Ως ανησυχητικά μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα πρώτα δείγματα δημοκρατικής ευαισθησίας που έδωσε η νέα δημοτική αρχή της Θεσσαλονίκης υπό τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη με το να απαγορεύσει τη συγκέντρωση του Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία Αριστοτέλους. Μια δημοτική αρχή που θεωρητικά έχει προοδευτικό υπόβαθρο, αν κρίνουμε και από τις δυνάμεις που τη στήριξαν, αλλά και από την πορεία του ίδιου του Γιάννη Μπουτάρη.
Το θέμα, όμως, εδώ έχει διπλή διάσταση. Η μία και πολύ σοβαρή είναι ότι δεν έδωσε την πλατεία Αριστοτέλους ο δήμος Θεσσαλονίκης στον Μίκη Θεοδωράκη, μία εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων της χώρας, την προσωποποίηση της αντίστασης και του αγώνα, τον μοναδικό πνευματικό άνθρωπο στην Ελλάδα που ακόμη ορθώνει λόγο αντίστασης.
Η δεύτερη εξίσου σοβαρή διάσταση είναι πως η πλατεία Αριστοτέλους και όλες οι πλατείες της χώρας είναι δημόσιοι χώροι, τους οποίους δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί να διαθέσει για συγκέντρωση πολιτών καμία δημοτική αρχή. Οι πλατείες ανήκουν στο λαό και ουδείς μπορεί να του απαγορέψει τη συνάθροιση σε αυτές και πολύ σωστά ο Μίκης έστειλε τελεσίγραφο στον Γιάννη Μπουτάρη ότι θα πραγματοποιήσει τη συγκέντρωση της “Σπίθας” στην πλατεία Αριστοτέλους και ας πάει να τον διώξει.
Θα θέλαμε επίσης να ξέρουμε αν ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα αρνιόταν την πλατεία Αριστοτέλους σε πολιτικό κόμμα και δη της εξουσίας για τη συγκέντρωσή του, κάτι που τολμούμε να υποθέσουμε ότι δεν θα έκανε, αλλά το έκανε σε έναν από τους μεγαλύτερους αγωνιστές της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Τον Μίκη Θεοδωράκη που όταν τα “βαριά” ονόματα της πολιτικής ζωής της χώρας έκαναν αντίσταση στη χούντα από το εξωτερικό, αυτός ήταν από φυλακή σε φυλακή υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία, πέραν βεβαίως της τεράστιας συνεισφοράς του στον ελληνικό πολιτισμό με τη μουσική που έχει γράψει και η οποία είναι διαχρονική και παγκόσμια γνωστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου