Την ώρα που οι πολίτες στις ΗΠΑ πανηγυρίζουν γιατί η κυβέρνηση σκότωσε τον πρώην δικό τους άνθρωπο, τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, στην Ελλάδα το σανίδωμα βάρυνε πολύ. Βάρυνε πολύ υπό τους θανάτους «μεγάλων» Ελλήνων. Στην αρχή ήταν ο Λάκης Σάντας, τώρα ο Θανάσης Βέγγος. Αυτός και αν ήταν «μεγάλος» Ελληνας, αυτός ήταν ο ίδιος ο Ελληνας.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν είχε δώσει ποτέ στη ζωή του συνέντευξη. Ηταν μια στάση ζωής για αυτόν, αλλά ταυτόχρονα συντηρούσε το μύθο του. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν τεράστιος ηθοποιός. Ηταν σατυρικός και ταυτόχρονα δραματικός, είχε μεγάλους ρόλους στο ενεργητικό του μια πέρα από τις γνωστές και κλασσικές κινηματογραφικές ταινίες και τις κωμωδίες που είχε κάνει, ο Βέγγος είχε παίξει στην Επίδαυρο Αριστοφάνη και είχε ξεδιπλώσει και εκεί το τεράστιο ταλέντο του.
Ο Βέγγος ήταν τεράστιος ηθοποιός και τεράστιος άνθρωπος, με μια μοναδική στάση ζωής. Ο Βέγγος ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα του μέσου Ελληνα, αντιπροσωπευτικό δείγμα της Ελλάδας και του έως ενός σημείου χαμένου της πολιτισμού, παρά τις αντιστάσεις που υπάρχουν.
Η Ελλάδα είναι σίγουρο ότι έγινε ακόμη πιο φτωχή με την απώλεια του Θανάση Βέγγου. Όπως έγινε πιο φτωχή με την απώλεια του Λάκη Σάντα και τόσων άλλων. Η Ελλάδα τους έχει ανάγκη όλους αυτούς όσο ποτέ άλλοτε.
Υπάρχουν και άλλοι, όμως. Υπάρχουν ακόμη πνευματικοί άνθρωποι που έχουν πολλά να πουν και πρέπει να τα πουν. Προς το παρόν σιωπούν, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουν σε μια πανελληνική συμπαράταξη που την έχει ανάγκη ο τόπος και ο Ελληνισμός. Κάποιοι φεύγουν και επομένως το χρέος αυτών που μένουν είναι ακόμη μεγαλύτερο και αυτό το χρέος είναι χρέος απέναντι στην ίδια την ιστορία…
Ο ΑΛΛΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ
Ενας ηρωας εφυγε αυτές τις ημερες. Μιλάμε για τον Λάκη Σάντα, τον άνθρωπο που μαζί με τον Μανόλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου 1941, κάνοντας την πρώτη πράξη αντίστασης και δίνοντας κουράγιο στους σκλαβωμένους Ελληνες, κρατώντας τις καρδιές τους ψηλά, όπως έλεγε και η φωνή του Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου, του εκφωνητή του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών στο τελευταίο του ελεύθερο μήνυμα πριν την είσοδο των Γερμανών στην πρωτεύουσα.
Ο Λάκης Σάντας έφυγε πλήρης ημερών, αλλά και πλήρης ηρωικών πράξεων. Ο Σάντας και ο Γλέζος σχεδίασαν και υλοποίησαν μόνοι τους το εγχείρημα αυτό, μιας και τότε δεν υπήρχαν αντιστασιακές οργανώσεις. Ο Σάντας και ο Γλέζος αποτελούν την άλλη πλευρά της ιστορίας, των ηρώων και των ωραίων και μεγάλων πράξεων που υπερνικά την πλευρά των καθαρμάτων, των δοσιλόγων και των ταγματασφαλιστών της περιόδου εκείνης.
Ο Σάντας και ο Γλέζος είναι δύο Ελληνες που ζουν κάτω από τον ίδιο έναστρο ουρανό με τους ήρωες του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, της Σαλαμίνας και αναπνέουν τον ίδιο αέρα που ανέπνεαν και αυτοί. Είναι η πλευρά της Ελλάδας που δίνει κουράγιο δύναμη και ζωή.
Μια πλευρά που είναι απολύτως απαραίτητη αυτή την περίοδο, την πολύ δύσκολη για την Ελλάδα για την οποία το σανίδωμα έχει βαρύνει πολύ. Ελάχιστοι άνθρωποι μετείχαν στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις την Κυριακή, με εξαίρεση αυτή του ΠΑΜΕ που είχε πολύ κόσμο, δείγμα και αυτό της παρακμής της περιόδου που διέρχεται η χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου