Ιδιαίτερη η σημερινή ημέρα. Επέτειος μιας από τις πλέον πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν ποτέ. Επέτειος της επίθεσης στους δίδυμους πύργους, στο παγκόσμιο κέντρο εμπορίου, στην καρδιά της Νέας Υόρκης και των ΗΠΑ.
Ηταν σαν σήμερα οκτώ χρόνια πριν. Ηταν 11 Σεπτεμβρίου του 2001 και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμός εκείνη την ημέρα άλλαξε.
Τι συνέβη πέρα από το προφανές δεν το έχουμε μάθει ακόμη, παρά τους τόνους μελανιού που χύθηκαν και είναι σίγουρο ότι θα χυθούν στο μέλλον. Οι ιστορικοί και του παρόντος και του μέλλοντος είναι επίσης σίγουρο ότι ασχολούνται και θα ασχοληθούν εκτενώς με το θέμα και εκείνο που μένει είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που χάθηκαν.
Περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, κάηκαν, θυσιάστηκαν. Ποιοι ευθύνονται για αυτό δεν το έχουμε μάθει ακόμη επακριβώς. Η επίσημη εκδοχή λεει ότι το έκαναν φανατικοί μουσουλμάνοι τρομοκράτες, αλλά τι να πεις όταν τόσες και τόσες συμπτώσεις και παράμετροι δείχνουν ότι πιθανώς να ήταν και κάτι άλλο, μιας και ήταν προφανές πως αναζητείτο η αφορμή για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας με τη νομιμοποίηση αιματηρών πολέμων νέου Τύπου .
Πως είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι η περίφημη ομπρέλα ασφαλείας των ΗΠΑ δεν λειτούργησε ή πως δεν ελήφθη κανένα μέτρο για την αποφυγή του συμβάντος τη στιγμή που αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι η ηγεσία της χώρας σχεδόν γνώριζε τι επρόκειτο να γίνει.
Πώς να πιστέψει κανείς ότι ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος για αυτή την επίθεση, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν πρώην συνδαιτημόνας και συνεταίρος του τότε προέδρου Τζορτζ Μπους και του πατέρα του. Πως να πιστέψεις τόσες και τόσες συμπτώσεις και πώς να πιστέψεις ότι τελικά μερικοί φανατικοί μουσουλμάνοι ξεφτίλισαν όλα τα μέτρα ασφαλείας των αεροδρομίων των ΗΠΑ, πιλοτάρισαν αεροπλάνα και τα έριξαν πάνω στα κτίρια. Πώς να τα πιστέψεις όλα αυτά και πώς να δεχθείς τα πράγματα όπως τα θέλει η επίσημη εκδοχή, η οποία σχεδόν πάντα και στις περισσότερες των περιπτώσεων, απέχει της αλήθειας…
Ένα σίγουρο για εκείνη την ημέρα και ένα δεν αλλάζει ότι πραγματικά και αν έχει συμβεί. Χιλιάδες άνθρωποι που κάποιοι στην απελπισία τους πήδαγαν στο κενό για να μην καούν ξέροντας πως θα πεθάνουν με άλλο τρόπο, έχασαν τη ζωή τους και οι δικοί τους δεν θα τους ξαναδούν. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και το μόνο που δυστυχώς δεν αλλάζει.
Τι να πεις στις μάνες και τους συγγενείς αυτών που χάθηκαν και τι να πεις στα παιδιά που δεν ξανάδαν τους γονείς τους. Τι να πεις σε αυτούς που θα κουβαλούν μια ζωή τα ψυχικά τραύματα εκείνης της ημέρας. Τι να πεις στους αθώους πυροσβέστες που πλήρωσαν άδικα και στους ανυποψίαστους πολίτες που θυσιάστηκαν. Μάλλον τίποτα δεν μπορείς να πεις και το μόνο που μπορείς να κάνεις για αυτούς είναι να σταθείς με δέος και σεβασμό στον τόπο της θυσίας τους, στο περίφημο σημείο «0» που συμβολίζει πέραν όλων των άλλων και τη σύγχρονη αντίληψη περί καλού και κακού και πως αυτό (το κακό) πολεμιέται. Με χιλιάδες ζωές αθώων….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου