«Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του καταστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους, όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης».
Πρόκειται για απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου «Επάγγελμα πόρνη» της μεγάλης, της επαναστάτριας, της τρυφερής, της ερωτικής Λιλής Ζωγράφου.
Το απόσπασμα υπογράφεται με το «1978 Μ.Χ.» που δείχνει το χρόνο που γράφτηκε, αλλά δεν το Μ.Χ. δεν σημαίνει «Μετά Χριστόν», σημαίνει «Μετά Χούντας». Ετσι συνήθιζε η Λιλή Ζωγράφου να υπογράφει.
Στiw 2 Οκτωβρίου 1998 Μετά Χούντας και Μετά Χριστόν, η Λιλή Ζωγράφου «έφυγε». Στα 76 της χρόνια έχοντας αφήσει πίσω τεράστιο συγγραφικό έργο.
Μαχόμενη δημοσιογράφος και πολυγραφότατη συγγραφέας στη συνέχεια η Λιλή Ζωγράφου, δεν μάσησε ποτέ τα λόγια της. Δεν χαρίστηκε ποτέ της και δεν ηρέμησε ποτέ της. Ονειρευόταν τη νιότη που έβρισκε στα ποιήματα του Ελύτη (έγραψε το εξαιρετικό έργο ο«Ηλιοπότης Ελύτης») και την αντίσταση, την επανάσταση.
Στο μυθιστόρημά της, «Η Συβαρίτισσα» που είναι αυτοβιογραφικό φαίνεται καθαρά η επίδρασή της από τον Νίτσε, που ήταν πολύ μεγάλη. Όπως και από τον Καζαντζάκη για τον οποίο έχει γράψει το «Ν. Καζαντζάκης, ένας τραγικός».
Σε αυτές πιθανώς τις επιδράσεις της να οφείλεται και η συγγραφή ενός ακόμη εξαιρετικού έργου που προκάλεσε την οργή της εκκλησίας. Πρόκειται για το δοκίμιο «Αντιγνώση – Τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού», στο οποίο η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι η θεμελίωση του παγκόσμιου συστήματος οικονομικής εκμετάλλευσης οφείλεται στον Χριστιανισμό και θέτει το ερώτημα, γιατί και ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός.
Όλα αυτά προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις. Όμως, η Λιλή Ζωγράφου, είχε μάθει να προκαλεί και να ενοχλεί. Όπως όλοι οι επαναστάτες, όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σύμφωνα με το προσωπικό ήθος του καθενός, όπως η ίδια έγραψε και μέχρι που πέθανε ονειρευόταν «να ήταν είκοσι χρόνων να ξεκινούσε από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξει τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους και εκείνων που εθελοτυφλούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου