Στην πρωτίστως πολιτιστική κρίση που διέρχεται ο τόπος, μπήκαμε στον αγώνα με ελλείψεις. Λείπει ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκης και πολλοί ακόμη. Λείπουν οι πνευματικοί άνθρωποι, λείπουν οι «μεγάλοι» Ελληνες και δυστυχώς τέτοιες περιόδους είναι απαραίτητοι όσο ποτέ. Εχει μείνει ο Μίκης Θεοδωράκης που είναι ο μόνος πνευματικός άνθρωπος που εξακολουθεί να μιλά. Είναι και άλλοι βεβαίως, αλλά τα όπλα μας είναι σαφώς λίγα και είμαστε αποδυναμωμένοι.
Το έχουμε γράψει πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε. Η κρίση είναι κυρίως πολιτιστική και λιγότερο οικονομική. Από την οικονομική κρίση αργά ή γρήγορα θα εξέλθουμε. Από την πολιτιστική, όμως, δεν ξέρουμε πότε και πως θα εξέλθουμε.
Τέτοιες ημέρες λοιπόν, έχουμε ανάγκη όλους αυτούς τους ανθρώπους και τέτοιες ημέρες δεν μπορούμε παρά να ανακαλούμε στη μνήμη γεγονότα που τους θυμίζουν και κάνουν τον Ελληνισμό περήφανο. Ηταν τέτοιες ημέρες, 18 Οκτωβρίου 1979 όταν η Σουηδική Ακαδημία Επιστημών τίμησε με το Νόμπελ λογοτεχνίας τον Οδυσσέα Ελύτη.
«Για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία», ανέφερε η ανακοίνωση απονομής του Νόμπελ στον «μεγάλο» Ελληνα. Ηταν 31 χρόνια πριν, όταν «τα όνειρα έπαιρναν εκδίκηση», όταν το Αξιον Εστι, γνώριζε την παγκόσμια αναγνώριση και όταν «οι μυρσίνες οι δοξαστικές» έκαναν τον πλανήτη να «μη λησμονήσει την Ελλάδα», τη χώρα του ποιητή.
Πόσο χρειαζόμαστε σήμερα τον Ελύτη. Πόσο ανάγκη τα έχουμε όλα αυτά. Ο Ελύτης, το έργο του και η ζωή του είναι η απάντηση και στην κρίση. Ο Οδυσσέας Ελύτης, όπως ήταν το φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη, γόνου αριστοκρατικής οικογένειας της Μυτιλήνης, έμενε σ’ ένα δυάρι στη Σκουφά και από εκεί παρήγαγε το τεράστιο έργο του. Εκεί έγραψε τους μαγικούς του στίχους που μπορούν να σε ταξιδέψουν στο όνειρο: «Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν ανάλαφρα πλάσματα. Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν κορίτσια κυανά…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου