Νότα αισιοδοξίας, χαμόγελο ζωής. Υπάρχουν τέτοιες στιγμές και μάλιστα πολλές. Ο νους πάει πίσω επτά χρόνια. Ηταν ίσως η τελευταία φορά που οι Ελληνες γέλασαν και χάρηκαν πολύ. Που βγήκαν μαζικά στο δρόμο για να πανηγυρίσουν και ήταν όλοι μαζί. Είναι μια στιγμή της απόλυτης αντίθεσης και αντιδιαστολής με όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μιλάμε για την κατάκτηση του Euro 2004, ένα αθλητικό, ένα ποδοσφαιρικό γεγονός, που είχε όμως κοινωνικές προεκτάσεις και που σε κάθε περίπτωση το αναφέρουμε και λόγω επετείου, αλλά και λόγω του ότι ήταν ένα από τα τελευταία γεγονότα που πρόσφεραν χαρά στους Ελληνες.Μεθαύριο Δευτέρα 4 Ιουλίου συμπληρώνονται επτά χρόνια από την ημέρα που η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στα γήπεδα της Πορτογαλίας, νικώντας σε εκείνο τον αξέχαστο τελικό την οικοδέσποινα ομάδα με 1-0και στέλνοντας τους απανταχού Ελληνες στα ουράνια.
Ο υπογράφων έζησε από κοντά όλη εκείνη την όμορφη περιπέτεια του καλοκαιριού του 2004. Εζησε όλες τις φάσεις και την πορεία προς το θρίαμβο και βίωσε τη συγκίνηση του Ελληνισμού και των Ελλήνων εκείνες τις ημέρες.Η κατάκτηση του Euro 2004, όμως, από την εθνική μας ομάδα έρχεται σήμερα επτά χρόνια μετά όχι μόνο ως μια μακρινή ανάμνηση, αλλά ως μια ανάμνηση που επαναφέροντάς τη επανέρχεται και το χαμόγελο.
Ερχεται ως μία από τις ωραίες στιγμές της χώρας, ως ορισμένα από τα τελευταία θετικά πράγματα που έχουν να θυμηθούν οι σημερινές γενιές της Ελλάδας του μνημονίου και όλα αυτά τα αναφέρουμε έχοντας επίγνωση του ότι αναφερόμαστε σε έναν απλοϊκό, αλλά και μαζικό χώρο όπως είναι αυτός του ποδοσφαίρου και δεν ξεχνάμε πως καμιά φορά τα απλά πράγματα στη ζωή δίνουν μεγάλες χαρές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου