδιαφέροντα και παιδευτικά που είπε, όπως το ότι «η Κωνσταντινούπολη είναι η τελευταία αλύτρωτη πρωτεύουσα των Βαλκανίων», ξεχωρίσαμε και θα θέλαμε να σταθούμε σε ένα, στο οποίο και η ίδια η κυρία Αρβελέρ που από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 ζει στο Παρίσι, στάθηκε ιδιαιτέρως και έδωσε έμφαση και αυτό είναι το θέμα της γλώσσας.
Εξηγώντας η κυρία Αρβελέρ την έννοια του έθνους (ίδια θρησκεία, ίδιο αίμα και ίδια γλώσσα), είπε πως στο ελληνικό έθνος το μόνο που απομείνει ισχυρό για να το χαρακτηρίσει και να αποτελεί το συνδετικό του κρίκο και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η γλώσσα, αυτή η υπέροχη ελληνική γλώσσα που δυστυχώς στην μητροπολιτική Ελλάδα την κακοποιούμε καθημερινά, αλλά σε κάποιες γωνιές του ελληνικού έθνους, όπως η Κύπρος που χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα ομηρικές φράσεις, διατηρείται αναλλοίωτη και ποιητική.
«Η γλώσσα είναι το λογισμικό του πολιτισμού», είπε η κυρία Αρβελέρ και μετά από αυτή την εξαιρετική φράση που δεν μπορεί παρά να τη συγκρατήσεις ως φάρο φωτεινό και οδηγό, περνούν από τη σκέψη οι στίχοι του Ελύτη στο Αξιον Εστι για τη γλώσσα: «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική\ Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου\ Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου