Ηταν 6 Απριλίου 1957 όταν έγινε το πρώτο δρομολόγιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Ηταν ένα δρομολόγιο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με ελικοφόρο αεροσκάφος τύπου DC-3 και κυβερνήτη τον Παύλο Ιωαννίδη.
Από την ημέρα εκείνη πέρασαν 52 χρόνια και η Ολυμπιακή Αεροπορία, με το δεύτερο πιο αναγνωρίσιμο brand name στον κόσμο μετά της Coca- Cola συνέδεσε την ιστορία της με αυτή της Ελλάδας, αλλά και του απόδημου Ελληνισμού. Συνέδεσε την μητροπολιτική Ελλάδα σχεδόν με όλα τα σημεία του πλανήτη όπου υπήρχαν Ελληνες. Συνέδεσε ακόμη την ίδια την Ελλάδα με τις πτήσεις σε ακριτικά μέρη και νησιά. Η Ολυμπιακή που το 1973 την αγόρασε το Ελληνικό Δημόσιο από τον Αριστοτέλη Ωνάση, ήταν και παραμένει μία από τις ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρείες του κόσμου.
Σήμερα, 52 χρόνια μετά από εκείνο το πρωινό δρομολόγιο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με το μικρό ελικοφόρο αεροσκάφος, πνιγμένη στα χρέη από την κακή προφανώς διαχείριση των διορισμένων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις διοικήσεων, η Ολυμπιακή πέρασε και πάλι σε χέρια ιδιώτη. Από τον Μάρτιο του 2009 το κράτος την πούλησε στον όμιλο της MIG.
Σήμερα, 52 χρόνια μετά από εκείνο το πρωινό δρομολόγιο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, η Ολυμπιακή κόβει κάθε δεσμό με τον απόδημο Ελληνισμό. Ο ιδιώτης έρχεται να ολοκληρώσει αυτό που πριν χρόνια ξεκίνησε το κράτος.
Η Οlympic Αir όπως λέγεται πια η νέα ιδιωτική εταιρεία, πρόκειται να καταργήσει από την 1η Οκτωβρίου 2009 τα διηπειρωτικά δρομολόγια προς Γιοχάνεσμπουργκ, Νέα Υόρκη, Τορόντο και Μόντρεαλ. Το 2002 η κρατική διοίκηση είχε κόψει τα δρομολόγια προς Μπανγκόκ, Μελβούρνη, Σίδνεϋ (οι δύο τελευταίες αερογραμμές επαναλειτούργησαν το 2003 από την Gulf Air) και η Ολυμπιακή έπαψε να είναι η εταιρεία των πέντε ηπείρων, αυτό που συμβολίζουν οι πέντε κύκλοι του σήματος της εταιρείας.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία, ο εθνικός αερομεταφορέας της χώρας που συνέδεσε την ιστορία της με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία δεν είναι πια η ίδια. Αυτό είναι προφανές και βεβαίως δεν ευθύνεται για την κατάσταση που την παρέλαβε ο ιδιώτης που την αγόρασε, αλλά η κακή διαχείριση των τελευταίων δεκαετιών. Ο ιδιώτης προφανώς ευθύνεται γιατί δείχνει ότι συνεχίζει την παρακμή της εταιρείας. Πέρα και πάνω από κέρδη και ζημιές, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τον εθνικό χαρακτήρα της εταιρείας και το ότι αποτελεί σε πολλές των περιπτώσεων το συνδετικό κρίκο της μητροπολιτικής Ελλάδας με τους απανταχού Ελληνες.
Το σίγουρο πια είναι ότι από εκείνο το πρωινό δρομολόγιο της 6ης Απριλίου 1957 άλλαξαν πολλά και δυστυχώς σε βάρος της εταιρείας, των εργαζομένων, της Ελλάδας και της ομογένειας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου