Είναι οι ημέρες τέτοιες… Επέτειοι πολλοί, επέτειοι γεννήσεων, επέτειοι δυστυχώς θανάτων. Οι θύμισες πάνε σε ανθρώπους σημαντικούς, ανθρώπους του πνεύματος και του πολιτισμού που θα θέλαμε πολλοί να τους είχαμε εδώ στα εγκόσμια. Θα βοηθούσαν να βγει η Ελλάδα από την κρίση, την πολιτιστική κρίση που διέρχεται και η οποία είναι η πιο δύσκολη, γιατί από την οικονομική αργά ή γρήγορα θα εξέλθουμε.
Το περασμένο Σάββατο γράφαμε για τον Ελύτη και την απουσία του, επ΄ αφορμής της ανακοίνωσης της απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Πόσο μεγάλη απουσία είναι αυτή στ’ αλήθεια…
Σήμερα θα θυμηθούμε τον Μάνο Χατζιδάκη, αυτή τη μουσική ιδιοφυΐα. Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος το 1925 και το 1994 έφυγε από κοντά μας. Πόσο ανάγκη τον έχουμε, για τη μουσική του, τον πολιτισμό που παρήγαγε, το ήθος του, τη στάση ζωής του. Το 1960 ο Μάνος κέρδισε το Οσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» στην ταινία του Ζυλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή». Ο Μάνος δεν πήγε να παραλάβει το Οσκαρ, το θεωρούσε ασήμαντο.
23 Οκτωβρίου του 1964 ήταν που μία από τις μεγαλύτερες μορφές των γραμμάτων, ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πολ Σαρτρ, αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, διότι θεωρούσε ότι μείωνε το έργο του.
Τέτοιες ημέρες το 1937 γεννήθηκε μια άλλη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Λοϊζος. Αυτός έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς, το 1982 και είχε πολλά να δώσει και θέλαμε πολλά ακόμη απ΄ αυτόν.
Να μην ξεχάσουμε και τον Αρθούρο Ρεμπό, το μεγάλο Γάλλο ερωτικό ποιητή. Ο Ρεμπό γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1854 και ήταν μόλις 37 ετών όταν στις 10 Νοεμβρίου 1891 άφηνε τα εγκόσμια και ένα πλούσιο έργο πίσω του. Κλείνουμε το σημείωμα αυτό με την ευχή όλοι αυτοί να είναι καθημερινά στη ζωή μας ως όπλα πολιτισμικά για να δραπετεύσουμε από την κρίση με έναν στίχο του Ρεμπό: «Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου. Και τη βρήκα πικρή. Και τη βλαστήμησα. Οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη. Δραπέτευσα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου