Ενας άνθρωπος χαροπαλεύει στο νοσοκομείο. Πολλοί ακόμη –και αστυνομικοί- είναι τραυματίες. Ενας άλλος άνθρωπος δεν πρόλαβε να δει το παιδί του να γεννιέται, γιατί κάποιοι είχαν άλλη γνώμη… Ενας άλλος δολοφονήθηκε αργά το βράδυ της Τετάρτης. Ηταν μετανάστης… Στη μία από τις δύο πορείες της απεργίας της περασμένης Τετάρτης έπεσε πολύ ξύλο. Η αστυνομία έριχνε κατά δικαίων και αδίκων. Ματωμένα κεφάλια αγοριών και κοριτσιών, δακρυγόνα. Η ένταση συνεχίστηκε, η δολοφονία του ανθρώπου που πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει δεν μπορεί να ξεχαστεί. Ακροδεξιοί βρήκαν την αφορμή που ήθελαν μια ξεσάλωσαν. Σε εκείνες τις γειτονιές του κέντρου ο κόσμος τους ψηφίζει, τους βλέπει ως λύση, διότι η συντεταγμένη πολιτεία είναι μονίμως απούσα.
Όλα αυτά έγιναν τις περασμένες τρεις ημέρες στο κέντρο της Αθήνας. Η σπίθα που θ’ ανάψει και πάλι το φυτίλι δεν είναι μακριά. Όπως δεν ήταν μακριά και τον Δεκέμβρη του 2008 με τη δολοφονία του Αλέξη. Δεν θέλει πολύ για να ξαναγίνει αυτό. Ο έλεγχος έχει χαθεί. Το κράτος αντιδρά ακραία. Από την απουσία η αστυνομία περνάει στον άγριο ξυλοδαρμό και οι προβοκάτορες είναι πάντα σε εγρήγορση. Γιατί την στην πορεία του ΠΑΜΕ δεν συνέβη το παραμικρό, αναρωτιόμαστε;
Η τρόικα είναι εδώ και ελέγχει, ταυτόχρονα με το νέο ξέσπασμα βίας. Οι Ελληνες περνούν δύσκολα και ξέρουν ότι θα περάσουν ακόμη πιο δύσκολα. Κάποιοι τους είπαν ψέματα, αλλά τα ψέματα τέλειωσαν. Τους είπαν ότι λεφτά υπάρχουν και ίσως να υπάρχουν, αλλά δεν είμαι για τους πολλούς, είναι για τους λίγους.
Ελλάδα, Αθήνα, Μάιος 2011.Πέρασε ένας χρόνος από τη δολοφονία των παιδιών στη Marfin. Η ώρα της κοινωνικής αντίδρασης και της εξέγερσης μάλλον δεν είναι μακριά…
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο πολύ ανησυχητικό. Μπήκε και η Ελλάδα στον κατάλογο των χωρών, στις οποίες σημειώνονται πλέον σοβαρότατα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Δεν μπήκε τώρα βεβαίως, αλλά έχει μπει εδώ και χρόνια, απλά τώρα η κατάσταση οξύνθηκε όπως ήταν αναμενόμενο ότι θα γινόταν κάποτε και έμεναν απλά οι αφορμές που τώρα δόθηκαν και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο.
Η ρατσιστική βία δεν είναι κάτι καινούργιο, έχει κάνει την εμφάνισή της εδώ και χρόνια σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη και κάποτε γνώρισε μεγάλες δόξες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Την τελευταία 20ετία που τα σύνορα άνοιξαν και εκατομμύρια μεταναστών μπήκαν στην Ευρώπη αυξήθηκαν και τα κρούσματα της ρατσιστικής βίας, όπως προηγουμένως βεβαίως, είχε αυξηθεί και η εγκληματικότητα, η οποίας, όμως, δεν οφείλεται μόνο στους μετανάστες, αλλά συνέβαλλαν και αυτοί.
Το θέμα πλέον είναι ότι η ρατσιστική βία είναι φρούτο που ευδοκιμεί και στη χώρα μας. Ο ανεξέλεγκτος πια αριθμός μεταναστών, τα ολοένα και αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα και τα αδιέξοδα που πλέον υπάρχουν ολοφάνερα και στην ελληνική κοινωνία, είναι μερικά από τα αίτια και τις αφορμές που οδηγούν ή προκαλούν τη ρατσιστική βία. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την ανυπαρξία της συντεταγμένης πολιτείας, της κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, να επιβάλλουν την τάξη, να δώσουν λύση στο πρόβλημα και να απογκετοποιήσουν το κέντρο της Αθήνας, οδήγησαν στα κρούσματα των τελευταίων ημερών. Οδήγησαν στη δολοφονία του 44χρονου που επρόκειτο να γίνει πατέρας και στην αυτοδικία των ακροδεξιών που άδραξαν την ευκαιρία και τα έκαναν γης μαδιάμ και όπως ευκόλως γίνεται αντιληπτό, στις κοινωνίες που κυριαρχεί η αυτοδικία, δεν εφαρμόζεται ο νόμος και το πρόβλημα είναι μεγάλο. Αυτό δηλαδή, που ζει σήμερα η Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου