Ηταν νύχτα της 29ης προς 30η Αυγούστου του 1949. Τέτοιες ημέρες δηλαδή πριν από 60 χρόνια. Ο Δημοκρατικός Στρατός χάνει το ύψωμα Κάμενικ στο Γράμμο, το οποίο περνά στον έλεγχο του Εθνικού Στρατού. Η μάχη αυτή σήμανε ουσιαστικά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, του αδελφοκτόνου, αιματηρού και τραγικού για τη χώρα εμφυλίου πολέμου.
Ενός πολέμου που κόστισε στην Ελλάδα τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό, ανυπολόγιστες καταστροφές και οικονομική καθίζηση. Ενός πολέμου που χώρισε οικογένειες και φίλους, ενός πολέμου που τα σημάδια του ξεχάστηκαν –αν και όσα ξεχάστηκαν- μετά από πολλές δεκαετίες και ενός πολέμου που επί της ουσίας μας τον επέβαλλαν οι ξένες δυνάμεις. Την ευθύνη για την έναρξη και τη διεξαγωγή του την έχουν λιγότερο ή περισσότερο και οι δύο πλευρές του τότε Σιδηρούν Παραπετάσματος είτε γιατί τον ενθάρρυναν και βοήθησαν, είτε για δεν ασχολήθηκαν και κορόιδευαν ότι ασχολούνται και βοηθούν.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα λάθη των ελληνικών πολιτικών παρατάξεων και τη συνεπικούρηση των ντόπιων βλακών, δοσιλόγων και φασιστών, διότι, όπως γράφει και ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Η ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους», «ο λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, αλλά και καθάρματα που γράφουν και αυτοί ιστορία και η ιστορία του κάθε τόπου δεν αποτελείται μόνο από θετικά, αλλά και από αρνητικά γεγονότα».
Αυτό το κομμάτι της νέας ελληνική ιστορίας (1946-49) είναι ίσως το χειρότερο. Είναι εκείνο το οποίο θα πρέπει η Ελλάδα να σβήσει από τη μνήμη της και να κρατήσει μόνο αυτά που θα πρέπει να τη διδάξουν για να μην συμβεί ποτέ ξανά στο μέλλον κάτι ανάλογο. Να μην σκοτώνει ο Ελληνας Ελληνα, να μην ξεριζωθούν οικογένειες, χωριά, πόλεις να μην καταστραφεί η Ελλάδα οικονομικά, όπως καταστράφηκε τότε και ανάθεμα αν συνήλθε ποτέ.
Περί τους 60.000 αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού (Ελληνες όσο και οι υπόλοιποι) έφυγαν για τις χώρες του πρώην υπαρκτού Σοσιαλισμού μετά την ήττα. Πολλές χιλιάδες Ελλήνων φυλακίστηκαν και χιλιάδες Ελληνες εκτελέστηκαν από Ελληνες, ενώ χιλιάδες ήταν και οι απώλειες αυτών που έχασαν τη ζωή τους στα μέτωπα των μαχών του εμφυλίου. Κατά μία εκδοχή και όπως αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης, ο Εθνικός Στρατός έχασε στον εμφύλιο 15.969 άνδρες, ενώ στο αλβανικό μέτωπο είχαν σκοτωθεί 13.676 άνδρες!
Αυτά είναι ολίγα και ενδεικτικά της κατάμαυρης και τραγικής περιόδου του εμφυλίου πολέμου, για την οποία ο αείμνηστος Γρηγόρης Φαράκος που διετέλεσε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ είχε πει: «Είναι δύσκολο και δεν έχει νόημα να απαντήσει κανείς αν ο εμφύλιος πόλεμος μπορούσε να αποφευχθεί. Ένα είναι βέβαιο, πως έπρεπε με κάθε θυσία να αποφευχθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου