Αποφράδα για την ελληνική ιστορία η σημερινή ημέρα και μακάρι να μην ξανάρθει ποτέ. Ημέρα που μια ξενόφερτη δικτατορία όχι μόνο έβαλε τη χώρα στο γύψο και κατήργησε τη δημοκρατία, αλλά την έφερε πολύ πίσω. Ημέρα, που η ίδια, αλλά και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή πρέπει να λειτουργούν ως παράδειγμα προς αποφυγή για το μέλλον.
21η Απριλίου 1967, ημέρα που η στρατιωτική δικτατορία κατέλυσε τη δημοκρατία και επέβαλλε στρατιωτικό νόμο ή όπως λέγεται Χούντα, λέξη με ισπανική ρίζα που σημαίνει σύνδεσμο, διοίκηση και επικράτησε να σημαίνει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούν για να καταλάβουν την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα. Της επιβολής αυτής του στρατιωτικού νόμου ακολούθησε καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, διώξεις, φυλακισμοί, βασανισμοί, δολοφονίες, εξορίες των αντιφρονούντων και η απώλεια της Κύπρου, αφού η τουρκική εισβολή στη νήσο ήταν και ευθύνη των Ελλήνων προδοτών και των ξένων μεντόρων τους.
Αυτά ήταν μερικά από τα δεινά που έφερε το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών και όσων τους ακολούθησαν στην Ελλάδα. Ενός καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε δια των όπλων και μιας ενέργειας που χαρακτηρίστηκε διεθνώς ως ένα επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου και το οποίο βοήθησαν τα μέγιστα μυστικές υπηρεσίες δυτικών κρατών, φίλων και συμμάχων…
Σήμερα 42 χρόνια μετά η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ισχυρή, παρά τα προβλήματα της. Σήμερα 42 χρόνια μετά, ακόμη και αν οι υμνητές και οι συνεργάτες εκείνου καθεστώτος κατέχουν θέσεις κλειδιά στην κρατική μηχανή και περιδιαβαίνουν κάθε 24 Ιουλίου τους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου για να γιορτάσουν την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η δημοκρατία είναι ισχυρή και έχει χώρο για όλους, όπως οφείλει να κάνει κάθε δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της. Ακόμη και για αυτούς που την πλήγωσαν βαθιά και σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι.
15 σχόλια:
Καλησπέρα Σωτήρη, κι επί του σημερινού σου άρθρου, μερικές "ιστορικές" παρατηρήσεις:
-κάνουμε λάθος όταν θεωρούμε ως Χούντα υπεύθυνη για την Κυπριακή τραγωδία, την Χούντα που επικράτησε την 21η Απριλίου. Η Χούντα του Ιωαννίδη, που εγκαθιδρύθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1973, φέρει ακέραια την ευθύνη. Το ότι ο Παπαδόπουλος καταδικάστηκε και για την Κύπρο, οφείλεται στο ότι η Δημοκρατία μας ορκίστηκε στον Χουντικό Πρόεδρο Γκιζίκη, κι έπρεπε ο τελευταίος να πάρει "άφεση".
-κάνουμε ακόμη μεγαλύτερο λάθος, όταν όλα τα δεινά του τόπου μας, τα "φορτώνουμε" στην Χούντα και τους Αμερικάνους. Κατάπτιστοι και οι δυο, αλλά διάολε, σε αυτό τον τόπο, και πριν και μετά την Χούντα, οι ίδιοι πολιτικοί έκαναν κουμάντο. Και ο ίδιος λαός ψήφιζε και ψηφίζει. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας μια φορά.
-Η λέξη Χούντα σωστά λες ότι είναι ισπανική-Junta- και σημαίνει "μαζί", "παρέα". Εδώ γίνεται ένα άλλο, εσκεμένο συνήθως λάθος. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει, ή μας έχουν "μάθει" ότι υπήρξαν 2 Χούντες, του Μεταξά και του Παπαδόπουλου. Φυσικά, τίποτα πιο αναληθές. Εκτός κι αν η έννοια "Χούντα" ερμηνεύεται κάθε φορά "εκ του αποτελέσματος" ή μέσα από ιδεολογικά "χρωμματιστά γυαλιά". Διότι Χούντα ήταν και το κίνημα του 1909, Χούντα ήταν και η διακυβέρνηση 1917-1920 του Βενιζέλου με τη "Βουλή των ΛΑζάρων" και τις λόγχες των αγγλογάλων-τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει αυτή η ξένη επιρροή...-Χούντα ήταν και του Πάγκαλου και του Κονδύλη και τόσων άλλων, ων ουκ έστι αριθμός κυβερνήσεων που την δεκαετία 1925-1935 ανεβοκατέβαιναν, αναλόγως με το ποιος αξιωματικός είχε υπηρεσία το προηγούμενο βράδυ. Αλλά για την Ελληνική Ιστορία και όσους έχουν αναλάβει να τη διδάξουν, Χούντες ήταν μόνο δύο...
Μάρκο καλησπέρα,
είναι εξαιρετικά εύστοχες και σωστές οι παρατηρήσεις σου και δεν διαφωνώ σε τίποτα απ' όλα όσα μου γράφεις, πλην ενός. Η Χούντα του Ιωαννίδη αποτέλεσε συνέχεια αυτής του Παπαδόπουλου και αμφότερες είχαν τη στήριξη των Αμερικάνων και των μυστικών τους υπηρεσιών. Εξ αυτού του λόγου η Χούντα της Ελλάδας - συμφωνώ ότι ήταν πολλές και όχι δύο- ευθύνεται ως ενιαία αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τον όρο για την κυπριακή τραγωδία.
Οσο για το τι συνέβαινε πριν ή μετά τη Χούντα έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί κανέναν να καταλύσει τη δημοκρατία και να κάνει τα όσα έκανε.
Σε ευχαριστώ και πάλι για τις παρατηρήσεις σου, μέσω των οποίων μαθαίνω πολλά πράγματα που δεν ξέρω.
Χαιρετώ...
Εννοείται ότι τι γινόταν πριν δεν νομιμοποιεί καμια εκτροπή του Πολιτεύματος. Όσο για το ότι η Χούντα του Ιωαννίδη ήταν συνέχεια αυτής του Παπαδόπουλου, θα σου επισημάνω κάτι που ίσως μας διαφεύγει: η κυβέρνηση που ορκίστηκε από τον "Πρόεδρο" της Χούντας, στρατηγό Γκιζίκη, υπό τον Καραμανλή, και ονομάστηκε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ουσιαστικά και τυπικά, ήταν μια ΧΟΥΝΤΙΚΗ Κυβέρνηση. Βασιζόμενη στους Νόμους της Χούντας, με το Σύνταγμα του 1952 εν ισχύη αλλά "κοτσουρεμένο" ετσιθελικά, χωρίς τις βασικές διατάξεις περί Πολιτεύματος γιατί έτσι βόλευε τον Καραμανλή, και η οποία Κυβέρνηση, ως τις Εκλογές της 17ης Νοεμβρίου του 1974, λειτουργούσε με Προεδρικά Διατάγματα που εξέδιδε ο Καραμανλής και υπέγραφε ο Γκιζίκης. Και η οποία Κυβέρνηση, για να μην ξεχνάμε και να είμαστε δίκαιοι, ευθύνεται πολύ περισσότερο από τον Ιωαννίδη, για την σημερινή Τουρκική Κατοχή της Κύπρου, μιας και μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1974, μόλις κάτι λιγότερο από το 10% του σημερινών κατεχομένων είχαν καταφέρει να καταληφθούν από τους Τούρκους. Ο Αττίλας 2 έγινε επί Καραμανλή και σε αυτόν οφείλεται η οριστική κατοχή της Κύπρου. Το "Η Κύπρος είναι μακριά" άλλωστε, ξέρουμε όλοι ποιος το είπε...
Πολλές καλημέρες!
Μάρκο καλησπέρα,
επ' αυτών που μου γράφεις για την Κύπρο, αναφέρομαι στο αυριανό (σημερινό)μου άρθρο στο GOAL. Το διαβάζεις και το ξανασυζητάμε συνολικά, αν και δεν θεωρώ την κυβέρνηση Καραμανλή το 1974 χουντική, παρ΄ ότι σωστά ααναφέρεις το πως λειτουργούσε.
Χαιρετώ και είμαι σίγουρος ότι θα τα πούμε και αύριο
Καλημέρα και πάλι. Σε ό,τι αφορά τον χαρακτηρισμό της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ως "χουντικής", εννοώ την νομημοποίησή της. Ήταν τυπικά, κατά το ισχύον Σύνταγμα του Παπαδόπουλου του 1973, απλά μια αλλαγή κυβέρνησης, όπως ήταν του Μαρκεζίνη και του Ανδρουτσόπουλου, η οποία ορκίστηκε ενώπιον του "Προέδρου" της Δημοκρατίας, ουσιαστικά του Αρχηγού του Κράτους της Χούντας του Ιωαννίδη, διατηρώντας μάλιστα μέχρι τις εκλογές και το δημοψήφισμα, και τα ίδια τα σύμβολα της Χούντας (πουλί,κλπ). Άρα, νομιμοποίσησε και ο Καραμανλής έτσι, αυτούς που τον νομιμοποίησαν, γι'αυτό και ο Γκιζίκης δεν διώχθει για τίποτα από την Μεταπολίτευση, και έλαβε και σύνταξη Προέδρου Δημοκρατίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, ενώ ο Καραμανλής ήρθε στις 24 Ιουλίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα μόλις στα μέσα Αυγούστου, όπως μας λέει και η wikipedia.
Και την χαρακτήρισα ως χουντική την Κυβέρνηση, επειδή όπως είπα στην αρχή των απαντήσεων μου, κακώς δεν κάνουμε διαχωρισμό των περιόδων Ιωαννίδη-Παπαδόπουλου, κι ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Παπαδόπουλος ήταν ήδη εκτοπισμένος στην Κέα από το καθεστώς Ιωαννίδη. Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος.
Αν ο Καραμανλής ήθελε να γίνουν όλα νόμιμα, θα έπρεπε να καλέσει πίσω και τον Κωνσταντίνο, μαζί να υπογράψουν συντακτική πράξη περί επαναφοράς του Συντάγματος του 1952, και μετά να προχωρήσουν σε εκλογές και δημοψήφισμα. Ο Καραμανλής απεδέχθη την πρόσκληση των στρατιωτικών για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ότι ακριβώς έκανε ο Μαρκεζίνης, που κι αυτός ήταν πολιτικός, όταν τον κάλεσε ο Παπαδόπουλος και τον έκανε πρωθυπουργό. Ότι ακριβώς προσπαθούσαν καθόλη την 7ετία να κάνουν κι άλλοι σημερινοί πολιτικοί, κι από τα δύο μεγάλα κόμματα, κι ας προσπαθούν να μας πείσουν για την αντιστασιακή τους δράση...
Κατόπιν έρευνας, ο Παπαδόπουλος τελικά εκτοπίστηκε στις 23 Οκτωβρίου από την Κυβέρνηση "Εθνικής Ενότητας" στην Κέα, κι όχι με την πτώση του από τον Ιωαννίδη.
Μάρκο γεια και πάλι,
επί της ουσίας των όσων μου γράφεις, διαφωνώ μόνο στο διαφορετικό ρόλο του Καραμανλή από τους άλλους πολιτικούς που κλήθηκαν από τους στρατιωτικούς για να αναλάβουν την εξουσία. Τούτο, δότι ο Καραμανλής ανέλαβε ενώ οι στρατιωτικοί παραιτούνταν και ανέλαβε για να μεταβεί η χώρα στη δημοκρατία. Οσο για τη συμπεριφορά του απέναντι στον Γλύξκμπουργκ, το unfair που πράγματι υπήρξε έσωσε τη χώρα από μια οικογένεια (όχι από το θεσμό) που μόνο δεινά είχε επιφέρει...
Ευχαριστώ και πάλι για το διάλογο και χαιρετώ
Εδώ χτύπησες το ευαίσθητο σημείο μου :-)...
1ον: Οι στρατιωτικοί είχαν ήδη παραιτηθεί από την εξουσία επί Παπαδόπουλου. Η "τριάδα" Παπαδόπουλου-Παττακού-Μακαρέζου είχε παραιτηθεί από το στράτευμα πολύ πριν τη χούντα του Ιωαννίδη. Ο μόνος στρατιωτικός της νέας χούντας ήταν ο "Πρόεδρός της Γκιζίκης.
2ον: Είναι οξύμωρο να λέμε ότι μπορεί μεν ο Καραμανλής να έκανε unfair απέναντι στον Κωνσταντίνο, αλλά ήταν για καλό σκοπό. Το ίδιο μπορούν να επικαλεστούν οι θιασώτες της Χούντας, που την βλέπουν ως "Επανάσταση" και οι αντικομμουνιστές, για τις διώξεις των κομμουνιστών.
3ον: Ακόμη και ο Γεώργιος Παπανδρέου τα "είχε βρει" με τον Κωνσταντίνο, λίγο πριν την χούντα. Και κατά τη διάρκεια της Χούντας, μέχρι και ο Ζίγδης με τον Μαύρο, εξήραν την στάση του βασιλιά. Αν θες, να σε παραπέμψω στα στοιχεία αυτά ευχαρίστως. Οπότε το να πανηγυρίζουμε εμείς και να γινόματε "αντιβασιλικότεροι των αντιβασιλικών", είναι χωρίς αντικείμενο.
4ον: Προφανώς και έχουμε διαφορετική οπτική. Εγώ θεωρώ ότι καμιά "οικογένεια" δεν επιφέρει δεινά σε μια χώρα, αν δεν της το επιτρέψουν είτε οι συνθήκες, είτε οι πολιτικοί της χώρας, είτε ο ίδιος ο λαός. Καμιά Φρειδερίκη-όπως και καμιά Μιμή-δεν έχει εξουσία, αν κάποιοι οσφυοκάμπτες δεν της την δίνουν με τον τρόπο τους.
Η οικογένεια αυτή λοιπόν, που επειδή έχεις παρακολουθήσει Ολυμπιακούς Αγώνες και θα τους έχεις γνωρίσει-κι αν δεν το έχεις κάνει, θα έπρεπε, από περιέργεια τουλάχιστον-διπλασίασε την Ελλάδα, υπήρξε μεν ξένη στην καταγωγή, αλλά τα μέλη της είναι πιο Έλληνες από πολλούς άλλους.
5ον: Τα κίνητρα του Καραμανλή δεν ήταν φυσικά να μας γλυτώσει από το "καρκίνωμα", όπως είχε χαρακτηρίσει τον θεσμό-κι ας ήταν κι εκείνος μέρος και προϊόν του-αλλά να εγκαθιδρύσει εκείνος τη δική του οικογένεια στον τόπο. Κι εκείνος, και η οικογένεια Μητσοτάκη, και η οικογένεια Παπανδρέου.
Διότι, στα λόγια είναι όλοι αντιβασιλικοί. Στην πράξη όμως, ακόμη και ο τελευταίος Έλληνας θέλει να τον διαδεχθεί το παιδί του...:-)
5ον, και συγνώμη αν σε κούρασα. Το Γλύξμπουργκ δεν υπάρχει. Ούτε το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατά την αντιδικία με την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το δέχθηκε. Το είχαν "κολλήσει" οι "σύμμαχοι" της Αντάντ, αφού είχαν βομβαρδίσει τον Πειραιά και την Αθήνα και είχαν επιβάλει λοιμοκτονία στους κατοίκους της πρωτεύουσας. Όταν ο δανός πρωθυπουργός βεβαιώνει με έγγραφό του ότι ουδέποτε το Γλύξμπουργκ αποτέλεσε όνομα της οικογένειας, τότε είναι δυνατόν να συνεχίζουμε εμείς αυτό το παραμύθι;
Είναι ακριβώς το ίδιο "παιχνίδι" που ανάγκασε την βασιλική οικογένεια της Αγγλίας να αφαιρέσει το Σαξ Κόμπουργκ-Γκοτά και να ονομαστεί Ουίνσδορ.
Αγαπητέ Μάρκο καλησπέρα και πάλι,
το πρώτο που θέλω να σου πω -σου το έχω ξαναπεί-είναι πως με αυτά που μου γράφεις κάτα κύριο λόγο συμφωνώ και επίσης μαθαίνω πολλά και σ' ευχαριστώ για αυτό.
Επί των τελευταίων παρατηρήσεών σου θα ήθελα να σημειώσω δύο πράγματα, όσο αφορά στην πρώην βασιλική οικογένεια της Ελλάδας, διότι επί των υπολοίπων δεν έχω σοβαρές αντιρρήσεις.
Το ένα είναι πως είναι απόλυτα σύμφωνος για τα όσα μου λες για τον όρο "Γλύξμπουργκ", δεν υφίσταται ούτε νομικά, ούτε ιστορικά ως επίθετο της βασιλικής αυτής οικογένειας και είναι απλά ένα τοπωνύμιο όπου οι Δανοί προγονοί τους διατηρούσαν κάστρο. Εγώ απλά τον αναφέρω στα κείμεν.α μου ως έναν προσδιορισμό της πρώην βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας, όπως και πολλούς άλλους.
Από εκεί και πέρα, όμως, ο ρόλος του βασιλιά προ της δικτατορίας, αλλά και στη διάρκει αυτής, είναι από ανρητικός έως προδοτικός για τη χώρα και τη δημοκρατία, τη βασιλευομένη δημοκρατία. Καταρχήν σύμφωνα με πηγές και γραπτά της περιόδου, ο Κωνσταντίνος ετοίμαζε πραξικόπημα με τους στρστηγούς και τους πρόλαβαν οι συνταγματάρχες. Γνωρίζω μάλιστα την οδό και την πολυκατοικία που έγινε η τελευταία σύσκεψή τους στο Παγκράτι, αλλά οι υφιστάμενοί τους στο στράτευμα τους πρόλαβαν. Το ακόμη μεγαλύτερο λάθος όμως, του νεαρού και άπειρου βασιλιά τότε, ότι νομιμοποίησε τη χούντα των συνταγματαρχών και τους όρκισε. Ο στόλος που δεν είχε προσχωρήσει στο πραξικόπημα, τον περίμενε με αναμμένες μηχανές στο ναύσταθμο για να ηγηθεί ως αρχηγός του κράτους και του στρατεύματος σε έκτακη κατάσταση, να φύγουν στο εξωτερικό και να μην αναγνωριστεί το παράνομο καθεστώς της χζούντας που κυβέρνησε για επτά χρόνια τη χώρα. Αυτό, όμνως, δεν το έκανε, διαπράτωντας ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ιστορίας, τον οποίο πλήρωσε με το δημοφίσμα του 1974, έστω και αν αυτό ήταν unfair (που ήταν), έστω και αν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής το έκανε και για ιδιοτελής λόγους (που το έκανε).Ο οποίος Καραμανλής δεν μπορεί να ευθύνεται για τον Αττίλα2αφού ήταν ολίγων ημερών πρωθυπουργός και είχε παραλάβει ένα διαλυμμένο κράτος και ένα διαλυμένο από το στρατιωτικό καθεστώς στράτευμα. Ο Καραμανλής μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά άλλα πράγματα, προ και μετά της χούντας, αλλά όχι για αυτό.
Σε χαιρετώ και σ' ευχαριστώ για το διάλογο
Κι εμένα με τιμά το ότι λες ότι μαθαίνεις πολλά από αυτά που σου λέω. Θα διαφωνήσω όμως για τα όσα λες για τον ρόλο του Κωνασταντίνου στην Χούντα. Επαναλαμβάνοντας ότι δεν πρέπει να κρίνουμε το τότε, με τα σημερινά δεδομένα. Το 1967 ο Βασιλιάς είχε τις ίδιες αρμοδιότητες, με αυτές που έχει σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μόνη διαφορά ήταν ότι μπορούσε να προτείνει πρωθυπουργό. Όπως λοιπόν δεν ζητάμε ευθύνη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν υπογράφει αντισυνταγματικούς νόμους, είναι παράλογο να ρίχνουμε ευθύνες στον Κωνσταντίνο για το ότι όρκισε τη Χούντα. Υπόψιν δε ότι μόνο την όρκισε, δεν υπέγραψε ποτέ το διάταγμα. Τα ότι σχεδίαζε ο ίδιος πραξικόπημα δεν μπορώ να το βεβαιώσω, μιας και βασίζεται σε πηγές φημών και σε έγγραφα πρεσβειών που είναι αμφίβολο αν ήταν βάσιμα, ή απλά αποκυήματα φαντασίας. Επειδή το λέει δηλαδή ένα έγγραφο μιας πρεσβείας, πάει να πει ότι είναι αλήθεια;
Για να μην μακρυγορήσω, θα σε παραπέμψω στο πολύ καλό βιβλίο του Λεωνίδα Παπάγου «Σημειώσεις 1967-1977» (εκδ. Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν, Αθήνα 1999). Πρόκειται για τον γιο του Στρατάρχη, που ήταν από το 1967 ως το 1977 στο πλευρό του Κωνσταντίνου ως αυλάρχης. Είναι ουσιαστικά το ημερολόγιό του, με τις σημειώσεις ακριβώς όπως γράφτηκαν, τη στιγμή που γράφτηκαν. Δεν είναι δηλαδή κάποιο βιβλίο που γράφει κάποιος μετά από τα γεγονότα, και που πιθανόν να έχει μερικές ανακρίβειες λόγω μνήμης. Είναι η σημειώσεις μέρα μέρα, μήνα μήνα. Εκεί θα δεις λοιπόν τη γνώμη των πολιτικών για τη στάση του Κωνσταντίνου, για την έγκρισή του στο ότι όρκισε τη Χούντα, μιας και δεν μπορύσε να κάνει κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή, και για την έγκρισή τους για όλες τις ενέργειές του όσο καιρό ήταν εκτός Ελλάδος. Και δεν μιλάω μόνο για τους συντηριτικούς πολιτικούς, αλλά για πολιτικούς όπως ο Μαύρος, ο Ζίγδης, ο Γ.Α. Μαγκάκης, ο Γιάγκος Πεσματζόγλου κ.α.Μετά βέβαια ήρθε ο Καραμανλής κι άλλαξαν τροπάριο. Τι το περίεργο, για πολιτικούς μιλάμε!
Μπορεί να μην συμφωνεί κάποιος με τον θεσμό της μοναρχίας, αλλά είναι βέβαιο ότι η μετά τη Χούντα εποχή δεν θα είχε καμιά σχέση με αυτή πριν. Και θα επαναλάβω να μην σε κουράζω ότι, τα πρόσωπα και οι θεσμοί "εκτρέπονται", όταν τους το επιτρέπουμε εμείς. Όσο οι πολιτικοί επέτρεπαν στον Στρατό να έχει γνώμη για τα πολιτικά, είχε. Όταν έπαψαν να του το επιτρέπουν, ο Στρατός περιορίστηκε στον ρόλο του. Όσο οι πολιτικοί "έγλειφαν" την κάθε Φρειδερίκη και την κάθε Μιμή, εκείνες είχαν εξουσία και την εξασκούσαν, όπως σήμερα κάποιοι δίνουν την εξουσία να επηρεάζουν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη σε άτομα τύπου Λαζόπουλου.
Μάρκο σε χαιρετώ και πάλι,
δεν διαφωνώ για τις ενέργειες του Κωνσταντίνου στο εξωτερικό και όλα τα υπόλοιπα που μου γράφεις, πλην ενός στοι οποίο θα επιμείνω. Στο ότι ο βασιλιάς όρκισε τη χούντα και ξέρεις πολύ καλά πως δεν είναι το ίδιο με το να υπογράψει ο πρέοδρος τη δημοκρατίας ένα νόμο αντισυνταγματικό. Εδώ μιλάμε για εκτροπή, για συλλήψεις και φυλακίσεις πολιτικών εκείνο το βράδυ που ξέσπασε το κίνημα των αξιωματικών.
Ο βασιλιάς είχε τη μεγάλη ευκαιρία να γίνει ο ήρωας του έθνους, όπως ο Χουάν Κάρλος στην Ισπανία για εκεί το αξέχαστο διαγγελμά του και την έχασε. Ο στόλος που δεν είχε προχωρήσει στη δικτατορία περίμενε το βασιλιά στο ναύσταθμο για να ηγηθεί, να φύγει από τη χώρα και να μην αναγνωρίσει την εκτροπή του πολιτεύματος. Εγινε βεβαίως το βασιλικό αντιπραξικόπημα αργότερα, αλλά η μεγάλη ευκαιρία είχε χαθεί τότε.
Ευχαριστώ για το διάλογο και σε χαιρετώ και πάλι
Η περίπτωση του Χουάν Κάρλος δεν έχει καμιά σχέση με τη νύχτα της 21ης Απριλίου. Στη Ισπανία οι πραξικοπιματίες ενήγησαν στο όνομα του Βασιλιά, και μόνο μετά από ένα τυχαίο τηλεφώνημα ενός στρατηγού στον Χουάν Κάρλος, αποκάλυψε ότι δεν είχαν την στήρηξή του. Στην Ισπανία δεν περικύκλωσε κανείς το Παλάτι, οι επικοινωνίες δεν ήταν κομμένες, όπως συνέβη το 1967 στο Τατόι, όλα έγιναν σε απευθείας μετάδοση από την τηλεόραση, κι όχι τη νύχτα όπως στην Ελλάδα, και σου επαναλαμβάνω ότι ο Κωνσταντίνος δεν υπέγραψε ποτέ το διάταγμα αναστολης των άρθρων του συντάγματος με το οποίος επεβλήθη ο στρατιωτικός νόμος. Αυτό που λες για τον Στόλο επίσης δεν ευσταθεί, και έτσι όμως να ήταν τα πράγματα, η υποστήριξη του Ναυτικού φάνηκε ότι δεν ήταν αρκετή στο αντιπραξικόπημα, ως ήταν δυνατόν να υπάρχει σε ένα πραξικόποημα το οποίο σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε άψογα;
Μάρκο χαιρετώ και πάλι,
διάβασα το τελευταίο σου σημείωμα και τα όσα μου λες για τον βασιλιά. Διαφωνώ και το ξέρεις, αλλά αυτά έχει η δημοκρατία και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων νομίζω.
Χαιρετώ...
Καλημέρα Σωτήρη, και το σημαντικότερο όλων είναι από το διάλογο να διαφωνεί κάποιος. Διότι αν συμφωνούμε σε όλα, τότε δεν έχει και λόγο ο διάλογος:-).
Τώρα, θα μου επιτρέψεις να πω ότι, είναι άλλο να διαφωνείς με κάποιον λόγω πολιτικής θέσεις, το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό, κι άλλο να διαφωνείς στα γεγονότα τα οποία σου παραθέτω.
Το τελευταίο μου σημείωμα είχε γεγονότα και μόνο, όχι δικιές μου θέσεις.
Το Διάταγμα που δεν υπέγραψε ο Κωνσταντίνος είναι γεγονός. Όπως και οι διαφορετικές συνθήκες μεταξύ των κινημάτων σε Ισπανία και Ελλάδα.Δεν είναι προσωπικές θέσεις μου. Μήπως να διοργανώναμε καμιά ημερίδα για το θέμα, έτσι που το πάμε με τον διακρή..διάλογό μας :-);
Μάρκο σε χαιρετώ και πάλι, σε ευχαριστώ για το μήνυμα και συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα σου για ημερίδα και το εννοώ πολύ σοβαρά. Θα χαρώ πολύ πάντως, κάποια στιγμή να μιλήσουμε και εκτός διαδικτύου. Μπορείς να με ζητήσεις στο "GOAL" στην εφημερίδα που εργάζομαι, στο γραφείο είμαι απογευματινές ώρες.
Χαιρετώ...
Δημοσίευση σχολίου