Ηταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της επαναστάσεως του 1821 και του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων. Ηταν αγράμματος και έμαθε να γράφει και να διαβάζει μόλις στα 33 του χρόνια, αλλά αυτά που συνέγραψε εκ των υστέρων ήταν συγκλονιστικά και παραμένουν έως και σήμερα επίκαιρα.
Πρόκειται, βεβαίως, για τον στρατηγό Γιάννη Μακρυγιάννη, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της σύγχρονης ιστορίας. Τρεις ημέρες, πριν στις 27 Απριλίου, συμπληρώθηκαν 145 χρόνια από το θάνατο του στρατηγού που εξακολούθησε να αγωνίζεται για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα δίκαια του λαού και μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας και μετά την απελευθέρωση της χώρας.
«Επειδή έλαβα αυτείνη την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου», ξεκινά στα απομνημονεύματά του, τα οποία ανακάλυψε το 1900 ο Επαχτίτης λόγιος και λογοτέχνης Γιάννης Βλαχογιάννης, βοηθούμενος από τον συνταγματάρχη Κίτσο Μακρυγιάννη, γιο του στρατηγού. Ο Κίτσος και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν γνώριζαν την ύπαρξη των χειρογράφων, την οποία είχε πληροφορηθεί μόνο ο Γιάννης Βλαχογιάννης που λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε αυτό το θησαυρό της ελληνικής λογοτεχνίας, «Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη».
Αποκορύφωμα της ηρωικής του δράσης στη διάρκεια της επανάστασης ήταν η μάχη της Ακρόπολης και εξ αυτού του λόγου υπάρχει και ο ανδριάντας του στη Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Μετά την απελευθέρωση ο στρατηγός εξακολούθησε να αγωνίζεται εναντίον της απολυταρχίας. Είναι ο κύριος εμπνευστής και ο αρχηγός του κινήματος της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει η Ελλάδα το πρώτο της σύνταγμα και να περιοριστούν οι υπερεξουσίες του Οθωνα.
Στον πρόλογο των «Απομνημονευμάτων», ο Γιάννης Βλαχογιάννης γράφει πως ο στρατηγός «γράφη τρόπον τινά διά της σπάθης και ουχί διά της γραφίδος». Το σίγουρο είναι πως τα αριστουργήματα που συνέγραψε ένας ευφυέστατος άνθρωπος που έμαθε γράμματα στα 33 του, αποτελούν θησαυρό για τη λογοτεχνία μας. Αποτελούν ακόμη μια πολυτιμότατη ιστορική πηγή και μια διαρκή νουθεσία προς τα γένη νεοελλήνων προκειμένου να προτάσσουν το συλλογικό και πατριωτικό συμφέρον, έναντι του προσωπικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου