Οι φωτιές έσβησαν, μα οι πληγές μένουν ανοιχτές. Για χρόνια, για δεκαετίες, κανείς δεν ξέρει πότε θα κλείσουν. Η Αττική και η Ελλάδα ήδη τις μετρούν μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές. Τα (συνήθη) μέτρα εξαγγέλθηκαν και πάλι, αν και οι πυροπαθείς της Ηλείας έχουν πολλά παράπονα και κάποιοι ακόμη περιμένουν τη βοήθεια από το 2007.
Το θέμα στη ζωή είναι να κοιτάς μπροστά, αλλά να μην ξεχνάς και αυτά που έγιναν. Τουλάχιστον για να διδάσκουν και να λειτουργούν ως μαθήματα για το μέλλον. Εγκληματική ήταν και πάλι η έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού, κάτι που αποτελεί διαχρονικό και διακομματικό πρόβλημα, διότι και επί της προηγούμενης κυβέρνησης τα ίδια συνέβαιναν και τότε οι φωτιές έκαιγαν τη χώρα και όπως και οι σημερινοί κυβερνώντες, έτσι και οι προηγούμενοι, διαβεβαίωναν ότι στο καμένο δάσος θα ξαναγίνει δάσος, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων «φύτρωσαν» βίλες.
Τέτοιες στιγμές πάντως και με αυτές τις διαπιστώσεις που σαφέστατα είναι κοινότυπες και δεν διεκδικούν καμιά πρωτοτυπία, ο νους δεν μπορεί να μην πάει στους μικρούς και τους μεγάλους ήρωες των ημερών. Σε αυτούς που έπαιξαν κορώνα γράμματα τη ζωή τους, που δεν κοιμήθηκαν για μερόνυχτα, που ο καθένας με τον τρόπο του επέδειξε αλτρουισμό και βοήθησε στο σβήσιμο των πυρκαγιών, βοήθησε τους συνανθρώπους του, βοήθησε τη φύση.
Ο αξιωματικός της πυροσβεστικής που ένα όχημα και λίγους άνδρες κράτησε τη φωτιά και έσωσε έναν οικισμό. Οι πολλοί συνάδελφοί του, αξιωματικοί και απλοί πυροσβέστες που έκαναν το ίδιο, που έδωσαν μάχες με αυταπάρνηση. Ο οδηγός μιας υδροφόρας που κάηκε στην κοιλιά για να σβήσει τη φωτιά, οι εθελοντές δασοπυροσβέστες που χωρίς κανένα υλικό κέρδος έσωσαν κόσμο και έσβηναν φωτιές. Οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι αστυνομικοί, οι φαντάροι, οι αξιωματικοί και τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Οι πιλότοι των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων.
Ολοι αυτοί παρά την έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού για την οποία βεβαίως, δεν ευθύνονται αυτοί, αλλά η κεντρική εξουσία, παρέδωσαν για μια ακόμη φορά μαθήματα αλτρουισμού και υψηλού αισθήματος καθήκοντος. Μπροστά τους στεκόμαστε με απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό. Εκφράζουν την άλλη Ελλάδα που μας αφορά και θέλουμε και δυστυχώς δεν έχουμε πάντα αυτή την εκδοχή της.
Όπως και να’ χει, όλοι αυτοί οι ήρωες των πυρκαγιών όχι μόνο των τελευταίων ημερών, αλλά διαχρονικά αξίζουν ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ και το θαυμασμό όλων μας.
1 σχόλιο:
Γειά σου Σωτήρη, καλώς όρισες και καλή προσαρμογή στην καθημερινότητα. Θα συμφωνήσω ασφαλώς με τα όσα γράφεις, και θα εκφράσω τη θλίψη μου για το θάνατο του πιλότου του Πετζετέρ της Αεροπορίας, που έπεσε σήμερα πηγαίνοντας να κατασβέσει μια πυρκαγιά.
Δημοσίευση σχολίου