Από τον πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Μιχαήλ Μούσκο ή όπως είναι πιο γνωστός τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο, αρχηγό της αυτοκέφαλης από τους πρωτοχριστιανικούς αιώνες εκκλησίας της Κύπρου, έως τον Δημήτρη Χριστόφια. Από τον ρασοφόρο πρόεδρο το 1960 έως τον αριστερό Χριστόφια το 2009, η κατάσταση στη μεγαλόνησο παραμένει η ίδια.
Ο Κενάν Ακίν, ο οποίος κατηγορείται για την δολοφονία του Σολωμού Σολωμού στη Δερύνεια το 1996 και είναι καταζητούμενος από την Ιντερπόλ , όχι μόνο είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές του Απριλίου στα Κατεχόμενα, αλλά εμφανίστηκε αμετανόητος για την πράξη που κατηγορείται. Η διεθνής νομιμότητα είναι προφανές ότι εφαρμόζεται επιλεκτικά…
Μέρες που είναι ο νους παει στη Μεγαλόνησο και τους ήρωές του κυπριακού ελληνισμού. Ο Σολωμός Σωλομού, ο Τάσος Ισαάκ και τόσοι άλλοι…
Μέρες που είναι δεν μπορεί να η μνήμη να μην παει στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Αμούστακο παιδί κατέβασε τη βρετανική σημαία, στα 19 του συνελήφθη να μεταφέρει όπλα στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου, τον ευγενέστερο αντιαποικιοκρατικό της ιστορίας.
Δικάστηκε στις 15 Μαρτίου 1957 και στη δίκη του συγκλόνισε απολογούμενος. «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο». Αυτά είπε στους δικαστές του ο γεννηθείς στις 28 Φεβρουαρίου 1938 Ευαγόρας που ήταν μόλις 19 ετών.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και αυτά τα διέθετε ο ήρωας του ελληνισμού Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμενόμενη. Θάνατος δια απαγχονισμού. Απλοί πολίτες και φορείς ξεκινούν αγώνα για να του δοθεί χάρη. Ο ίδιος, όμως, δεν φοβάται και γράφει τα πιο ηρωικά λόγια που θα μπορούσε να γράψει ένα παιδί στα 19 του πριν την αγχόνη: «Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»
Ο Ευαγόρας απαγχονίστηκε στις 13 Μαρτίου 1957 και πέρασε στο πάνθεον των ηρώων του ελληνισμού.
3 σχόλια:
Τα θερμά μου συγχαρητήρια για το άρθρο αυτό. Λίγοι σήμερα θυμούνται ότι, κάποια χρόνια πριν, οι κύπριοι πέθαιναν "για την Ελλάδα" και οι έλληνες στις διαδηλώσεις πέθαιναν "για την Κύπρο". Αυτά, όσο και να προσπαθεί ο-δυστυχώς όπως αποδεικνύεται καθημερινά-νεοταξίτης πρόεδρος Χριστόφιας, δεν τα ξεχνάμε. Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση στο νησί, με την προσπάθεια ακόμη και μέσω του ποδοσφαίρου (Ομόνοια) να κοπεί ο δεσμός με την Ελλάδα, ξέρουν τι εννοώ.
Μάρκο, σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Ολη η αλήθεια και όλα τα λεφτά είναι αυτό που γράφεις "κάποια χρόνια πριν, οι κύπριοι πέθαιναν για την Ελλάδα και οι έλληνες στις διαδηλώσεις πέθαιναν για την Κύπρο". Αυτή είναι η αλήθεια και συμφωνώ και με στον χαρακτηρισμό για τον πρόεδρο Χριστόφια, τα έχω γράψει πολλές φορές άλλωστε...
Δεν μπορείς να φανταστείς τι απογοήτευση ήταν για μένα ο Χριστόφιας. Επειδή θεωρούμαι, σύμφωνα με τις "ταμπέλες" που μας βάζουν διάφοροι, "¨δεξιός", παρόλα αυτά, είχα σε εκτίμηση τον Χριστόφια, καθώς βλέποντας τον στο ΡΙΚ σε διάφορες εκδηλώσεις, και ειδικά σε ένα συνέδριο του ΑΚΕΛ, έβλεπα στο πρόσωπό του έναν διαφορετικό ηγέτη, με γλώσσα σύγχρονη και αρκετά διαφορετική από την συνηθισμένη "ξύλινη" του Κομμουνιστικού κόμματος. Ελεγα "μακάρι να ήταν και στην Ελλάδα έτσι οι κομμουνιστές". Τώρα, μετανιώνω. Ευτυχώς που στην ελλάδα, οι κομμουνιστές δεν είναι σαν τον Χριστόφια, κι ας ασχολούνται στα συνέδριά τους ακόμη με τον Στάλιν...
Δημοσίευση σχολίου