Ηταν μία από τις πιο ευγενικές μορφές της σύγχρονης, ανανεωτικής αριστεράς. Ηταν μια από τις πιο ήπιες και συνετές φωνές. Ηταν μια φωνή που και η αριστερά και η χώρα την είχαν ανάγκη. Αυτή η φωνή σιώπησε, έτσι ξαφνικά και απρόσμενα, αλλά ο λόγος και η σκέψη παραμένουν για πάντα.
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης η εμβληματική αυτή φυσιογνωμία της αριστεράς έφυγε μετά από μια πορεία που άφησε έντονο το στίγμα της στην ελληνική αριστερά και την πολιτική ζωή του τόπου που έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους, τέτοιες φωνές και τέτοιες σκέψεις. Φιλοευρωπαίστής και οραματιστής σε ένα πολιτικό χώρο που ακροβατεί και που ακόμη αναζητά την ακριβή του ταυτότητα. Εμεινε πιστός στην ανανεωτική αριστερά και ήταν από τους πρώτους Ευρωβουλευτές του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (1994, 1999, 2004), ενώ από το 1997 ήταν βουλευτής στη δεύτερη περιφέρεια της Αθήνας.
Ηταν ασυμβίβαστος πολιτικός, δημοκράτης, μεταρρυθμιστής και ριζοσπάστης που ήθελε να παρεμβαίνει και που ποτέ δεν σκέφτηκε το πολιτικό κόστος. Πέραν της προσωπικής γνωριμίας και της προσωπικής άποψης που μπορεί να είχε ο υπογράφων, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν μια από τις πιο ευγενικές και ήπιες μορφές του τόπου και έτσι τον θυμούνται όλοι. Όπως θα θυμούνται τα γραπτά του γιατί ήταν πολυγραφότατος και το λόγο του, αυτόν τον ήπιο λόγο που τα τελευταία χρόνια είχε και ο υπογράφων πολλές φορές την ευκαιρία ν’ ακούει δια ζώσης.
Αυτή η μεγάλη μορφή της αριστεράς, με την τεράστια μόρφωση και την κουλτούρα την οποία απέκτησε από τις πολύχρονες σπουδές σε Ελλάδα και Γαλλία, ήταν παρών και στο γαλλικό Μάη, έφυγε και πέραν του όποιου άλλου κατευόδιου, η σκέψη, ο λόγος και η ήπια και ευγενική φυσιογνωμία του νομίζουμε ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες παρακαταθήκες που μπορεί να αφήσει και στη χώρα και στην αριστερά.
1 σχόλιο:
Όντως, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα λήψει στον πολιτικό μας κόσμο. Κρίμα να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι.
Δημοσίευση σχολίου