Κάθε χρόνο στις 18 του Μάρτη ο νους και η σκέψη δεν μπορεί παρά να πηγαίνουν στον «Μικρό Ναυτίλο». Κάθε χρόνο στις 18 του Μάρτη ο νους και η σκέψη δεν μπορεί παρά να πηγαίνουν στον μεγαλύτερο των ποιητών που πριν από 13 χρόνια έφυγε για το αιώνιο ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων.
Ηταν 18 Μαρτίου 1996. Σε ένα δυάρι στη Σκουφά που είναι απορίας άξιον το πώς χωρούσε μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα, ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης με το φιλολογικό ψευδώνυμο Ελύτης, ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους λογοτέχνες και ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεότερης ιστορίας, έφευγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών, αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο και τεράστια κληρονομιά.
Σε εκείνο το δυάρι ο Ελύτης πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στην οποία ταξίδεψε σε κόσμους ονειρικούς και όπως έγραψε και στο Αξιον Εστί «σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν ανάλαφρα πλάσματα. Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν κορίτσια κυανά…»
Στίχοι μαγικοί και ονειρεμένοι, για τους οποίους τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας στις 18 Οκτωβρίου 1979. «Για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία», ανέφερε η ανακοίνωση της σουηδική ακαδημίας επιστημών για την απονομή του βραβείου στον μεγάλο Ελληνα. Ηταν τότε που «τα όνειρα έπαιρναν εκδίκηση», που το Αξιον Εστι, γνώριζε την παγκόσμια αναγνώριση και «οι μυρσίνες οι δοξαστικές» έκαναν τον πλανήτη να «μη λησμονήσει την Ελλάδα», τη χώρα του ποιητή που ύμνησε το ελληνικό γαλάζιο μαζί με «ανάλαφρα πλάσματα και κορίτσια κυανά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου