«Εβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά και ο πατέρας του στον Αδη άκουσε μια τουφεκιά», λεει το ρεφρέν ενός από τα ωραιότερα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου. Ενα τραγούδι που ακούστηκε από μία από τις «μεγαλύτερες» φωνές που ανέδειξε το ελληνικό ρεπερτόριο, τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, του λυράρη από τα Ανώγεια, του Ψαρονίκου, όπως τον έλεγαν που στα χρόνια της δικτατορίας κράτησε με τη δυνατή του φωνή ψηλά το δημοκρατικό αίσθημα των Ελλήνων.
Εβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά και η μανούλα του στον Αδη τράβηξε μια χαρακιά», τραγούδησε ο Ψαρονίκος, που γεννήθηκε σαν χθες στις 7 Ιουλίου, το 1936.
Τον είπαν αρχάγγελο της Κρήτης και ίσως για αυτό να έφυγε νέος, όπως είχε πει η Τζένη Καρέζη την ημέρα του θανάτου του. Ηταν χαράματα Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου 1980 όταν ο Νίκος Ξυλούρης χτυπημένος από την επάρατη νόσο έφευγε νωρίς. Ο αρχάγγελος πήγαινε για τη γειτονιά των αγγέλων και το τραγούδι του «μια μέρα μια Παρασκευή θα πέσω να πεθάνω», ήταν προφητικό.
Η φωνή του παραμένει αθάνατη. Η μνήμη του ζωντανή και άσβεστη. Το έργο του, παρά το σύντομο βίο του, μεγάλο. Το σπίτι του στα Ανώγεια ανοιχτό. Εκεί στην κορφές του Ψηλορείτη, στην πλατεία του χωριού, περιμένει τον περαστικό, να πιει μια ρακί για τον Ψαρονίκο που πήγε μαζί με τους αγγέλους και να τραγουδήσει, μια από τις ωραιότερες και μελωδικότερες συνθέσεις που έγραψαν ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Νίκος Γκάτσος και που μόνο η φωνή του Νίκου Ξυλούρη μπορούσε να αποδώσει σωστά και να προκαλέσει ρίγη συγκίνησης: «Εβαλ' ο Θεός σημάδι, παλικάρι στα Σφακιά κι ο πατέρας του στον Άδη, άκουσε μια τουφεκιά. Της γενιάς μου βασιλιά, μην κατέβεις τα σκαλιά, βρες αθάνατο νερό να νικήσεις τον καιρό. Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρακιά. Της καρδιάς μου βασιλιά με τον ήλιο στα μαλλιά μην περνάς τη χαρακιά, η ζωή 'ναι πιο γλυκιά…»
(Αρθρο απο το GOAL NEWS)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου